IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Πώς ερμηνεύεται η σύνθεση και το πρόγραμμα  της νέας γερμανικής κυβέρνησης. Σε σύγκριση με τις 171 ημέρες που πέρασαν από τις ομοσπονδιακές  εκλογές του 2017  μέχρι  τη συγκρότηση  της   τελευταίας   κυβέρνησης   Μέρκελ   (σε "μεγάλο συνασπισμό” Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών), οι 73 ημέρες που χρειάστηκαν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου μέχρι χθες για τη συγκρότηση του νέου, και μάλιστα τρικομματικού, κυβερνητικού σχήματος της Γερμανίας υπό τον Όλαφ Σολτς, αποτελούν οπωσδήποτε πρόοδο. Το αν το αποτέλεσμα αποτελεί και εγγύηση σταθερότητας είναι όμως μια διαφορετική συζήτηση. Και πάντως, με βάση το ποιός είναι ο νέος ισχυρός άνδρας της κυβέρνησης, ήτοι ο νέος υπουργός Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ, τυχόν προσδοκίες της Ελλάδας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών για μεγαλύτερη γερμανική ευελιξία θα πρέπει να εγκαταλειφθούν. Το στοιχείο που επιτάχυνε τις διαδικασίες είναι η βαθιά μετεκλογική εσωκομματική κρίση αυτών που θα εγκαταλείψουν την κυβέρνηση μετά από 16 χρόνια, δηλ. των Χριστ

Olaf Scholz  Πώς ο Σολτς έγινε το μεγάλο φαβορί για την καγκελαρία. Ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας έχει μια ανέλπιστη ευκαιρία να οδηγήσει το SPD στην εξουσία. Πώς εκμεταλλεύτηκε την απογοήτευση των ψηφοφόρων με τους αντιπάλους του. Η σύγκριση με τη Μέρκελ και η πιθανή συνεργασία με τους Πράσινους. H πολιτική αλλαγή στη Γερμανία εμφανίζεται ενδεδυμένη με τον μανδύα της συνέχειας. Σε ένα έθνος τραυματισμένο από την ιστορία του τον 20ό αιώνα, τα παραδοσιακά κόμματα κερδίζουν τις εκλογές υποσχόμενα να διαφυλάξουν τη σταθερότητα, την ευημερία και τον διεθνή σεβασμό που ανακτήθηκε μετά τη δημιουργία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας το 1949. Ενίοτε, ωστόσο, οι τετριμμένες διαβεβαιώσεις περί σταθερότητας μπορούν να αποτελούν πρελούδιο αξιοσημείωτων μεταστροφών στην οικονομική και εξωτερική πολιτική. Μια τέτοια στιγμή σημειώθηκε το 1969, όταν η πρώτη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της μεταπολεμικής εποχής εφάρμοσε την Οστπολιτίκ, που συμφιλίωσε τη Δυτική Γερμανία με τους κομμουνι

  Ο κατακερματισμός της μεταπολεμικής πολιτικής τάξης κατά την περίοδο Μέρκελ καθιστά δύσκολες τις προβλέψεις για το ποιος θα βρεθεί στην εξουσία μετά τις εκλογές. Δεν είναι πλέον αδιανόητο το CDU να καταλήξει στην αντιπολίτευση, ενώ φαίνεται πιθανό η επόμενη κυβέρνηση να περιλαμβάνει τους Πράσινους. Στη φωτογραφία, οι συμπρόεδροι των Πρασίνων, Αναλένα Μπέρμποκ και Ρόμπερτ Χάμπεκ, κατά την παρουσίαση του προγράμματος του κόμματος H πολιτική ζωή της Γερμανίας πρασινίζει με απρόβλεπτες συνέπειες. Στην οικονομική πολιτική, οι Πράσινοι στρέφονται  κατά της ορθοδοξίας της εποχής Μέρκελ Η Γερμανία εκπροσωπεί την πολιτική σταθερότητα, τη μετριοπάθεια και τη συνέχεια στην ηγεσία όσο καμία άλλη δυτική δημοκρατία. Από την ίδρυση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας, το 1949, μόλις οκτώ καγκελάριοι από δύο κόμματα κυβέρνησαν τη χώρα: πέντε Χριστιανοδημοκράτες και τρεις Σοσιαλδημοκράτες. Όταν η Άνγκελα Μέρκελ αποχωρήσει μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, θα έχει κυβερνήσει για σχεδόν 16 χρόνια, τα 12 από

ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ Το δίλημμα της Γερμανίας απέκτησε ονοματεπώνυμα.    Άρμιν Λάσετ, Μάρκους Ζέντερ.   Η σημασία της μονομαχίας Λάσετ-Ζέντερ για την διαδοχή της Μέρκελ. Η μετάβαση στην μετά την Άγκελα Μέρκελ εποχή αποδεικνύεται άκρως περιπετειώδης, τουλάχιστον για την ίδια την παράταξή της, όπου πέντε μήνες πριν από τις ομοσπονδιακές βουλευτικές εκλογές της Γερμανίας (τις πρώτες στις οποίες η νυν επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας δεν θα είναι υποψήφια) διεξάγεται εντονότατη πάλη για τον όνομα του νέου υποψήφιου καγκελαρίου. Με νωπή την (μάλλον οριακή) εκλογή του στην προεδρία της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU), ο 60χρονος πρωθυπουργός του ομόσπονδου κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας και πλησιέστερος προς την "φιλοσοφία Μέρκελ”, Άρμιν Λάσετ είχε θεωρητικώς το προβάδισμα, χωρίς όμως η υποψηφιότητά του για την καγκελαρία να είναι αυτονόητη. Και τον όποιο αυτοματισμό του χρίσματος ανέλαβε να ακυρώσει ο ηγέτης του "αδελφού κόμματος” της Χριστιανοκοινωνικής Ένωσης (CSU)

   Τι θα σήμαινε μια κυβέρνηση υπό τους Πράσινους στη Γερμανία. Πέντε μήνες πριν από τις ομοσπονδιακές βουλευτικές εκλογές στη Γερμανία, οι βεβαιότητες καταρρέουν μία προς μία. Παραμένει ασφαλώς η βεβαιότητα της αποχώρησης της Άγκελα Μέρκελ από την εξουσία, με την ολοκλήρωση της τέταρτης θητείας της στην καγκελαρία, όμως η μέχρι πρότινος αυτονόητη παραδοχή ότι ο διάδοχός της θα προέρχεται από την παράταξή της τίθεται εν αμφιβόλω. Ενισχύεται επίσης η εκτίμηση ότι δίχως τη συμμετοχή των Πρασίνων δεν θα μπορέσει να συγκροτηθεί ο επόμενος κυβερνητικός συνασπισμός, όμως ορθάνοικτο προβάλλει πλέον το ερώτημα αν ο ρόλος τους θα είναι του ελάσσονος εταίρου ή του επικεφαλής – και ποιου συνδυασμού πολιτικών δυνάμεων. Η διαχείριση της πανδημίας και δη του εμβολιαστικού προγράμματος υπήρξε ολέθρια και οι κυβερνώντες πληρώνουν το πολιτικό τίμημα. Σύμφωνα με την μηνιαία έρευνα Deutschlandtrend μόνο το 35% των πολιτών εμφανίζονται ικανοποιημένοι από την κυβέρνηση (έναντι 70% τον Νοέμβριο), ενώ αρνητ

   Τι επιπτώσεις θα έχει το "διπλό χαστούκι" στη Μέρκελ. Πρόκειται για μια κρίσιμη "θερμομέτρηση” των διαθέσεων του γερμανικού εκλογικού σώματος ενόψει των ομοσπονδιακών βουλευτικών εκλογών της 26ης Σεπτεμβρίου, όπου και θα αναδειχθεί ο διάδοχος της Άγκελα Μέρκελ. Και τα πρώτα αποτελέσματα από την κυριακάτικη αναμέτρηση στα ομόσπονδα κρατίδια της Βάδης-Βυρτεμβέργης και της Ρηνανίας-Παλατινάτου δείχνουν ότι το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της καγκελαρίου κάθε άλλο παρά χαίρει άκρας υγείας. Για την ακρίβεια, και στα δύο αυτά κρατίδια στα νοτιοδυτικά της χώρας η CDU σημειώνεται αρνητικό ρεκόρ, πληρώνοντας το τίμημα της πανθομολογουμένως αποτυχημένης διαχείρισης της πανδημίας (με μόλις 7,5% του πληθυσμού να έχει εμβολιασθεί), αλλά και των σκανδάλων που σημάδεψαν προσφάτως την παράταξη, όπως παραίτηση τριών βουλευτών για την αγορά από το δημόσιο υπερτιμολογημένων μασκών από εταιρείες συμφερόντων τους. Σύμφωνα με την πρόγνωση του δικτύου ARD στην ευημερούσα Βάδη-Βυρτεμβέργη , &

   Οι ψηφοφόροι των ομόσπονδων κρατιδίων δείχνουν τον "μεγάλο συνασπισμό” στο Βερολίνο – και οι πρωταγωνιστές του "μεγάλου συνασπισμού” δείχνουν τις ιδιαιτερότητες των κρατιδίων (ή τον Ζέεχοφερ). Η Έσση του χαμηλότερου παγγερμανικά ποσοστού ανεργίας δεν μπορεί να θεωρηθεί ως περιοχή εκρηκτικών προβλημάτων ή συσσωρευμένης κοινωνικής δυσαρέσκειας. Όμως και αυτή (άλλοτε προπύργιο των Σοσιαλδημοκρατών και υπό την διακυβέρνηση τις τελευταίες δύο δεκαετίες των Χριστιανοδημοκρατών) ακολούθησε το ρεύμα του κατακερματισμού της πολιτικής σκηνής και της αποδυνάμωσης των δύο πάλαι ποτέ "λαϊκών κομμάτων”. Δύο εβδομάδες μετά τις εκλογές της Βαυαρίας, η καγκελάριος Μέρκελ και οι εταίροι της βρίσκονται αντιμέτωποι με άλλο ένα μήνυμα αποδοκιμασίας, το οποίο εκ των προτέρων έχουν επιχειρήσει να υποβαθμίσουν, κάνοντας λόγο για "τοπικές ιδιαιτερότητες” από τις οποίες δεν μπορούν ευθύγραμμα να εξαχθούν πολιτικά συμπεράσμα σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Επιπλέον, ανάγοντας

