IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Photo:REUTERS / SARAH MEYSSONNIER Ο χειμώνας του μεγάλου θυμού. Την πρώτη μεγάλη αντικυβερνητική διαδήλωση αντιμετώπισε μετά την επανεκλογή του ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν. Κάπου 250.000 διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους σε 200 πόλεις της Γαλλίας την Πέμπτη διαμαρτυρόμενοι για τα σχέδια της κυβέρνησης  να αυξήσει την ηλικία συνταξιοδότησης. Η γαλλική κυβέρνηση φιλοδοξεί να αυξάνει την  ηλικία συνταξιοδότησης από τα 62 χρόνια στα 65, ως το 2031- ανεβάζοντας μέχρι τότε σταδιακά το όριο κατά τέσσερις μήνες  κάθε χρόνο. «Είναι η αρχή μιας κοινωνικής μάχης», δήλωσαν  στο Γαλλικό Πρακτορείο οι οργανωτές της κινητοποίησης. Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν είχε καταστήσει την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης ένα από τα κυρίαρχα στοιχεία της  προεκλογικής του εκστρατείας ,,υποστηρίζοντας ότι το σημερινό  ασφαλιστικό σύστημα είναι μη βιώσιμο και πολύ δαπανηρό. Ο Μακρόν δεν διαθέτει  πάντως την πλειοψηφία στη Βουλή για να περάσει το ασφαλιστικό νομοσχέδιο.Δεν αποκλείεται μάλιστα να αναγκαστεί να διαλύσε

  Χωρίς πυξίδα η Ευρώπη  στις συμπληγάδες ΗΠΑ-Ρωσίας. Κάθε απόφαση θα ήταν θεμιτή, αν υπηρετείτο με συνέπεια, συνθήκη αναγκαία για την παραγωγή διεθνούς κύρους και αξιοπιστίας. Προφανώς δεν  θα καινοτομούσαμε  υποστηρίζοντας ότι η Ευρώπη  –  ήτοι οι Ευρωπαϊκές Μεγάλες Δυνάμεις – δεν διαθέτουν στρατηγικό προσανατολισμό, αντάξιο  του   αποτυπώματός  τους στον πλανήτη. Για την ακρίβεια, οι δυνάμεις, που δεν διαθέτουν στρατηγικό προσανατολισμό, έχουν καθορίσει αποφασιστικά την πορεία της Ε.Ε. εξαιτίας του μεγέθους και της απολύτως μυωπικής ανάγνωσης της διεθνούς πολιτικής τόσο από τις ίδιες όσο και από τις υπόλοιπες, οι οποίες ενδεχομένως θέλουν αλλά δεν μπορούν. Τονίστηκε σε προηγούμενο άρθρο του γράφοντος ότι βασικότατο πρόβλημα των Ευρωπαίων είναι η αποσύνδεση της πολιτικής από την οικονομία ή με άλλα λόγια, η προσήλωση στο οικονομικό κέρδος κατά την εποχή των «παχέων αγελάδων» χωρίς καμία μέριμνα για την – εξ ορισμού μακρόπνοου χαρακτήρα – γεωστρατηγική διάσταση. Δεν θα ήτ

  Ανελέητος αγώνας αντοχής Πούτιν – Δύσης. Παρά τη φθορά που έχει υποστεί η Ρωσία, οι ευρωπαϊκές κυρώσεις κινδυνεύουν να λειτουργήσουν ως μπούμερανγκ.   Στις 24 Ιουνίου, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία μπήκε στον πέμπτο μήνα της, με την ουκρανική άμυνα στις ανατολικές περιοχές του Ντονμπάς να εμφανίζει εικόνα κατάρρευσης σε αργή κίνηση. Την εβδομάδα που ακολούθησε, γίναμε μάρτυρες μιας τριπλής επίδειξης ενότητας και αποφασιστικότητας της Δύσης. Υπερβαίνοντας τις πάγιες αντιρρήσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας, η Ε.Ε. έδωσε στην Ουκρανία καθεστώς υποψήφιας προς ένταξη χώρας. Στη συνέχεια, η σύνοδος κορυφής της ομάδας G7 διατράνωσε ότι θα συνεχίσει να στηρίζει στρατιωτικά και οικονομικά το Κίεβο «όσο χρειαστεί» για να νικήσει τους εισβολείς, ενώ οι Αμερικανοί αποφάσισαν να εξοπλίσουν τους Ουκρανούς με συστήματα αντιπυραυλικής άμυνας σαν και αυτά που προστατεύουν τον Λευκό Οίκο και το Καπιτώλιο. Τέλος, το ΝΑΤΟ άνοιξε τον δρόμο στη Σουηδία και στη Φινλανδία μετά την άρση του τουρκικού βέτ

