IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ατλαντική συσπείρωση στο πλευρό της Ουκρανίας. Του Κώστα Ράπτη Ποια μπορεί να είναι η εξέλιξη ενός πολέμου τον οποίο καμία από τις ενδιαφερόμενες πλευρές δεν δείχνει ενδιαφέρον να τερματίσει, αλλά και δεν αποτολμά να κλιμακώσει για τον φόβο μιας πλανητικής αποσταθεροποίησης;  Το ερώτημα παραμένει αναπάντητο μετά την Ατλαντική Σύνοδο Κορυφής η οποία πραγματοποιήθηκε (με τη συμμετοχή και του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι) την εβδομάδα αυτή στο Βίλνιους, έχοντας ως στόχο τη διατράνωση της διατλαντικής ενότητας, εν μέσω υπόγειων (ή όχι και τόσο) τριβών μεταξύ των συμμάχων.  Το γεγονός, βέβαια, ότι η σύνοδος πραγματοποιήθηκε στην πρωτεύουσα της Λιθουανίας, ήτοι σε πρώην σοβιετικό έδαφος της Βαλτικής και σε απόσταση αναπνοής από τα σημερινά σύνορα της Λευκορωσίας (και της Ρωσίας) δείχνει πόσο πολύ έχει προχωρήσει το ΝΑΤΟ στην υλοποίηση των στόχων του κατά τη μεταψυχροπολεμική εποχή. Το ότι μάλιστα ο Αμερικανός πρόεδρος Τζο Μπάιντεν μετέβη ακολούθως στην

   Η παρερμηνεία του Κίσινγκερ και η πραγματικότητα του μακρύ πολέμου. Του Κώστα Ράπτη Σε πρόσφατη παρέμβασή του με άρθρο στο περιοδικό The Spectator, υπό τον τίτλο "Πώς να αποφευχθεί ένας ακόμα παγκόσμιος πόλεμος ”, ο άλλοτε "μάγος” της αμερικανικής διπλωματίας Χένρι Κίσινγκερ τόνισε: "Πλησιάζει η ώρα για να οικοδομήσουμε πάνω στις στρατηγικές αλλαγές που έχουν ήδη επιτευχθεί και να τις ενσωματώσουμε σε μια νέα δομή προς την επίτευξη ειρήνης μέσω διαπραγμάτευσης". Οι συστάσεις του δεν έγιναν ευμενώς δεκτές στο Κίεβο. "Ο κ. Κίσινγκερ ακόμα δεν έχει καταλάβει τίποτα. Ούτε τη φύση αυτού του πολέμου, ούτε τον αντίκτυπό του στην παγκόσμια τάξη. Η συνταγή που ζητά ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, αλλά φοβάται να πει φωναχτά, είναι απλή: κατευνάστε τον επιτιθέμενο θυσιάζοντας τμήματα της Ουκρανίας με εγγυήσεις μη επίθεσης εναντίον των άλλων κρατών της Ανατολικής Ευρώπης", δήλωσε μέσω Telegram, ο σύμβουλος του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι,

  Πόλεμος-Ουκρανία: Θα οδηγήσει σε στρατηγική γκάφα, ο “ιδεολογικός” δυτικός χειρισμός; Οι μήνες και οι μέρες περνούν, αλλά προοπτική τερματισμού του πολέμου δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Παρότι οι δυο βασικοί πρωταγωνιστές, η Ρωσία και οι ΗΠΑ (διά των Ουκρανών αντιπροσώπων) έχουν εμπλακεί σε παρασκηνιακές συζητήσεις, αυτό μοιάζει να γίνεται για να διασφαλιστεί ότι η σύγκρουση δεν θα χάσει τον τοπικό-περιφερειακό της χαρακτήρα. Αυτό που όμως αδυνατεί να αντιληφθεί η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της στη Δύση, είναι ότι η ολιγωρία δίνει πλεονέκτημα στη Ρωσία που αργά ή γρήγορα θα αποτυπωθεί επί του πεδίου. Επίσης ότι περιπλέκει επικίνδυνα την επόμενη ημέρα, τόσο όσον αφορά το μέλλον της Ουκρανίας όσο και για την παγκόσμια σταθερότητα. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Η πολυδιαφημισμένη και στην Ελλάδα « σωστή πλευρά της Ιστορίας » αποκρύπτει αυτοκαταστροφικά μια μεγάλη αλήθεια της ιστορίας των πολέμων: ό

