IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Πώς η Γερμανία ξανάγινε "ιστορικός αντίπαλος" της Ρωσίας. Του Κώστα Ράπτη   Η καλή εκδοχή είναι ότι πρόκειται για μιαν ιδιόμορφη τακτική κατάληψης θέσεων από τους ενδιαφερόμενους, ενόψει μελλοντικού συμβιβασμού. Η κακή (και περισσότερο πιθανή) εκδοχή είναι ότι το κενό στρατηγικής οδηγεί τους πρωταγωνιστές του ουκρανικού πολέμου σε μια διολίσθηση προς εφιαλτικά σενάρια κλιμάκωσης. Ο Ελβετός συνταγματάρχης ε.α. και έμπειρος αναλυτής Ζακ Μπο (Baud) εικονογραφεί αυτό το κενό στρατηγικής, τονίζοντας ότι αδυνατεί να εντοπίσει στη σκέψη των Δυτικών συμμάχων της Ουκρανίας κάποιον ρεαλιστικό "αντικειμενικό σκοπό”, όπως λέγεται στη στρατιωτική γλώσσα, πέρα από την ίδια τη συνέχιση του πολέμου, προκειμένου να φθείρεται η Ρωσία. Κάτι τέτοιο φαντάζει εύκολο, στον βαθμό που το κόστος του πολέμου σε ανθρώπινες ζωές και καταστροφή των υποδομών το πληρώνει αποκλειστικά η Ουκρανία. Στον βαθμό, ωστόσο, που η ρωσική πλευρά έχει πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων στο μέτω

  Το πολιτικό σκηνικό στην Γερμανία ενόψει του 2024. Το πολιτικό τοπίο στη χώρα είναι πιο τεταμένο από ποτέ.   Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν τον Δεκέμβριο από την ανάληψη της εξουσίας από την τρικομματική κυβέρνηση στην Γερμανία, με την θητεία της να μπαίνει πλέον στο δεύτερο μισό της ενόψει και των βουλευτικών εκλογών του 2025. Το πολιτικό τοπίο στη χώρα είναι όμως πιο τεταμένο από ποτέ. Η δημοσκοπική κατάρρευση των κομμάτων της συγκυβέρνησης, η άνοδος της άκρας δεξιάς, μία οικονομική τρύπα ύψους 17 δισ. € στον προϋπολογισμό του 2024 και η αναγγελία δημιουργίας ενός νέου κόμματος ήταν μόνο μερικά από τα πράγματα που σημάδεψαν πολιτικό τοπίο στην χώρα το 2023 και θα συνθέσουν μαζί με τις ερχόμενες ευρωεκλογές το κάδρο ενόψει του 2024. Η αλήθεια είναι ότι όταν η νέα κυβέρνηση αποτελούμενη από τρία κόμματα –τους Σοσιαλδημοκράτες, τους Πράσινους και τους Φιλελεύθερους- ορ κίστηκε τον Δεκέμβριο του 2021, στην γερμανική κοινωνία υπήρχε μία αμηχανία λόγω της αποχώρησης της Άνγκελα Μέ

  Ο οικονομικός χειμώνας για τη Γερμανία.   Του Desmond Lachman* Η Γερμανία, η μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης και η οικονομική της ατμομηχανή, ρίχνει ένα σκοτεινό σύννεφο στις προοπτικές της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας. Το πρόβλημα δεν είναι απλώς ότι η γερμανική οικονομία βρίσκεται ήδη σε τέλμα ως αποτέλεσμα του συνδυασμού του υψηλού πληθωρισμού, της πανδημίας και ενός ασυνήθιστα ξηρού καλοκαιριού, αλλά και το ότι, εξαρτώμενη από την ενέργεια και τις εξαγωγές είναι πολύ ευάλωτη έναντι ενδεχόμενης διακοπής της παροχής ρωσικού φυσικού αερίου και της οποιασδήποτε περαιτέρω επιβράδυνσης της κινεζικής οικονομίας. Ακόμη και πριν από την έλευση του χειμώνα, η γερμανική οικονομία βρίσκεται σε κακή κατάσταση. Κυρίως ως αποτέλεσμα της εκτίναξης των τιμών της ενέργειας στον απόηχο της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, ο γερμανικός πληθωρισμός έχει αυξηθεί στα επίπεδα ρεκόρ για πολλές δεκαετίες του 8,5%. Στο μεταξύ, η καταναλωτική εμπιστοσύνη έχει πέσει κατακόρυφα και η οικονομία σημ

