ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ...
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ...
Σβήνουν τα φώτα και στην οικονομία.
Τίποτε φωτεινό από εδώ και πέρα. Και δεν θα φταίει η ενεργειακή κρίση. Κανείς δεν θα ξέρει και μετά τις εκλογές ποιο μοντέλο θα φορεθεί στην οικονομία.
Η οικονομική ατμόσφαιρα όντως μυρίζει 2008-2010 (όπως σιγοψιθυρίζουν εδώ και μέρες στα φόρουμ και σοβαρότατοι οικονομικοί παράγοντες).
Μυρίζει όπως τότε που μπορούσες να πεις οτιδήποτε. Να υποσχεθείς αμέτρητες επενδύσεις γιατί η χώρα θα τις υποδεχόταν με μεγάλη χαρά...
Άλλωστε κανείς δεν ήξερε το πότε και το πώς η οικονομία θα εφάρμοζε τους δικούς της κανόνες και θα γύριζε τα πάνω-κάτω όπως σήμερα, που δεν στρώνει με τα επιδόματα. Δεν γεμίζει με τα κρατικά χαρτζιλίκια...
Αυτά είχαμε τότε (2008-2010) που η πολιτική και οι πολιτικοί της παρέλαβαν, για τα καλά, στα χέρια τους την οικονομία (άλλο που δεν ήθελαν...) και της πέρασαν χίλια δύο "κόσκινα". Τα δικά τους "κόσκινα" για να έχουν να λένε και να τάζουν από τα μπαλκόνια της ΔΕΘ.
Ποιο το αποτέλεσμα;
Να μη ξέρουμε σήμερα όχι μόνο που βαδίζουμε και πόσο σωστά βαδίζουμε αλλά αν το μοντέλο που της φορέσαμε από το 2010 ως και το 2023 είναι αυτό που ταιριάζει...
Και όσοι νομίζουν ή περιμένουν ότι το κρατικίστικο μοντέλο που από τις "κοινωνικοποιήσεις" της κακιάς ώρας, στις 10ετίες του 1980 ως και το 2000 (διαδοχή της σοβιετίας στις κρατικοποιήσεις) έχει δρόμο να διαβεί..., με επιδοτήσεις επιχειρήσεων, νοικοκυριών και άνεργων (για να συντηρηθεί και η κατανάλωση...), δυναμώνουν το δικό τους σκοτάδι.
Αλλά να μείνουμε και στο "φως".
Στο σημερινό "φως" της οικονομίας όπως απλώνεται και από τις απανωτές κυβερνητικές δηλώσεις για ευρωστία της οικονομίας μέσα από την πορεία της να καλύψει το επενδυτικό κενό της (κοντά στα 200 δισ. ευρώ) ως πόλος έλξεως... γιγάντων της πληροφορικής, της τεχνολογίας και της ενέργειας.
Και να η πρώτη ερώτηση.
Θα είχαμε όντως την προτίμηση των τόσων γιγάντων αν δεν προσφέραμε ένα, εξίσου γιγαντιαίο (για τις μέρες που περνάει η οικονομία της Ευρώπης) Ταμείο Ανάκαμψης με 20 δισ. επιδοτήσεις της Ε.Ε. και 12 δισ. δανεικά, σχεδόν χωρίς κόστος (χωρίς να μας διαφεύγουν και τα 20 δισ. των ΕΣΠΑ) τις "ηλεκτρισμένες" αυτές εποχές που ποιος ξέρει τι θα κατεβάσει η ΕΚΤ, το ΔΝΤ και η κ. Λαγκάρντ σε κόστος τραπεζικού χρήματος...;
Να δώσουμε εμείς την απάντηση γιατί επισήμως θα είναι τόσο ασαφής που δεν θα διαβάζεται...
Τι μας πειράζει εμάς ο λόγος που έρχονται. Γεμίζουμε ή όχι το επενδυτικό μας κενό; Εξασφαλίζουμε ή όχι μέχρι και 40.000 θέσεις εργασίας με "καλοπληρωμένους μισθούς" (όπως επίμονα τάζει η κυβέρνηση στην αγορά εργασίας και ανεργίας);
Τίποτε δεν μας πειράζει.
Αντίθετα ανησυχούμε μήπως και δεν γίνει αυτό που επιτέλους είχαμε υποχρέωση να κάνουμε από το 2010.
Να φέρουμε (αν φέρουμε τελικά... -εμείς δεν το πιστεύουμε-) στην οικονομία το μοντέλο που επιβάλλει και η δική μας ανάγκη (κατά τη γνώμη μας επιτακτική ανάγκη) να γίνουμε ανταγωνιστικοί στην Ε.Ε.