Ποιος θα χρεωθεί την ιστορικών διαστάσεων ανατροπή η οποία σημειώθηκε στις εκλογές της Βαυαρίας, όπου οι Χριστιανοκοινωνιστές της CSU σημείωσαν το χειρότερο αποτέλεσμά τους από τη δεκαετία του '50, χάνοντας περισσότερο από 10% των ψήφων, καθώς και την "παραδοσιακή" αυτοδυναμία τους στο δεύτερο μεγαλύτερο ομόσπονδο κρατίδιο της Γερμανίας; Ο Ζέεχοφερ, ο Ζέντερ ή η Μέρκελ; Ο πρώτος, ως ηγέτης της CSU επί σειρά ετών, πρωθυπουργός της Βαυαρίας μέχρι πέρσι και ομοσπονδιακός υπουργός Εσωτερικών από τον Μάρτιο, οπότε συγκροτήθηκε ο νέος "μεγάλος συνασπισμός", πρωταγωνίστησε στη στροφή του κόμματος προς τα δεξιά, λόγω του άγχους που δημιούργησε η εμφάνιση της "Εναλλακτικής για τη Γερμανία"(ΑfD), αλλά και σε αλλεπάλληλες συγκρούσεις με την καγκελάριο, συνήθως με αιχμή τη μεταναστευτική πολιτική. Μολονότι μάλιστα επιμένει ότι θα συνεχίσει το έργο του στο υπουργείο, αποτελεί το πιθανότερο αυριανό "θύμα" των βαυαρικών εκλογών και απειλείται στη

Τιμητική προαγωγή και αποστρατεία; Η μετακίνηση του Wolfgang Schaeuble από το υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας στην προεδρία της Bundestag, δεν θα ήταν ολότελα ακριβές να περιγραφεί με αυτούς τους όρους, αλλά σε κάθε περίπτωση αποτελεί τέλος εποχής. Το αν η "νέα εποχή” θα έχει χαρακτηριστικά χαλάρωσης της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής είναι εξαιρετικά πρόωρο να το κρίνει κανείς – προτού μάλιστα γίνουν γνωστές οι ισορροπίες του νέου κυβερνητικού συνασπισμού της Γερμανίας.  Δεν είναι πάντως τυχαίο ότι ο αντιπρόεδρος του κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP) Wolfgang Kubicki καλωσόρισε τις εξελίξεις διότι όπως ανέφερε το υπουργείο Οικονομικών μένει ανοιχτό προς διαπραγμάτευση, ενόψει της συγκρότησης μιας κυβέρνησης τύπου "Τζαμάικα”. Ο ίδιος πάντως πρόσθεσε ότι μια "νέα δημοσιονομική πολιτική” είναι "κομβικής σημασίας” για τη συμμετοχή του FDP στην κυβέρνηση.  Υποθέτει κανείς ότι μετά το δυσάρεστο πολιτικό μήνυμα των εκλογών της Κυριακής

Η καγκελάριος είναι αναγκασμένη να χτίσει την «Τζαμάικα» και θα αναγκαστεί σε μεγάλες υποχωρήσεις. Ο εκ των έσω κίνδυνος και γιατί τα επόμενα χρόνια θα αποκαλυφθεί ο μύθος της γερμανικής ηγεσίας στην ευρωπαϊκή και διεθνή σκηνή. Η επιστροφή των δεξιών εξτρεμιστών στο γερμανικό κοινοβούλιο είναι φυσικά η πιο συνταρακτική είδηση που ανακύπτει από τις γερμανικές εκλογές. Αν και από την άλλη, το ποσοστό 12,6% που κέρδισε το AfD είναι απόλυτα εντός του περιθωρίου λάθους των πιο πρόσφατων δημοσκοπήσεων. Το AfD θα στείλει σχεδόν 100 βουλευτές στην Bundestag, το ένα τρίτο των οποίων πιστεύεται πως ανήκουν στην άκρα Δεξιά. Είναι μακράν πιο επικίνδυνοι από το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία και κάνουν τους Βρετανούς του κόμματος Ανεξαρτησίας να φαίνονται σαν τα γλυκούλια ξαδερφάκια τους. Επίσης συνταρακτική είναι και η πτώση των σοσιαλδημοκρατών. Πληρώνουν το τίμημα για τη συνεργασία με την Άνγκελα Μέρκελ για υπερβολικά πολύ καιρό. Το SPD έχει κάνει το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να