 Η ελπίδα χάθηκε και η Δύση αποδομείται. Δρόμος χωρίς επιστροφή; Πόσο πιθανό είναι ο νέος αυτός παγκόσμιος διπολισμός να επιφέρει και το ιστορικό τέλος αυτού που ξέρουμε ως Ευρώπη; Η Δύση, ως σύνολο δημοκρατικών εθνών-κρατών (στο όσο έχουν νόημα οι όροι), με λίγο-πολύ κοινή φιλοσοφική θεμελίωση, που πάσχιζε να ενοποιηθεί πολιτικώς, οικονομικώς και κοινωνικώς, εμφανώς πλέον αποδομείται. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία αποτελεί καθοριστική καμπή και απαρχή, αν όχι επικύρωση, αυτής της ιστορικής αλλαγής στον τρόπο διάρθρωσης του κόσμου. Μέχρι την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, φαινόταν πως υπήρχε μια αναπτυσσόμενη συνεργασία της με την μέχρι τότε Δύση, με αμοιβαία οφέλη (ο όρος Δύση δεν είναι σαφώς ορισμένος, ας πούμε λοιπόν αυτήν που θεωρούσαμε ως τέτοια). Μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ, που δικαιολογούσε τον διαχωρισμό της και την αντιπαλότητά της με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αρκετές χώρες του πρώην «ανατολικού μπλόκ» ενετάχθησαν στην Ευρώπη, ως ελεύθερα δημοκρατικά κράτη.

  Εμπορική σύνδεση Ρωσίας-Ινδίας – Ο διάδρομος που παρακάμπτει την Ευρώπη... Ο διάδρομος Βορρά-Νότου. Στο πλαίσιο του 25ου Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης (SPIEF), υπεγράφη συμφωνία για την ανάπτυξη του διαδρόμου Βορρά-Νότου, ο οποίος θα παρέχει στη Ρωσία σταθερούς διαύλους επικοινωνίας με τη Μέση Ανατολή και τη Νότια Ασία. Ο μεταφορικός διάδρομος Βορρά-Νότου θα συνδέει το ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας με την Ινδία. Αυτός ο διάδρομος θα έχει πολλούς κλάδους, επομένως το έργο είναι γεωπολιτικής σημασίας όσον αφορά τη συμπερίληψη του Ιράν, του Αφγανιστάν και του Πακιστάν στις οικονομικές δραστηριότητες. Στις οικονομικές σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ινδίας, για γεωγραφικούς λόγους, υπάρχει τεράστιο πρόβλημα συνδεσιμότητας μεταφορών, επομένως ο διάδρομος Βορρά-Νότου είναι πολύ σημαντικός. Αλλά ταυτόχρονα, θα αναπτυχθούν και άλλα έργα μεταφορών με το Νέο Δελχί, πρώτα απ’ όλα, ο θαλάσσιος διάδρομος Τσενάι-Βλαδιβοστόκ, μια προτεινόμενη διαδρομή μήκους άνω των 10.000 χιλιομέτρων.

 Ο «αναθεωρητισμός» του Πούτιν  και το τέλος της Ευρωπαϊκής αθωότητας. Τελικά ο Πόλεμος είναι η μοίρα μας; α. «Νομίζων δε την πόλιν ουκ ορθώς βεβουλεύσθαι, αλλά προφάσει βραχεία και ευπρεπεί της Σικελίας απάσης έργου εφίεσθαι»1. (Θουκυδίδης) β. «Εφιέμενοι μεν τη αληθεστάτη προφάσει της πάσης άρξαι, βοηθείν δε άμα ευπρεπώς βουλόμενοι τοις εαυτών ξυγγενέσι και τοις προσγεγενημένοις ξυμμάχοις» [2] (Θουκυδίδης) Η Ρωσία πριν την εισβολή της στην Ουκρανία διαβεβαίωνε πως δεν στοχεύει σε στρατιωτική δράση και πως οι πληροφορίες για μία τέτοια ενέργεια είναι προϊόντα της δυτικής προπαγάνδας. Ο Πούτιν με το διάγγελμά του (24/2/2022) ανακοινώνοντας την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία διαβεβαίωνε πως σκοπός του δεν είναι η κατοχή του Ουκρανικού εδάφους, αλλά η προστασία του λαού της ανατολικής Ουκρανίας και ιδιαίτερα των δύο ρωσόφιλων περιοχών (Ντονέτσκ, Λουγκάσκ). Ταυτόχρονα προειδοποιούσε πως αν υπάρξει έξωθεν(;) παρέμβαση στην επιχείρηση της Ρωσίας θα υ