Η παρερμηνεία του Κίσινγκερ και η πραγματικότητα του μακρύ πολέμου.
και η πραγματικότητα του μακρύ πολέμου.
Του Κώστα Ράπτη
Σε πρόσφατη παρέμβασή του με άρθρο στο περιοδικό The Spectator, υπό τον τίτλο "Πώς να αποφευχθεί ένας ακόμα παγκόσμιος πόλεμος”, ο άλλοτε "μάγος” της αμερικανικής διπλωματίας Χένρι Κίσινγκερ τόνισε: "Πλησιάζει η ώρα για να οικοδομήσουμε πάνω στις στρατηγικές αλλαγές που έχουν ήδη επιτευχθεί και να τις ενσωματώσουμε σε μια νέα δομή προς την επίτευξη ειρήνης μέσω διαπραγμάτευσης".
Οι συστάσεις του δεν έγιναν ευμενώς δεκτές στο Κίεβο. "Ο κ. Κίσινγκερ ακόμα δεν έχει καταλάβει τίποτα. Ούτε τη φύση αυτού του πολέμου, ούτε τον αντίκτυπό του στην παγκόσμια τάξη. Η συνταγή που ζητά ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, αλλά φοβάται να πει φωναχτά, είναι απλή: κατευνάστε τον επιτιθέμενο θυσιάζοντας τμήματα της Ουκρανίας με εγγυήσεις μη επίθεσης εναντίον των άλλων κρατών της Ανατολικής Ευρώπης", δήλωσε μέσω Telegram, ο σύμβουλος του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι, Μιχαήλο Ποντολιάκ.
Ο "διάλογος” αυτός έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διότι στην πραγματικότητα με την τελευταία του παρέμβαση ο Κίσινγκερ μετακινήθηκε από προηγούμενες διαλλακτικότερες θέσεις του, για τις οποίες του είχε ασκηθεί κριτική, πλησιέστερα προς την γραμμή της κυβέρνησης Μπάιντεν. Ο τόνος του άρθρου του είναι μάλλον θριαμβολογικός: οι "στρατηγικές αλλαγές” στις οποίες αναφέρεται συνίστανται στο ότι "η Ουκρανία έχει μετατραπεί σε μείζονα δύναμη στην Κεντρική Ευρώπη για πρώτη φορά στην ιστορία της. Βοηθούμενη από τους συμμάχους της και εμπνεόμενη από τον πρόεδρό της, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, η Ουκρανία καθήλωσε τις ρωσικές συμβατικές δυνάμεις που επικρέμαντο πάνω από την Ευρώπη από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο”.
Ο όρος "συμβατικές” είναι βεβαίως το κλειδί. Διότι το κύριο μέλημα του Κίσινγκερ είναι το πώς να μην μετατραπεί ο πόλεμος σε πυρηνικό - ενδεχόμενο όλο και πιο πιθανό, ιδίως αν κανείς πιστεύει ότι η Ρωσία έχει επί της ουσίας αποτύχει.
Άλλωστε και η διαρρύθμιση που προτείνει ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για την "επόμενη μέρα” προϋποθέτει μια τέτοια αποτυχία. Ο Κίσινγκερ προβλέπει ότι η Ουκρανία θα συνδεθεί κατά τον ένα ή τον άλλο τρόπο με το ΝΑΤΟ και ότι το μέλλον περιοχών ιδιαίτερου ρωσικού ενδιαφέροντος, όπως το Ντονμπάς και η Κριμαία, θα κριθεί σε δημοψήφισμα: Μικρό (και αμφίβολο) αντίτιμο για την απώλεια αυτού που είναι το μείζον για τη ρωσική πλευρά και περιγράφηκε πολύ καθαρά στα δύο "τελεσίγραφα” του Δεκεμβρίου 2021 προς τις ΗΠΑ και την Ατλαντική Συμμαχία για τη διαμόρφωση μιας νέας αρχιτεκτονικής συλλογικής ασφάλειας στην Ευρώπη.
Αντικειμενικά βρισκόμαστε πολύ μακριά από αυτό το σημείο. Αποφασίζοντας την προσάρτηση τεσσάρων ουκρανικών επαρχιών στην Ρωσική Ομοσπονδία, ο Πούτιν έκοψε τις γέφυρες της διαπραγμάτευσης, εφόσον δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ουκρανική ούτε ρωσική κυβέρνηση η οποία θα αποδεχθεί την απώλεια αυτού που και για τις δύο πλευρές θεωρείται εθνικό έδαφος.
Συνεπώς αυτό το οποίο επενδύει το Κρεμλίνο είναι η παράταση του πολέμου, με την προσδοκία ότι αυτή θα επιφέρει την εξάντληση των αντιπάλων. Αλλά το ίδιο ακριβώς επιδιώκει και η αμερικανική πλευρά, καθώς ο σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου ΗΠΑ Τζέικ Σάλιβαν τόνισε σε ομιλία του στο Carnegie Institute ότι "η στιγμή δεν είναι ώριμη” για διαπραγμάτευση και ότι οι πολιτικές της κυβέρνηση Μπάιντεν θα πρέπει να κριθούν υπό παγκόσμια οπτική και με μέτρο όχι το τι συμβαίνει σε ένα ή δύο ή τρία, αλλά το πού θα βρίσκονται οι ΗΠΑ έναντι των ανταγωνιστών τους σε πέντε ή δέκα ή είκοσι χρόνια.