IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

«Βδέλυγμα σε τόπο άγιο».  Η  επιφυλλίδα επιτρέπεται να αιθεροβατεί – είναι φιλολογικό είδος, δεν πειθαρχεί στις απαιτήσεις επικαιρότητας της ειδησεογραφίας. Στην οργάνωση και στη λειτουργία του ελλαδικού κράτους, ποια δεδομένα δεν είναι ελληνικά, δεν τα γέννησε η σοφία της ανάγκης, η εμπειρική παράδοση του Ελληνισμού; Είναι πολλά, ας ξεχωρίσουμε τρία: Ο διακοσμητικός ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δηλαδή το συγκεντρωτικό κράτος. Επίσης, η προτεραιότητα δάνειων ιδεολογημάτων (όχι της επιχώριας ανάγκης) στην άσκηση της πολιτικής. Και η αλλοτρίωση του εκκλησιαστικού κοινωνικού θησαυρίσματος σε «επικρατούσα θρησκεία». Η θρησκεία συνήθως είναι θεσμοποιημένη αγοραπωλησία: κάποιοι πουλάνε, κάποιοι αγοράζουν. Πωλούνται χρηστικά ωφελιμοθηρικά προτάγματα, αγοράζονται παρηγορητικές ψευδαισθήσεις. Το κράτος κατοχυρώνει τη συναλλαγή, διότι του εξασφαλίζει λιγότερο φόρτο δουλειάς για την αστυνομία και τα δικαστήρια. Αλλοτριώνει θεσμικά σε θρησκεία (σε ατομοκεντρικό νομ...

Η συνεισφορά του βιβλίου του π. Ευάγγελου Γκανά πρωτίστως είναι ο διάλογος της Εκκλησίας, ως εναλλακτικής πόλεως, με τον σύγχρονο κόσμο. Π. Ευάγγελος Γκανάς Ο λύχνος πάνω στη λυχνία. Η Εκκλησία ως εναλλακτική πόλις Εκδόσεις Πόλις, Αθήνα, 2017 σελ. 381, τιμή 20 ευρώ Ο εξωστρεφής και αυτοκριτικός λόγος του πατρός Ευάγγελου Γκανά και τι πραγματικά έχει ανάγκη η ορθόδοξη θεολογία. Μια συλλογή απρόβλεπτων κειμένων που μας οδηγούν πέρα από τον αμυντικό ελληνοχριστιανισμό Το βιβλίο του π. Ευάγγελου Γκανά θα πρέπει να διαβαστεί σύμφωνα με τα κριτήρια και τα θέματα που ο ίδιος θέτει ως κατεπείγοντα για την ορθόδοξη θεολογία του 21ου αιώνα ήδη στο πρώτο κείμενο του έργου του, το οποίο θα μπορούσε κανείς να πει ότι έχει και έναν χαρακτήρα προγραμματικών δηλώσεων ή έστω ότι συνιστά μια δεύτερη εισαγωγή στο βιβλίο. Στο σύντομο αυτό άρθρο τίθεται ως κυρίαρχο δίλημμα που οφείλει να απασχολεί την ορθόδοξη θεολογία της εποχής μας η διάζευξη μεταξύ κλειστότητας και ανοιχτό...

  Σενάριο επιστημονικής φαντασίας Απίθανο να συμβεί, αλλά με τόσα πιθανά γύρω μας... Όταν ο Αρχιεπίσκοπος τάραξε τα νερά ανακοινώνοντας, με ομόθυμη συμπαράσταση της Συνόδου,πως ζητά τον χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους, το χριστεπώνυμον πλήρωμα αισθάνθηκε φοβισμένο, ωσάν ψηφοφόρος που αισθανόταν να τρέμει το χέρι του πριν διαλέξει Σύριζα. Πλήθος αντικληρικαλιστών θεώρησε την ανακοίνωση, ως προάγγελο εισόδου των ευσεβών στο περιθώριο. Διότι η εμπιστοσύνη τους στην γενική ιδέα του Κράτους, ήταν άκρως ρομαντική και αμετάθετη. Οι του Κράτους βιάστηκαν να συμφωνήσουν και ορίστηκε κοινή επιτροπή για να ρυθμιστούν οι εκκρεμότητες και τα συναφή. Η Εκκλησία, σε αυτές τις κλειστές συνεδριάσεις, δέχτηκε συνταγματική αναθεώρηση αυτού του κοινωνικού διαζυγίου. Δέχτηκε να πληρώνει ιερείς και τα έξοδά της, ζήτησε εκκλησιαστικό κτηματολόγιο και κατοχύρωση του δικαιώματος να έχει ακίνητη και κινητή περιουσία. Φορολογημένη, παρακαλώ. Δεν ζήτησε κανένα ειδικό προνόμιο απ...

Στο προηγούμενο σημείωμα   διαπιστώσαμε έστω εισαγωγικά λοιπόν όχι μόνον την πολυπλοκότητα του ζητήματος, αν συνυπολογιστεί το δυσήνιο ζήτημα της πρώην και νυν εκκλησιαστικής περιουσίας και της ελλιπούς εποπτείας που υφίσταται γι' αυτήν, αλλά και την ασάφεια και προβληματική ενημερότητα του εκατέρωθεν εκπορευόμενου δημοσίου λόγου για το θέμα. Σε ένα τέτοιο εκατέρωθεν ασφυκτικό πλαίσιο, οφείλουμε αφ' ότου εξετάσουμε λεπτομερώς το ζήτημα  να καταθέσουμε κάποιες προτάσεις για το μέλλον της μισθοδοσίας του κλήρου . Προσανατολιζόμαστε στην απαγκίστρωση της μισθοδοσίας του κλήρου ως απλώς μισθοδοσίας του δημοσίου, και στην συνάρτηση αυτής με τα εκκρεμή ζητήματα της εκκλησιαστικής περιουσίας και της αναποζημίωτης απαλλοτριώσεως αυτής. Δεδομένου ότι δεν γνωρίζουμε ποιο είναι το μέλλον στις σχέσεις εκκλησίας-κράτους, δηλαδή το εάν τα χιλιάδες εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα θα συνεχίσουν να είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου (ΝΠΔΔ) ή αν κάποτε, σε ενδεχόμενο «σκληρού» χωρισμού,...