IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σχεδιάζοντας τις σύγχρονες πόλεις:  Με την εξυπνάδα της τεχνολογίας ή της φύσης; Σύμφωνα με τις προβλέψεις των Ηνωμένων Εθνών, μέχρι το 2050 το 70% περίπου του παγκόσμιου πληθυσμού θα ζει σε αστικές περιοχές. Ο αυξανόμενος πληθυσμός, η κυκλοφοριακή συμφόρηση, η ατμοσφαιρική ρύπανση και η αειφόρος ανάπτυξη αποτελούν μεταξύ άλλων τις προκλήσεις, που αντιμετωπίζουν οι μικρές και μεγάλες πόλεις σε όλο τον κόσμο. Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, το κλειδί για να αντέξουν οι πόλεις και να αποτελούν βιώσιμα μέρη, όπου οι άνθρωποι θα απολαμβάνουν τη ζωή και την εργασία είναι ο ψηφιακός μετασχηματισμός τους. Έτσι, οι λεγόμενες «έξυπνες» πόλεις είναι σήμερα στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και η αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών προβάλλεται ως η απάντηση για την παροχή καλύτερων υπηρεσιών προς τους πολίτες, για τη μείωση των δαπανών καθώς και την αύξηση των εσόδων των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός και η αξιοποίηση των Internet of Things υπ

 Το γεγονός της ζωής. Ακατάβλητη ζωή με το τόσο συκοφαντημένο τυχαίο που δικαίως τε και αδίκως ο άνθρωπος επιθυμεί να υποτάξει. Άλλωστε, προαιώνιος φόβος το τυχαίο, ορίζοντας που τρέμει καθώς δεν διασφαλίζει άξονα αναφοράς και πλέον, στις αστικές συνθήκες όπου διαβιούμε, ορίζοντας ακριβοθώρητος από την τσιμεντένια έπαρση του μπετόν, του άτεγκτού μας εαυτού. Υψώνονται οι καθεδρικοί της ακρίβειας ακόμη και σε λεγόμενες αναπτυσσόμενες χώρες και σημαίνουν την εποπτεία από το γραμμικό κοσμοείδωλο, «της συνθλίψεως της προσωπικότητας του ανθρώπου ευνοώντας την τυποποίησή της» όπως αναφέρει ο κοινωνιολόγος Γκέοργκ Ζίμελ. Και πώς αλλιώς, όταν οι χωρικές δομές είναι σύστοιχες με τις κοινωνικές σε κάθε εποχή. Μια εποχή που δε μυρίζει γιασεμί, την έκρηξη της μποκαμβίλιας, αυτής που μεν καταλάμβανε χώρο « μη εκμεταλλεύσιμο» με τα τυπολογικά κριτήρια της εποχής μας, απελευθερώνοντάς όμως, με μιαν άλλη ματιά, τη μάζωξη των γειτόνων αφήνοντας άρωμα, ποιοτικό κριτήριο, στις διαπροσωπικές ε