  Sarmat nuclear missile Γιατί το παράθυρο της πυρηνικής καταστροφής  είναι ορθάνοικτο στην Ουκρανία. Οι έχοντες πραγματική συναίσθηση της κατάστασης που έχει δημιουργήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, ανησυχούν σφόδρα για το σπιράλ ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης που παρατηρείται το τελευταίο διάστημα. Αυτό θα μπορούσε να φέρει την ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής. Αν υπάρχει ένα βασικό συμπέρασμα που ταυτόχρονα ενισχύει αυτή την ανησυχία, είναι ότι η Δύση, ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού, στερείται σε αυτή την ιστορική συγκυρία ηγεσιών, όπως αυτές που κατόρθωσαν, έστω και με ισχυρή δόση τύχης, να διατηρήσουν την «ισορροπία του τρόμου» στον Ψυχρό Πόλεμο. Του Ζαχαρία Μίχα * ( Διευθυντής Μελετών στο Ινστιτούτο Αναλύσεων Ασφάλειας και Άμυνας – ΙΑΑΑ / ISDA ) Οι ΗΠΑ δείχνουν εδώ και χρόνια ότι δεν κατόρθωσαν ποτέ να εγκαταλείψουν τη συγκρουσιακή λογική με τη Ρωσία. Για τους «κυνικούς» αναλυτές της διεθνούς ασφάλειας, αυτό ήταν σχεδόν αναμενόμενο, αφού η πραγματικότητα που επ

 Τι κερδίζουν οι ΗΠΑ από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Πέντε σημεία στα οποία βγαίνουν κερδισμένες οι ΗΠΑ. Μια  φαινομενικά  ανορθολογική στρατηγική των ΗΠΑ αποδεικνύεται ιδιαιτέρως κερδοφόρα. Μεταψυχροπολεμικά δημιουργήθηκαν δύο σχολές σκέψεις στο αμερικανικό σύστημα λήψης αποφάσεων, όσον αφορά τη «διαχείριση» της Ρωσίας και με απώτερο διακύβευμα, με το πέρασμα των ετών, την εξισορρόπηση της σινικής ανόδου. Από τη μία πλευρά, προτάχθηκε η αποφυγή εστίασης της αμερικανικής στρατηγικής στη Μόσχα, καθώς η βασική απειλή πλέον είναι το Πεκίνο. Δεδομένων των σταθερών γεωστρατηγικών σημείων τριβής Ρωσίας-Κίνας στη Σιβηρία και στην Κεντρική Ασία, οι ΗΠΑ θα δύναντο να οδηγήσουν τη Ρωσία σε μια διαδικασία στρατηγικής ευθυγράμμισης με τις ίδιες, ώστε τουλάχιστον να την αδρανοποιήσουν στο πλαίσιο του σινοαμερικανικού ανταγωνισμού ισχύος. Σε κορυφαίο επίπεδο, η εν λόγω πλευρά εκπροσωπήθηκε κατάτι περισσότερο κατά τη διακυβέρνηση Ντόναλντ Τραμπ. Από την άλλη πλευρά, τέθηκε προτεραιότ

