IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ελάτε να δούμε πώς μας «καθοδηγεί» συστηματικά η Tηλεόραση…      Σε άλλες εποχές, στην Πατρίδα μας  όπου σήμερα κατοικούν 11 εκατομμύρια ανδρών, γυναικών και παιδιών (Έλληνες και… αλλοδαποί) αλλά παραμένει άγνωστος ο αριθμός των… φιλελλήνων, οι ρόλοι ήταν ευκόλως διακριτοί καθώς η Νομοθετική εξουσία νομοθετούσε, η Εκτελεστική εφάρμοζε, η Δικαστική ήλεγχε και ο ΤΥΠΟΣ μέσω των ΡΕΠΟΡΤΕΡ κάθε φορά που εντόπιζε πρόβλημα, απεκάλυπτε πτυχές και ιδιαιτερότητες που θα έμεναν κρυμμένες επιτήδεια, ξεσκέπαζε πρωταγωνιστές και λεπτομέρειες ανατριχιαστικές ή γαργαλιστικές δίνοντας στο αναγνωστικό κοινό υλικό για στοχασμό, σχολιασμό και πολλές μαθησιακές εμπειρίες!…      Όμως ο κόσμος άλλαξε, αλλάξανε οι καιροί, είναι ΟΛΑ ψέματα και ας φαίνονται για… αλήθεια!     Στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια ΔΕΝ διαβάζουμε, κοιτάμε ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ η οποία δεν προσπερνά, αλλά μένει στην  επιδερμίδα στην οποία έμειναν και όσοι πριν μερικά χ...

Σκίτσο του Γιάννη Καλαϊτζή Ο​​ι στατιστικές  (εύκολα προσβάσιμες στο «διαδίκτυο») βεβαιώνουν ότι το ποσοστό των πολιτών που διαβάζουν εφημερίδα είναι πια ασήμαντο και μειώνεται συνεχώς. Tο ποσοστό όσων διαβάζουν βιβλία (μιλάμε για την ελλαδική κοινωνία) παραπέμπει μάλλον σε «είδος υπό εξαφάνισιν». Για την πολιτική οι πολίτες πληροφορούνται σχεδόν αποκλειστικά από την τηλεόραση. H δραματική μείωση της ανάγνωσης εφημερίδων μοιάζει να αντιμετωπίζεται «στρατηγικά» από τα ίδια «επιτελεία» που σχεδιάζουν και τις εκστρατείες για την «προώθηση» αλλαντικών ή απορρυπαντικών στις υπεραγορές: Mοναδικός τους στόχος, να κερδίσουν τις εντυπώσεις, να υποκλέψουν το ενδιαφέρον ή τη συμπάθεια του παθητικού καταναλωτή. Στην περίπτωση των εφημερίδων, να τις καταστήσουν «εύπεπτες» και «γοητευτικές» όσο είναι και η τηλεόραση. Δηλαδή, να έχει προτεραιότητα ο εντυπωσιασμός, η ευκατάποτη παραπλάνηση, όχι η πληροφόρηση ούτε η πολιτική ανάλυση. Eνδεικτικό της εξομοίωσης των εφημερίδων με τα ...

(...) Το πιο ανεξέλεγκτο από κάθε φορά χάος των πληροφοριών και των ερμηνειών, τερατωδώς διογκούμενων από τον τηλεοπτικό πολιτισμό της ταχύτητας και της εικόνας σε βάρος της απρόσκοπτης περισυλλογής, τελικά μπορεί να συνεπάγεται την απώλεια ισχύος των κυρίαρχων αφηγήσεων και κοσμοθεωρητικών συστημάτων και την αδυναμία θεμελίωσης νέων. Έτσι, ενδέχεται να αποτελεί σήμερα μια παραγνωρισμένη και εκ των έσω απειλή ριζικού κλονισμού της κατεστημένης τάξης πραγμάτων, σε αντίθεση με τους ιστορικά αναμενόμενους ηρωικούς ανθρωπιστές επαναστάτες, που υποτίθεται πως θα εμφανιστούν κάποτε ξανά στο κοινωνικό προσκήνιο ως χειραφετημένοι προγραμματικοί απόφοιτοι κάποιων εναλλακτικών ιδεολογικών οικοδομημάτων: αν όντως υπάρχουν σήμερα στον πλανήτη υπολογίσιμες τέτοιες δυνάμεις, αυτές δεν προέρχονται από τη Δύση και δεν είναι ανθρωπιστικές. Και αν το πληροφορικό χάος δεν είναι απλώς ενδιάμεσο στην παραπάνω ακολουθία, τότε είναι η τρανή απόδειξη ενός ήδη εγκατεστημένου σοβαρού τέτοιου κλονισμού. Προς...