IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Πριν πολλά χρόνια και συγκεκριμένα πριν από την απόβαση στη Νορμανδία ο Τσόρτσιλ είχε προειδοποιήσει τον ντε Γκολ ότι «όποτε η Βρετανία κληθεί να διαλέξει ανάμεσα στην Ευρώπη και στην ανοιχτή θάλασσα, θα διαλέξει τη ανοιχτή θάλασσα» (1). Αυτή η στιγμή έφτασε. Γιατί όμως στο δημοψήφισμα του 1975 ο βρετανικός λαός με ποσοστό 67,2% αποφάσισε την παραμονή της χώρας στην ΕΟΚ στην οποία είχε ενταχθεί από το 1973 με απόφαση του Κοινοβουλίου ενώ τον Ιούνιο του 2016 με ποσοστό 51,9% ψήφισε υπέρ του Brexit; Τι άλλαξε; Πώς διαμορφώνεται το σκηνικό στην ΕΕ που εξωθεί τη Μεγάλη Βρετανία στο Brexit; Έκτοτε άλλαξαν οι συνθήκες και ανατράπηκαν οι συσχετισμοί. Όταν η Βρετανία εντάχθηκε στις ευρωπαϊκές δομές το 1973, η ΕΟΚ αριθμούσε 9 μέλη, αριθμός που απέκλειε ομαδοποιήσεις, η Γερμανία ήταν διασπασμένη. και στον γαλλογερμανικό άξονα ηγείτο το Παρίσι. Κυρίως όμως όλα τα κράτη μέλη ήσαν τότε οικονομικά εύρωστα, γεγονός που απέτρεπε ακραίες εξαρτήσεις. Δεν υπήρχε κράτος μέλος με τέτοια ισχύ

  Η έναρξη της συζήτησης στη Βουλή των Κοινοτήτων επί του σχεδίου νόμου για την αποχώρηση της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση φέρνει αντιμέτωπη την Τερέζα Μέι με ανυπέρβλητες δυσκολίες – είτε σε ό,τι αφορά καθαυτή τη διαπραγμάτευση με τους "27" είτε τις αντιδράσεις στο ίδιο της το κόμμα. Η ακύρωση της Πράξης για τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες του 1972 (ήτοι του νόμου που προσδιόρισε την ένταξη της Βρετανίας στην τότε ΕΟΚ) επιτεύχθηκε με τη μεγάλη πλειοψηφία των 318 ψήφων έναντι 68, και με αντίστοιχα άνετα περιθώρια υπερψηφίστηκε η στέρηση σχετικού δικαιώματος βέτο στην Ουαλία, τη Σκωτία και τη Βόρεια Ιρλανδία (318-52). Όμως δεν είναι διόλου δεδομένο ότι η υπόλοιπη διαδικασία συζήτησης του νομοσχεδίου θα κυλήσει εξίσου εύκολα. Ήδη σε σημαντικό σημείο τριβής έχει αναδειχθεί ο προσδιορισμός της 29ης Μαρτίου 2019 έως της ημέρας στην οποία θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία της αποχώρησης. Μια ομάδα "ανταρτών" βουλευτών των Συντηρητικών, ανάμεσά τους και τέως υπ

Βρετανίδα πρωθυπουργός είχε κατ’ επανάληψη αποκλείσει τις πρόωρες εκλογές - τελευταία φορά το έκανε στις 20 Μαρτίου - υποστηρίζοντας ότι θα φέρουν πρόσθετη αβεβαιότητα για τη Βρετανία σε μια εποχή που η χώρα χρειάζεται πολιτική συνέχεια. Σήμερα όμως απηύθυνε διάγγελμα στον βρετανικό λαό  κάνοντας ακριβώς αυτό που είχε διαψεύσει. Προκηρύσσοντας δηλαδή πρόωρες εκλογές.  Τι άλλαξε; Και τι είναι αυτό που επιδιώκει η Βρετανίδα πρωθυπουργός;  Η αιφνιδιαστική ανακοίνωση για τις πρόωρες εκλογές έρχεται  μόλις τρεις εβδομάδες μετά την επίκληση του άρθρου 50  για την έξοδο της χώρας της από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ίδια η Μέι υποστήριξε στο διάγγελμά της ότι αποφάσισε να πάει στις κάλπες γιατί η χώρα χρειάζεται  πολιτική ενότητα και «ισχυρή και σταθερή ηγεσία»  για να κατέβει στις διαπραγματεύσεις για το Brexit. Μήπως όμως επιζητά και κάτι άλλο;  «Η πρωθυπουργός ισχυρίζεται πως προκηρύσσει εκλογές ώστε να ανανεώσει την λαϊκή εντολή που έχει η κυβέρνηση της και, επομένως, να έχει περισσ

