IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Αυτές τις αθλιότητες ανεχθήκαμε από την Τουρκία,  γι’ αυτό τώρα διεκδικεί και τα νερά του… Καφηρέα.   Σαν Σήμερα 1965 – Τέσσερις και πλέον χιλιάδες Έλληνες της Κωνσταντινούπολης υποχρεώθηκαν να εγκαταλείψουν την Τουρκία το 1964 ανακοινώνεται επισήμως στην Αθήνα, με τη διευκρίνιση ότι μόνο οι 2.500 από αυτούς ήταν Έλληνες υπήκοοι. Η κυβέρνηση του Ισμέτ Ινονού, τον Μάρτιο του 1964, έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο της διάλυσης της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης. Τα προηγούμενα σχέδια αφανισμού είχαν αποτύχει να εκριζώσουν στην ολότητα τον ελληνισμό της Πόλης, κορυφαία των οποίων ήταν η απαγόρευση πλήθους επαγγελμάτων (νόμος 2007/1932), η επιστράτευση το 1941 στα τάγματα εργασίας όλων των ανδρών 18-45 ετών της ελληνικής, της αρμενικής και της εβραϊκής μειονότητας, ο Φόρος Ευμάρειας (Βαρλίκι, 1942-44) με σκοπό την οικονομική καταστροφή των μειονοτήτων και ακόμα η Νύκτα Τρόμου της 6ης-7ης Σεπτεμβρίου 1955 κατά την οποία εφαρμόστηκε ένα...

Οι μαζικές απελάσεις του 1964 που σχεδιάστηκαν πολλά χρόνια νωρίτερα, περιμένοντας την υλοποίηση τους «την κατάλληλη στιγμή». Ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης αποτελεί το τραγικό θύμα μιας ψυχρής, μεθοδικής και μακροπρόθεσμης στρατηγικής του Τουρκικού Κράτους, της έλλειψης αντίδρασης της Ελλάδος αλλά και την αδιαφορία των χωρών που συνυπέγραψαν το 1923 την Συνθήκη της Λωζάνης (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία, Σερβία, Ρουμανία). Η Τουρκία υπέγραψε την συνθήκη της Λωζάνης χωρίς να έχει την παραμικρή πρόθεση να παρέχει την συμφωνημένη προστασία στους Έλληνες χριστιανούς που παρέμειναν στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τενέδο. Αυτό βέβαια δεν επηρέασε καθόλου την απόφαση της να αξιοποιήσει πλήρως την Συνθήκη για την «προστασία» και τον πολλαπλασιασμό των μουσουλμάνων που απέμειναν στην Ελληνική Θράκη. Στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων για την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, τα δύο νησιά Ίμβρος & Τένεδος με 92% χριστιανικό πληθυσμό, προσφέρθηκαν από τον Λόρδ...

Στις 16 Μαρτίου του 1964 η τουρκική κυβέρνηση ακύρωσε μονόπλευρα τη Σύμβαση του 1930 περί Εγκατάστασης, Εμπορίου και Ναυτιλίας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, η οποία είχε υπογραφεί από τον Κεμάλ Ατατούρκ και τον Ελευθέριο Βενιζέλο, δίνοντας το πράσινο φως για τις απελάσεις των Ελλήνων πολιτών από την Κωνσταντινούπολη. Ο πρώτος κατάλογος δημοσιεύθηκε στις τουρκικές εφημερίδες και περιελάμβανε 133 ονόματα. Στη συνέχεια, ανά δέκα ημέρες περίπου δημοσιευόταν τμηματικά κατάλογος με 150 έως 500 ονόματα Ελλήνων προς απέλαση. Η διαδικασία των απελάσεων άρχιζε με νυχτερινές επισκέψεις στα σπίτια από αστυνομικούς που καλούσαν τους προς απέλαση στη Διεύθυνση της Αστυνομίας, όπου υποχρεώνονταν να υπογράψουν, κάτω από απειλές, έγγραφο το οποίο δεν επιτρεπόταν να διαβάσουν, με το οποίο «ομολογούσαν» ότι είχαν διαπράξει κατασκοπεία κατά της Τουρκίας! Έτσι, μέχρι τον Οκτώβριο του 1964 είχαν απελαθεί 1.180 Έλληνες. Τους επόμενους μήνες ο αριθμός των απελαθέντων έφθασε τους 12.500,...