Ανησυχούμε γιατί η οικονομική ιστορία του τόπου έχει γράψει μόνο μαύρες σελίδες στην αξιοποίηση των πόρων και προγραμμάτων ανάπτυξης στο Ελλάδιστάν (να ξαναθυμίσουμε τα ΜΟΠ ως τα λεφτά και του Παπαντρέα... που τότε μοιράστηκαν για τις τοπικές παραθεριστικές ανάγκες και αγροτών..., της περιφέρειας αλλά και του Κολωνακίου...
Ανησυχούμε γιατί τα 60 δισ. περίπου του Ταμείου Ανάκαμψης έχουν γίνει ήδη "επιτραπέζιο γλυκό" για προεκλογικό "κέρασμα" σε απίθανα προγράμματα, σε περιφέρειες, σε Δήμους και πολλές Κοινότητες, σε συνδυασμούς κρατικών και ιδιωτικών επενδύσεων και άλλα πολλά.
Ανησυχούμε μήπως οι επενδυτές (ειδικά των πολυεθνικών) στην αναμονή τους να διαχειριστούμε τα λεφτά του Ταμείου Ανάκαμψης κρίνουν ότι άδικα περιμένουν (έχει συμβεί και στο παρελθόν) και βγει έτσι αληθινό το σχόλιο από τον "spyridon", στο χθεσινό σημείωμα της στήλης "...όλα είναι δυνατόν να εξαφανισθούν "εν μια νυκτί", εκτός από τους...φόρους...".
Γιώργος Κράλογλου
6/10/2022
https://www.capital.gr/o-giorgos-kraloglou-grafei/3662763/sbinoun-ta-fota-kai-stin-oikonomia
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Σβήνουν τα φώτα και στην οικονομία.
Τίποτε φωτεινό από εδώ και πέρα. Και δεν θα φταίει η ενεργειακή κρίση. Κανείς δεν θα ξέρει και μετά τις εκλογές ποιο μοντέλο θα φορεθεί στην οικονομία.
Η οικονομική ατμόσφαιρα όντως μυρίζει 2008-2010 (όπως σιγοψιθυρίζουν εδώ και μέρες στα φόρουμ και σοβαρότατοι οικονομικοί παράγοντες).
Μυρίζει όπως τότε που μπορούσες να πεις οτιδήποτε. Να υποσχεθείς αμέτρητες επενδύσεις γιατί η χώρα θα τις υποδεχόταν με μεγάλη χαρά...
Άλλωστε κανείς δεν ήξερε το πότε και το πώς η οικονομία θα εφάρμοζε τους δικούς της κανόνες και θα γύριζε τα πάνω-κάτω όπως σήμερα, που δεν στρώνει με τα επιδόματα. Δεν γεμίζει με τα κρατικά χαρτζιλίκια...
Αυτά είχαμε τότε (2008-2010) που η πολιτική και οι πολιτικοί της παρέλαβαν, για τα καλά, στα χέρια τους την οικονομία (άλλο που δεν ήθελαν...) και της πέρασαν χίλια δύο "κόσκινα". Τα δικά τους "κόσκινα" για να έχουν να λένε και να τάζουν από τα μπαλκόνια της ΔΕΘ.
Ποιο το αποτέλεσμα;
Να μη ξέρουμε σήμερα όχι μόνο που βαδίζουμε και πόσο σωστά βαδίζουμε αλλά αν το μοντέλο που της φορέσαμε από το 2010 ως και το 2023 είναι αυτό που ταιριάζει...
Και όσοι νομίζουν ή περιμένουν ότι το κρατικίστικο μοντέλο που από τις "κοινωνικοποιήσεις" της κακιάς ώρας, στις 10ετίες του 1980 ως και το 2000 (διαδοχή της σοβιετίας στις κρατικοποιήσεις) έχει δρόμο να διαβεί..., με επιδοτήσεις επιχειρήσεων, νοικοκυριών και άνεργων (για να συντηρηθεί και η κατανάλωση...), δυναμώνουν το δικό τους σκοτάδι.
Αλλά να μείνουμε και στο "φως".
Στο σημερινό "φως" της οικονομίας όπως απλώνεται και από τις απανωτές κυβερνητικές δηλώσεις για ευρωστία της οικονομίας μέσα από την πορεία της να καλύψει το επενδυτικό κενό της (κοντά στα 200 δισ. ευρώ) ως πόλος έλξεως... γιγάντων της πληροφορικής, της τεχνολογίας και της ενέργειας.
Και να η πρώτη ερώτηση.