  Πόσο εκτεταμένη ήταν η ΝΑΤΟϊκή συμμετοχή στην επιχείρηση κατά του καταδρομικού της Ρωσίας Moskva; Μερικά επιχειρήματα που αμφισβητούν το αφήγημα των TB2 Bayraktar και  λιγότερο των πυραύλων Neptune… Γιατί ερμηνευτικά  δεν “στέκεται” εύκολα αναφορικά με την προσβολή του καταδρομικού Moskva. Ένας γεγονός που επισημάνθηκε με ιδιαίτερη έμφαση από το DP, σχετικά με την εξέλιξη των επιχειρήσεων στην Ουκρανία, ήταν η συνεχής παρακολούθηση των κινήσεων των ρωσικών δυνάμεων από αέρος. Όχι μόνο κατά την ανάπτυξή τους στη βόρεια Ουκρανία με κατεύθυνση το Κίεβο και το Χάρκοβο, αλλά και αρκετά πριν  από  την έναρξη της ρωσικής επίθεσης στις 24 Φεβρουαρίου. Γράφει   ΕΙΔΙΚΟΣ  ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ Η παρακολούθηση αυτή είναι φυσικά διαδικασία που συνεχίζεται σε εικοσιτετράωρη βάση και πλέον έχει επικεντρωθεί στην ανατολική Ουκρανία. Οι κινήσεις των ρωσικών ναυτικών μονάδων στη Μαύρη Θάλασσα δεν σταμάτησαν ποτέ να παρακολουθούνται , κυρίως  από αμερικανικά MQ-9 Reaper και RQ-4 Global Haw

«Όσα ωφελούν τους ιδιοτελείς, τα προπαγανδίζουν οι αφελείς». Απ’ την ουκρανική περιπέτεια όλοι θα χάσουν. Όλοι όμως θα κερδίσουν και κάτι, ακόμη και η Ουκρανία. Οι μόνοι που έχουν μόνον να χάσουν, είναι οι Ευρωπαίοι. Απ’ την ουκρανική περιπέτεια όλοι θα χάσουν, Ρώσσοι, Αμερικάνοι, Κινέζοι, Άραβες, Ινδοί. Στην καλύτερη περίπτωση θα στραπατσαριστούν κάποιοι κλάδοι της οικονομίας τους και οι πολίτες τους από την αβεβαιότητα και τον πληθωρισμό. Όλοι όμως θα κερδίσουν και κάτι: εδάφη ή έναν λευκοπλάστη γοήτρου, μάντρωμα των συμμάχων ή καλύτερες τιμές για την πραμάτεια τους, πολιτικό χρόνο και χώρο, χρήσιμους αντιπερισπασμούς, πολύτιμη γνώση του αυριανού αντιπάλου. Ακόμη και η ακρωτηριαζόμενη Ουκρανία ίσως κάτι κερδίσει. Για πρώτη φορά στην ιστορία της θα γίνει ένα βιώσιμο εθνικό κράτος κι όχι ένα πολυεθνικό υβρίδιο χωρίς σαφή ταυτότητα και ιστορία. Οι μόνοι που έχουν μόνον να χάσουν, είναι οι Ευρωπαίοι. Την έτσι κι αλλιώς ανάπηρη πολιτική τους αυτονομία, αφού η ήπειρος θα προ

    Γιατί η Δύση έχει την ευθύνη  για την κρίση στην Ουκρανία. Μια άλλη οπτική σε άρθρο του 2014 από τον Τζον Μερσχάιµε ρ , κ αθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου.    Το κείµενο του Τζον Μερσχάιµερ, εκτενή αποσπάσματα του οποίου αναδημοσιεύει σήμερα η «Κ», φιλοξενήθηκε πρώτη φορά στο περιοδικό Foreign Affairs, στο τεύχος Σεπτεμβρίου/Οκτωβρίου 2014 , μερικούς μήνες μετά την εισβολή στην Κριμαία από τον ρωσικό στρατό τον Φεβρουάριο του 2014. Αντίθετα από την επικρατούσα άποψη στη Δύση, σύμφωνα με την οποία o πρόεδρος Πούτιν είναι ένας παράλογος και ριψοκίνδυνος φιλοπόλεμος ηγέτης που θέλει να δημιουργήσει ξανά τη Μεγάλη Ρωσία, ο γνωστός Αμερικανός καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου είχε εξαρχής υποστηρίξει ότι την κύρια ευθύνη για την κρίση την έχουν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη, και ότι η ρίζα του προβλήματος είναι η διεύρυνση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς. Τα επιχειρήματα που αναπτύσσει βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην πε