Η «αποικιοποίηση» του δημόσιου από το ιδιωτικό.
Η ριζική ανασυγκρότηση του κράτους είναι η μεγάλη πρόκληση για κάθε κυβέρνηση, τουλάχιστον από τη μεταπολίτευση και μετά. Είναι εφικτό σήμερα, όμως, με τους δεδομένους καταναγκασμούς των μνημονίων να επιχειρηθεί μια τέτοια μεταρρύθμιση σε ρηξικέλευθη και προοδευτική κατεύθυνση; Θ α απαντήσω θετικά, υπό μία όμως απαρέγκλιτη –και ανεύρετη έως σήμερα– προϋπόθεση: η μεταρρύθμιση να είναι απόρροια μιας επεξεργασμένης στρατηγικής. Με άλλα λόγια να διαφοροποιηθεί πλήρως από τις μέχρι τώρα σπασμωδικές, αποσπασματικές και εμβαλωματικές επιλογές. Μια τέτοια στρατηγική θα εκκινεί από έναν ολόπλευρο αναστοχασμό ως προς το πολιτικό-διοικητικό σύστημα που επικράτησε μετά την μεταπολίτευση. Θα καταλήγει δε σε στοχευμένες συγκρούσεις για μια συνολική αλλαγή παραδείγματος, ως προς την αντιμετώπιση των δομικών παθογενειών. Τον πυρήνα αυτής της επιβαλλόμενης στρατηγικής θα τον ορίσω ως «διμέτωπο αντικαθεστωτισμό». Το θεμελιακό πρόβλημα του πολιτικού-διοικητικού μας συστήματος είναι ο βαθύτα