Θα είχαμε όντως την προτίμηση των τόσων γιγάντων αν δεν προσφέραμε ένα, εξίσου γιγαντιαίο (για τις μέρες που περνάει η οικονομία της Ευρώπης) Ταμείο Ανάκαμψης με 20 δισ. επιδοτήσεις της Ε.Ε. και 12 δισ. δανεικά, σχεδόν χωρίς κόστος (χωρίς να μας διαφεύγουν και τα 20 δισ. των ΕΣΠΑ) τις "ηλεκτρισμένες" αυτές εποχές που ποιος ξέρει τι θα κατεβάσει η ΕΚΤ, το ΔΝΤ και η κ. Λαγκάρντ σε κόστος τραπεζικού χρήματος...;
Να δώσουμε εμείς την απάντηση γιατί επισήμως θα είναι τόσο ασαφής που δεν θα διαβάζεται...
Τι μας πειράζει εμάς ο λόγος που έρχονται. Γεμίζουμε ή όχι το επενδυτικό μας κενό; Εξασφαλίζουμε ή όχι μέχρι και 40.000 θέσεις εργασίας με "καλοπληρωμένους μισθούς" (όπως επίμονα τάζει η κυβέρνηση στην αγορά εργασίας και ανεργίας);
Τίποτε δεν μας πειράζει.
Αντίθετα ανησυχούμε μήπως και δεν γίνει αυτό που επιτέλους είχαμε υποχρέωση να κάνουμε από το 2010.
Να φέρουμε (αν φέρουμε τελικά... -εμείς δεν το πιστεύουμε-) στην οικονομία το μοντέλο που επιβάλλει και η δική μας ανάγκη (κατά τη γνώμη μας επιτακτική ανάγκη) να γίνουμε ανταγωνιστικοί στην Ε.Ε.
Ανησυχούμε γιατί η οικονομική ιστορία του τόπου έχει γράψει μόνο μαύρες σελίδες στην αξιοποίηση των πόρων και προγραμμάτων ανάπτυξης στο Ελλάδιστάν (να ξαναθυμίσουμε τα ΜΟΠ ως τα λεφτά και του Παπαντρέα... που τότε μοιράστηκαν για τις τοπικές παραθεριστικές ανάγκες και αγροτών..., της περιφέρειας αλλά και του Κολωνακίου...
Ανησυχούμε γιατί τα 60 δισ. περίπου του Ταμείου Ανάκαμψης έχουν γίνει ήδη "επιτραπέζιο γλυκό" για προεκλογικό "κέρασμα" σε απίθανα προγράμματα, σε περιφέρειες, σε Δήμους και πολλές Κοινότητες, σε συνδυασμούς κρατικών και ιδιωτικών επενδύσεων και άλλα πολλά.
Ανησυχούμε μήπως οι επενδυτές (ειδικά των πολυεθνικών) στην αναμονή τους να διαχειριστούμε τα λεφτά του Ταμείου Ανάκαμψης κρίνουν ότι άδικα περιμένουν (έχει συμβεί και στο παρελθόν) και βγει έτσι αληθινό το σχόλιο από τον "spyridon", στο χθεσινό σημείωμα της στήλης "...όλα είναι δυνατόν να εξαφανισθούν "εν μια νυκτί", εκτός από τους...φόρους...".
Γιώργος Κράλογλου
6/10/2022
https://www.capital.gr/o-giorgos-kraloglou-grafei/3662763/sbinoun-ta-fota-kai-stin-oikonomia
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Την "κολοκυθιά" θα παίξουν με τους νέους.
Αναπάντητο το ερώτημα και το 2023. Οι νέοι δεν θέλουν να δουλέψουν γιατί βολεύονται με κρατικά επιδόματα ή εμείς ηθελημένα αγνοούμε τις ανάγκες τους;
Και γιατί ηθελημένα;
Γιατί το πολιτικό προσωπικό σε όλο το πολιτικό φάσμα ούτε θέλει ούτε μπορεί να καταλάβει τα στοιχειώδη, όπως άριστα παρατηρεί και ο "ΑΚ1969" στο χθεσινό σημείωμα μας "Σβήνουν τα φώτα και στην οικονομία" και μας βρίσκει να συμφωνούμε απόλυτα.
Γιατί το πολιτικό προσωπικό σε όλο το πολιτικό του φάσμα είναι που προκάλεσε το ερώτημα αν οι νέοι βολεύονται με τα κρατικά επιδόματα και τα τσάμπα κρατικά χαρτζιλίκια, "προσκαλώντας" έτσι και τη μαύρη αγορά εργασίας που καραδοκεί, προσφέροντας συνδυασμούς επιδόματος και μαύρου μεροκάματου.
Το πολιτικό προσωπικό είναι που σοφίστηκε λύσεις σαν αυτές, λόγω της εξωφρενικής ανικανότητάς του να βρει επενδύσεις και δουλειές ώστε να προβληματιστούν οι νέοι και οι νέες. Δουλειές που θα απέτρεπαν και τη μετανάστευση, το 90% της οποίας ήταν νέοι και νέες 30-40 ετών.
