IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Όσο κοιτάει κανείς τα δεδομένα της οικονομίας, την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της χώρας, τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και κάνει τις συγκρίσεις με την τελευταία περίοδο πριν την είσοδο στα μνημόνια, θα καταλήξει σε ένα πικρό και απογοητευτικό συμπέρασμα: όπως μπήκαμε στα μνημόνια, έτσι «βγαίνουμε».  Με τα ίδια προβλήματα, με τις ίδιες παθογένειες, απλώς με χειρότερες εξαρτήσεις από τους δανειστές και με τεράστια αναδιανομή πλούτου σε βάρος του κόσμου της εργασίας και των λαϊκων στρωμάτων. Μπήκαμε στα μνημόνια με χρεοκοπημένη οικονομία, αδύναμη παραγωγική βάση, διαλυμένο κράτος, την πολιτική τάξη βουτηγμένη στη φαυλότητα και την αναξιοπιστία, εξαρτημένοι από τις Βρυξέλλες και παραδομένοι στο ευρωπαϊκό κατεστημένο. Βγαίνουμε, δήθεν, αλλά έστω και τυπικά, από τα μνημόνια με τα ίδια φαινόμενα να κυριαρχούν.  Με ένα χρέος δυσθεώρητο, ποσοστιαία και σε απόλυτους αριθμούς μεγαλύτερο από εκείνο που μας οδήγησε στην παράδοση της χώρας στην τρόικα, με ξεπουλημένη τ

Η Ελλάδα το 2010 χρεοκόπησε. Όχι τυπικά αλλά πραγματικά. Ουδέποτε διατυπώθηκε ένα νέο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» όμως υπήρξε αδυναμία εξυπηρέτησης του εξωτερικού χρέους. Το ρίσκο για τον δανεισμό της χώρας μας αυξήθηκε με αποτέλεσμα να εκτοξευθούν στα ύψη τα spreads των δεκαετών ομολόγων και να αυξηθούν ομοίως τα ασφάλιστρα κινδύνου, γνωστά ως CDS. Ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, μοιραίος από πολλές απόψεις, διέσυρε την Ελλάδα διεθνώς κατηγορώντας την ως διεφθαρμένη χώρα, γεγονός που αποκάλυψε ο Ζαν Κλωντ Γιούνκερ. Κατόπιν, ο τότε διευθύνων σύμβουλος του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν δήλωσε πως ο Γ. Παπανδρέου τον παρακάλεσε να σπεύσει το ΔΝΤ στην Ελλάδα κι εκείνος τού απάντησε ότι για να επιληφθεί το ΔΝΤ θα χρειαζόταν αίτημα της χώρας, κάτι που ο Παπανδρέου έκανε, προσφεύγοντας πλέον σε αυτό. Το γεγονός της χρεοκοπίας και όσα έπονται αυτής είναι λίγο πολύ γνωστά. Γνωρίζουμε επίσης ότι η πολιτική ανικανότητα των κυβερνησάντων σε συνδυασμό με την αστοχία εξεύρεσης λύσεων από το

Ο μηδενισμός των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού και η δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων, προήλθε εξ ολοκλήρου από τη μεταφορά πλούτου του ιδιωτικού τομέα στο δημόσιο και από εκεί στους δανειστές. Σε καμία περίπτωση από την ανάπτυξη ως όφειλε, αφού η Ελλάδα είναι βυθισμένη στην ύφεση εδώ και οκτώ χρόνια. Ούτε από την καλύτερη λειτουργία και την κερδοφορία των εταιρειών του δημοσίου – οπότε όλα αυτά δεν χαρακτηρίζουν μία βιώσιμη οικονομία. Με απλά λόγια, μέσω της μείωσης των δαπανών του δημοσίου που κόστισαν μεταξύ άλλων την εκτόξευση της ανεργίας, του περιορισμού μισθών, συντάξεων και κοινωνικού κράτους, καθώς επίσης της αύξησης των κρατικών εσόδων από τους φόρους, τις εισφορές κοκ., μεταφέρθηκαν χρήματα από τον ιδιωτικό τομέα στο δημόσιο – γεγονός που σημαίνει πως οι μειώσεις των ελλειμμάτων πληρώθηκαν εξ ολοκλήρου από τους Έλληνες. Ακριβώς αυτός ήταν ο λόγος που τονίζαμε συνεχώς πως όταν δεν χρεοκοπούν τα κράτη, χρεοκοπούν οι Πολίτες τους – ενώ ένα κράτος πτωχεύει

 (1) Καλό κουράγιο. (2) Ανοιχτή επιστολή σε έναν καλό δημοσιογράφο και κακό πολιτικό. (3) Ας συζητήσουμε, λοιπόν, για τη δραχμή... (4) Και πάλι επί τάπητος το Grexit με γερμανικές προδιαγραφές. (5) Πρέπει να τελειώνουμε με την αξιολόγηση εδώ και τώρα!  Είναι η δραχμή η λύση;  1.   Καλό κουράγιο   Οι συνθήκες χρεοκοπίας και δραχμής έχουν αλλάξει δραματικά μετά τις ενέργειες των κυβερνήσεων, οπότε δεν είναι πια εύκολο να βρεθούν βιώσιμες λύσεις – ενώ κανένας απολύτως δεν είναι σε θέση να προβλέψει με σιγουριά τα αποτελέσματα της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, υπό τις σημερινές προϋποθέσεις. . « Σε τελική ανάλυση,   το ΔΝΤ διαπίστωσε πως η χώρα δεν έχει βιώσιμο χρέος ούτε πρωτογενή πλεονάσματα,   δεν έχει βιώσιμο ασφαλιστικό, δεν έχει βιώσιμο κοινωνικό κράτος, δεν έχει βιώσιμο δημόσιο τομέα, δεν έχει βιώσιμο φορολογικό σύστημα, δεν έχει βιώσιμο πολιτικό σύστημα και δεν διαθέτει ούτε βιώσιμες τράπεζες » ( πηγή ). Οι ακαθάριστες δανειακές ανάγκες της