IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η ευφυΐα της Μελόνι και η ανοησία των δημοκρατών. Η στενομυαλιά και ο βανδαλισμός δεν διαθέτουν πολιτικό πρόσημο. Δεν ξέρω αν η νικήτρια των Ιταλικών εκλογών έγραψε η ίδια την ομιλία της που ακολουθεί. Ακόμη και αν η κεντρική ιδέα ανήκει σε λογογράφο, η σύλληψη ήταν εξαιρετική. «Γιατί είναι εχθρός η οικογένεια; Γιατί φοβίζει τόσο; Επειδή είναι η ταυτότητά μας. Επειδή κάθε τι που μάς ορίζει έγινε εχθρός για εκείνους που θέλουν να είμαστε απλά σκλάβοι της κατανάλωσης. Επιτίθενται στην εθνική ταυτότητα, στην θρησκευτική ταυτότητα, στην ταυτότητα φύλου, στην οικογενειακή ταυτότητα. Θέλουν να είμαστε πολίτης χ, φύλο χ, γονέας 1, γονέας 2, ένας αριθμός… Υπερασπιζόμαστε την αξία του ανθρώπινου όντος» ( https://www.eviemagazine.com/post/giorgia-meloni-first-female-prime-minister-italy-promises-protect-god-country-family ). Τα λόγια της μού θύμισαν τους μεταμοντέρνους νέους στην ψυχοθεραπευτική συνεδρία: «Δεν μπορείτε να μέ ορίσετε. Κανείς δεν μπορεί να μέ ορίσει. Δεν εί...

Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Η προεκλογική περίοδος ξεγυμνώνει, δραματικά και ανέλπιδα, τον εγχώριο ευτελισμό της πολιτικής. Η διαφθορά, η ανικανότητα, ο τυφλός φανατισμός μπορούν να καταγγελθούν και η καταγγελία να αφυπνίσει τους πολίτες (έστω εφήμερα). Ο ευτελισμός της πολιτικής είναι κάτι άλλο: Για να αντιδράει κάποιος με αποτροπιασμό, προϋποτίθεται καλλιέργεια δυσκατόρθωτη στους καιρούς μας. Ενας ορισμός της ευτέλειας θα ήταν, να την ταυτίσουμε με τη σκόπιμη υποκατάσταση της πραγματικότητας από τις εντυπώσεις. Η «πολιτική» σήμερα αρχίζει και τελειώνει με αυτή την υποκατάσταση. Εχει υιοθετήσει τη λογική του μάρκετινγκ, τα τεχνάσματα των opinion makers, την «κατασκευή» της πραγματικότητας από τα τηλεοπτικά-ραδιοφωνικά «μέσα» και το «διαδίκτυο». Ευτελισμός της πολιτικής ήταν: να ασκείται η εξουσία (αλλά και η αντιπολίτευση) με αποκλεισμένη (έντεχνα εξουδετερωμένη) τη λογική-κριτική ικανότητα των πολιτών. Η χρηστική εκδοχή του σχολείου, η αξιολογική υπεροχή (ρεαλιστικό...

Tραπεζοχρεοκρατία-  A ναρχοκαπιταλισμός- Casino Capitalism (...) Η έννοια της ελευθερίας τείνει στο να σημαίνει την δυνατότητα της οικονομικής δραστηριότητας μέσα σε μια παγκόσμια αρένα λυσσαλέου ανταγωνισμού και τίποτα περισσότερο. Προκειμένου να επικρατήσει αυτό το μοντέλο προσομοίωσης της πρωτόγονης κοινωνίας – η επιβολή, η επιβίωση του ισχυρού – διαλύονται κεκτημένα αιώνων και αυτό διατυμπανίζεται ως το “νέο”. Η οπισθοδρόμηση και ο αγώνας για την επιβίωση θεωρούνται πρόοδος. (...) “Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη- το φάντασμα του κομμουνισμού”, είχε γράψει ο Μαρξ στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο, το 1847. Δεν θα μπορούσε μάλλον να προφητέψει ότι το φάντασμα που πλανιέται πάνω από την Ευρώπη του 2013 θα είχε πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά. Η δογματική πίστη της Θάτσερ στην ελεύθερη αγορά, στην ελαχιστοποίηση της παρουσίας του κράτους, ήταν το βασικό χαρακτηριστικό της πολιτικής της αντίληψης. Αναρωτιέται κανείς για πιο λόγο η “Σιδηρά Κυρία” είχε σιγή...

(...) 102. Τέτοιο πήδημα δὲν τὸ εἶδαν οὔτε γάμοι, οὔτε χαρές, καὶ ἄλλες μέσα τους ἐπήδαν ἀθωότερες ζωές. 103. Τὰ φορέματα ἐσφυρίζαν καὶ τὰ ξέπλεκα μαλλιά, κάθε γύρο ποὺ ἐγυρίζαν ἀπὸ πάνου ἔλειπε μία. 104. Χωρὶς γόγγυσμα κι ἀντάρα πάρα ἐκείνη μοναχά, ὁποῦ ἔκαναν μὲ τὴν κάρα, μὲ τὰ στήθια, στὰ γκρεμά. (...) (...) 98. Ἐκαθότουνε εἰς τὰ ὄρη ὁ Σουλιώτης ξακουστός. Νὰ τὸν διώξει δὲν ἠμπόρει πείνα, δίψα, καὶ ἀριθμός. 99. Συχνὰ σπώντας τὰ θηκάρια μὲ τὰ χέρια τὰ λιγνά, ὁρμοῦν σ᾿ ἄπειρα κοντάρια. Τὲς γυναῖκες τῶν συχνά, 100. μεγαλόψυχα τραβάει τὸν ἴδιον αἴσθημα τιμῆς, ποὺ κοιτώντας τὸν Κομβάϋ εἶχε ὁ ἀνδρεῖος Τραγουδιστής. 101. Τὲς ἐμάζωξε εἰς τὸ μέρος τοῦ Τσαλόγγου τὸ ἀκρινὸ τῆς ἐλευθεριᾶς ὁ ἔρως καὶ τὲς ἔμπνευσε χορό. 102. Τέτοιο πήδημα δὲν τὸ εἶδαν οὔτε γάμοι, οὔτε χαρές, καὶ ἄλλες μέσα τους ἐπήδαν ἀθωότερες ζωές. 103. Τὰ φορέματα ἐσφυρίζαν καὶ τὰ ξέπλεκα μαλλιά, κάθε γύρο...