Το πολιτικό προσωπικό σε όλο το πολιτικό φάσμα μαζί με τις κομματικές προεκτάσεις του στην τοπική αυτοδιοίκηση έδειξε (κατά τον 40χρονο ψευτοσοσιαλισμό μας) μόνιμο αρνητισμό και στις ξένες επενδύσεις. Διωγμό στους ιδιώτες επενδυτές και στο πολυεθνικό κεφάλαιο για να μη χρεωθεί το πολιτικό κόστος ότι ανοίγεται στην ελεύθερη οικονομία, στα συμφέροντα και στη δήθεν ολιγαρχία. Αλλά για ποια ολιγαρχία μιλάμε στο Ελλαδιστάν όπου ξεχειλίζει το μίσος για τη βιομηχανία, τη βιομηχανική ανάπτυξη και τη ντόπια παραγωγή σε βάρος των εισαγωγών; Τους 10-20 που μένουν στον τόπο αλλά επενδύουν από τις ΗΠΑ μέχρι και την Αλβανία;
Το πολιτικό προσωπικό σε όλο το πολιτικό φάσμα ήταν που έβαλε τους ιθαγενείς να πληρώσουν τα μαλλιά της κεφαλής τους (πάνω από 5 δισ. ευρώ) σε 20 χρόνια για να κρατικοποιήσουν τις ιδιωτικές προβληματικές επιχειρήσεις (πάνω από 50), τινάζοντας στον αέρα και κρατικές Τράπεζες ( ΕΤΒΑ, ΑΤΕ και μερικώς -τότε- την Εθνική) με μοναδικό σκοπό να αυξήσουν θέσεις για κατάταξη κομματικού στρατού κάτω από τη διοίκηση της εκάστοτε νομενκλατούρας. Οι 500.000 θέσεις εργασίας που διέλυσε η παταγώδης αποτυχία των κρατικοποιήσεων μεταξύ 1985-2005 δεν καλύφθηκε ποτέ από νέες εξ ίσου μεγάλες επενδύσεις, όπως των πρώην ιδιωτικών; Ποτέ και με τίποτε. Οποίος από το κόμμα πρόλαβε να πάρει ό,τι πήρε ή είχε ημερομηνία λήξης (μετά το κλείσιμο) ή μετάθεση στο κράτος..., ανάλογα με τη θέση του στο κόμμα.
Το πολιτικό προσωπικό σε όλο του το φάσμα ήταν (και παραμένει) που μετά τη συρρίκνωση και σμίκρυνση της μεταποίησης (από το επίπεδο της μεγάλης και βαριάς βιομηχανίας στο επίπεδο της μικρής και οικογενειακής βιοτεχνίας) στράφηκε στο φορολογικό κυνηγητό για να βγάλει τα σπασμένα από τη διατήρηση κράτους σε όλη την άθλια έκταση παρά τις αντίθετες υποδείξεις δανειστών, στην πτώχευση του 2010. Παράλληλα να συντηρεί την ετήσια κατάταξη κομματικών και σε κρατικές βιομηχανικές επιχειρήσεις (τη συνεχιζόμενη και μετά το 2010 ), και ας ήταν με το λουκέτο στο χέρι.
Το πολιτικό προσωπικό σε όλο το πολιτικό φάσμα ήταν που δεν θέλησε ποτέ να αναμορφώσει το σύστημα της παιδείας (απόρριψη νόμων και με ισχυρότατη πλειοψηφία της Βουλής) για διαδρόμους πραγματικής προσέγγισης με την παραγωγή και από εκεί με την (έστω και μικρή) επιχειρηματική κοινότητα του τόπου. Να στρώσει έτσι συνθήκες για νέες, βιώσιμες και μακροπρόθεσμης διάρκειας θέσεις εργασίας.
Το πολιτικό προσωπικό σε όλο το πολιτικό φάσμα στήνει και τώρα "δημοπρατήριο" με προσφορές σε κατώτατους μισθούς (ισοπεδωμένους ήδη από τον πληθωρισμό) καθώς και στέγη, παράλληλα με τα κρατικά χαρτζιλίκια... αντιγράφοντας το παιχνίδι της "κολοκυθιάς" (με τα πόσα κολοκύθια προσφέρει ο καθένας...) αντί να ανοιχθεί συναινετικά (τι λέω τώρα...) και να βάλει κάτω μεγάλες επενδύσεις (ενεργειακές στην κορυφή) ώστε να φανεί αν όντως έχουμε έλλειψη κατάλληλου εργατικού δυναμικού ή μας τρώει η τεμπελιά. Ώστε έτσι να απαντηθεί και το ερώτημα της εισαγωγής μας.
Γιώργος Κράλογλου
7/10/2022
https://www.capital.gr/o-giorgos-kraloglou-grafei/3662939/tin-kolokuthia-tha-paixoun-me-tous-neous