IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Υπάρχει μέλλον για τον ελληνισμό; Μια σειρά 25 κειμένων του Γιώργου Καραμπελιά για την ελληνική ιστορία - Επίμετρο. Στους φίλους που πιστεύουν πως μετά την παρακμή ακολουθεί αναπόφευκτα η ανάταξη, όπως συνέβη τόσες και τόσες φορές στην ελληνική ιστορία, θα υπενθυμίσουμε πως ποτέ άλλοτε ο ελληνισμός, από την άποψη του συνόλου των μεγεθών του –δημογραφία, οικονομική και πνευματική παραγωγή, ρόλος στο παγκόσμιο γίγνεσθαι–, δεν βρισκόταν σε κατώτερο σημείο απ’ ό,τι σήμερα, καθώς κινδυνεύει να μην διαθέτει πλέον τα μεγέθη για την αναπαραγωγή του ως αυτόνομο ιστορικό υποκείμενο. Γιατί μπορεί, επί παραδείγματι, μετά την Άλωση του 1453, να χάσαμε και κράτος και πληθυσμούς, ωστόσο ο ελληνισμός παρέμενε αποφασιστικός πνευματικός παράγοντας για την ίδια τη δυτική Αναγέννηση και, μέχρι το 1922, αποτελούσε καθοριστικό οικονομικό και γεωπολιτικό παράγοντα της καθ’ ημάς Ανατολής, σε αντίθεση με τη σημερινή δραματική συρρίκνωση της παρουσίας μας. Όσο για το ότι έχουμε ιστορία 3.000 ή

Αγνοώντας το υπόλοιπο Έθνος. Σχετικά με την ολοκληρωτική αποσιώπηση από την Ελληνική δημοσιογραφία όσων συμβαίνουν στον εκτός συνόρων Ελληνισμό. π. Βασίλειος Θερμός – 15/10/2023 – HUFF POST Διάβασα πρόσφατα το σπαρακτικό ”Ιστορίες από το Σπάτς”. Μαρτυρίες από τις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Ενβέρ Χότζα, όπως τις αφηγείται Βορειοηπειρώτης κρατούμενος. Οι πολλές επισκέψεις μου στην Αλβανία μου τό κατέστησαν ακόμη πιο επώδυνο καθώς γνώριζα τόπους και καταστάσεις. Χιλιάδες ζωές αθώων που καταστράφηκαν με ψεύτικες κατηγορίες δήθεν ‘εχθρών του λαού’, γονείς που πέθαναν με τον καημό του παιδιού τους, σύζυγοι που τίς υποχρέωσαν να ξαναπαντρευτούν αλλιώς θα απολύονταν και δεν θα μπορούσαν να θρέψουν τα παιδιά τους. Βασανιστήρια, μίσος, παράνοια. Ιστορίες μοναδικές, συγκλονιστικές, απόκοσμες. Δίπλα μας! Μεγάλο ποσοστό των θυμάτων ήταν Έλληνες. Ο διωγμός τους άρχισε από την δεκαετία του 50 αλλά κορυφώθηκε τις δεκαετίες του 60 και του 70. Εν τω μεταξύ το 1967

H κρίση της ειρήνης και οι ρίζες του πολέμου. Το ερμηνευτικό έλλειμμα της νεοτερικότητας [1] Όλες οι θεωρίες του πολέμου και της ειρήνης λαμβάνουν ως δεδομένη την κρατοκεντρική συγκρότηση της ανθρωπότητας. Με τον όρο κρατοκεντρισμός ορίζουμε την προσέγγιση του συνόλου κοσμοσυστήματος ως του αθροίσματος των πολιτικά συγκροτημένων (ή κρατικών) κοινωνιών που συνυπάρχουν στο εσωτερικό του και εν προκειμένω στον πλανήτη γη,των κοινωνιών που συνυπάρχουν στον πλανήτη γη. Εκτιμάται δηλαδή ότι η δομή αυτή του κοσμοσυστήματος είναι οριστική, έτσι ήταν ανέκαθεν και, επομένως, θα είναι ανεξέλικτη και στο μέλλον. Απόρροια του γεγονότος αυτού είναι και η επιλογή της νεοτερικής επιστήμης να μη συνδέει το ζήτημα του πολέμου και της ειρήνης με το είδος και, κατ’επέκταση, με την τυπολογία των κοινωνιών παρά μόνο με τη μορφολογία των πολιτευμάτων που απαντώνται στην εποχή μας.      Εντούτοις, το ερώτημα της εξελιξιμότητας ή μη της κρατοκεντρική δομής το κόσμου παραμένει ανοιχτό, όπως