 Πραγματικότητες και ψευδαισθήσεις της γερμανικής ηγεμονίας. Ο καθηγητής Ηλίας Θερμός εξηγεί γιατί η απόφαση Σολτς για τον επανεξοπλισμό της Γερμανίας είναι ιστορικής σημασίας και πώς θα επηρεάσει το διεθνές σύστημα. Τρεις ημέρες μετά τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και συγκεκριμένα στις 27 Φεβρουαρίου του 2022 ο Γερμανός Καγκελάριος Όλαφ Σόλτς θα εκφωνούσε μια ιστορική ομιλία από το βήμα του ομοσπονδιακού κοινοβουλίου της Γερμανίας ανακοινώνοντας τον επανεξοπλισμό της χώρας του , σπάζοντας έτσι πολλά ταμπού της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής όπως αυτά είχαν εδραιωθεί μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ανακοίνωση έγινε αποδεκτή με ενθουσιασμό από το σύνολο του πολιτικού κόσμου της Γερμανίας, ενώ διεθνείς αναλυτές έγραφαν πως ο «γίγαντας ξύπνησε». «Η 24η Φεβρουαρίου 2022 (ημέρα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία) αποτελεί σημείο καμπής (…) Ο κόσμος μετά δεν θα είναι ίδιος με τον κόσμο πριν...Δεν υπάρχει αμφιβολία, ο Πούτιν θέλει να φτιάξει μια ρωσική αυτοκρατορία κα

  Πώς ερμηνεύεται η σύνθεση και το πρόγραμμα  της νέας γερμανικής κυβέρνησης. Σε σύγκριση με τις 171 ημέρες που πέρασαν από τις ομοσπονδιακές  εκλογές του 2017  μέχρι  τη συγκρότηση  της   τελευταίας   κυβέρνησης   Μέρκελ   (σε "μεγάλο συνασπισμό” Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών), οι 73 ημέρες που χρειάστηκαν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου μέχρι χθες για τη συγκρότηση του νέου, και μάλιστα τρικομματικού, κυβερνητικού σχήματος της Γερμανίας υπό τον Όλαφ Σολτς, αποτελούν οπωσδήποτε πρόοδο. Το αν το αποτέλεσμα αποτελεί και εγγύηση σταθερότητας είναι όμως μια διαφορετική συζήτηση. Και πάντως, με βάση το ποιός είναι ο νέος ισχυρός άνδρας της κυβέρνησης, ήτοι ο νέος υπουργός Οικονομικών Κρίστιαν Λίντνερ, τυχόν προσδοκίες της Ελλάδας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών για μεγαλύτερη γερμανική ευελιξία θα πρέπει να εγκαταλειφθούν. Το στοιχείο που επιτάχυνε τις διαδικασίες είναι η βαθιά μετεκλογική εσωκομματική κρίση αυτών που θα εγκαταλείψουν την κυβέρνηση μετά από 16 χρόνια, δηλ. των Χριστ

 Ο Πολύβιος διατύπωσε την άποψη πως ένα κράτος παρακμάζει όχι στην πολεμική του φάση αλλά στην ειρήνη, όταν οι πολιτικοί του θεσμοί διαβρώνονται από την φιλαργυρία και την φιλαρχία των αρχουσών τάξεών του και την συνακόλουθη λαϊκιστική έξαρση στις τάξεις του λαού. Πόσο ισχύει αυτό για την Γερμανία;   O πρώην καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας, Konrad Adenauer (δεξιά), σε αυτήν τη φωτογραφία του Ιανουαρίου του 1967. Πίσω του ο Helmut Kohl. REUTERS Οι πηγές ισχύος της Γερμανίας… …και η παγίδα του Πολύβιου*   Υπάρχουν πολλές θεωρίες που εξηγούν της πηγές ισχύος μιας δύναμης, εν προκειμένω της Γερμανίας. Ίσως επειδή η χώρα είναι ιδιαίτερη, ίσως επειδή ο κόσμος μας παρέχει τόσες πληροφορίες που είναι αδύνατο να συνδεθούν σε μια αφαιρετική θεωρία, η Γερμανία φαντάζει ως ένας δισεπίλυτος γρίφος, ως ένας απρόβλεπτος μακροπρόθεσμα γεωπολιτικός γίγαντας «ένας αφιερωμένος στις δικές του σκέψεις κολοσσός στο κέντρο της Ευρώπης με σολιψιστική νοοτροπία» (Habermas, 2019).   Χρησιμοποιούμε δυο μεθόδου