  British steel workers Ο «πόλεμος των εταιριών» που ξεκίνησε το καλοκαίρι με την απόφαση της Βρετανίας να εξέλθει από την Ευρωπαϊκή Ένωση του φον Σόιμπλε, δεν πέρασε μόνο στην άλλη ακτή του Ατλαντικού, με την συμμετοχή των ΗΠΑ, αλλά πλέον επεκτείνεται στην Ασία, εισέρχεται σε αυτόν και η Κίνα! Η έξοδος της Βρετανίας από την ΕΕ οδηγεί σε σημαντική αναθέρμανση του  ρόλου της Αγγλίας στην βαριά βιομηχανία, που είχε παραγκωνιστεί μέχρι πρόσφατα, καθώς η πολιτική εστίασης  στο παρελθόν ήταν στο ‘κλείσιμο’ των μονάδων βαριάς βιομηχανίας και στην εστίαση κυρίως στον ρόλο του χρηματοοικονομικού τομέα. Η Γερμανία δεν είδε με καθόλου καλό μάτι αυτή την κίνηση για ευνόητους λόγους. Η Βρετανία είναι ιστορικά χώρα-ανταγωνιστής της Γερμανίας στη βαριά βιομηχανία, είτε μιλάμε για παραγωγή αμαξιών ή πολεμικών αεροπλάνων. Όμως, επίσης η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, έφερε τους δικούς της μετασεισμούς. Ο νέος πρόεδρος φαίνεται να «κόβει τα πόδια» στις Γερμανικές πολυεθνικές τύπου Vol

Ο Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, με νέες δηλώσεις του, ξεκαθαρίζει για πρώτη φορά την στρατηγική που θα ακολουθήσει η Γερμανία απέναντι στην Αγγλία στα επόμενα χρόνια. Είναι στρατηγική συνεργασίας, ή ολοκληρωτικού πολέμου, ποιος τελικά κερδίζει και ποιος χάνει από την νέα αυτή εξέλιξη; O Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, ως υπουργός οικονομικών της Γερμανίας, και μέχρι πρόσφατα ο πλέον παντοδύναμος στην Ευρώπη είναι αρκετά γνωστός για την σκληρότητα με την οποία αντιμετώπισε την Ελλάδα και άλλες χώρες της ΕΕ κατά τη διάρκεια της κρίσης που ξέσπασε το 2008, σκληρότητα που χειροτέρευσε τα προβλήματα των χωρών αυτών και οδήγησε σε οικονομική ασφυξία τη χώρα μας. Όμως τόσο η απόφαση των Βρετανών να εξέλθουν από την ΕΕ όσο και η εκλογή Τραμπ, έχουν πλέον δημιουργήσει συνθήκες που όχι απλά αυξάνουν την νευρικότητα στο στρατόπεδο των Γερμανών, αλλά τους υποχρεώνουν να καταστρώσουν μια νέα στρατηγική. Οι πρόσφατες επομένως δηλώσεις του Σόιμπλε στο περιοδικό Σπήγκελ και εκείνο των Financial Times, έχουν εξαιρετ

     Χωρίς αυστηρά μέτρα λιτότητας και μακριά από το δόγμα Σόιμπλε κινείται ο βρετανικός προϋπολογισμός για το 2017, σύμφωνα με όσα εξήγγειλε ο βρετανός υπουργός Οικoνομικών Φίλιπ Χάμοντ. Όπως γράφει η Deutsche Welle , ο προϋπολογισμός για το 2017 σηματοδοτεί μια στροφή 180 μοιρών από την πολιτική λιτότητας της κυβέρνησης Κάμερον . Οι αδυναμίες της βρετανικής οικονομίας, οι οποίες αναδείχθηκαν περισσότερο μετά το δημοψήφισμα, δεν είναι μόνο αποτέλεσμα του Brexit αλλά και της πολιτικής της λιτότητας που επέβαλε από το 2010 ο μέχρι πριν από πέντε μήνες υπουργός Οικονομικών Τζορτζ Όσμπορν. Ο Φίλιπ Χάμοντ είπε δημοσίως ότι η διαρκής λιτότητα, δηλαδή το δόγμα Σόιμπλε, που επικρατεί σε όλη την Ευρώπη, δεν είναι πανάκεια και αποτελεί τροχοπέδη για την ανάπτυξη. Έτσι, ο Χάμοντ, πετάει στον κάλαθο αχρήστων το στόχο του Όσμπορν για μηδενισμό του ελλείμματος έως το 2018 και τον παρατείνει χρονικά έως το 2021. Παράλληλα εξαγγέλλει δάνειο 56 δισ. στερλινών έως το 2020-2021, μέρος το

Πίσω από τα χαμόγελα και τα κοκτέιλ πάρτυ των αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της γερμανικής ηγεσίας, κρύβεται πλέον η έκδηλη ανησυχία για την επόμενη μέρα στην Ε.Ε. Ο έλεγχος της Ευρώπης φεύγει πλέον από τη Γερμανία. Η εξέλιξη όμως αυτή δεν θα γίνει αναίμακτα, θα έχει θύματα! Η Γερμανία έχασε τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά σταδιακά ξανακέρδισε τον έλεγχο της Ευρώπης, με οικονομικά μέσα, όχι πάντα με ορθολογικό τρόπο, κάνοντας όμως και χρήση των νόμιμων θεσμών και των μηχανισμών της Ε.Ε. (σύμφωνο σταθερότητας)! Δεν χρειάζεται όπλα, διαθέτει τους οικονομικούς μηχανισμούς. Τα συμβούλια υπουργών, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή! Τα τελευταία 15 χρόνια, η Ε.Ε. πέρασε πλέον στον πλήρη έλεγχο της Γερμανίας, που, μέσω της ισχύος του συμφώνου σταθερότητας, ελέγχει, αναδεικνύει και κατεβάζει ακόμη και κυβερνήσεις κρατών - μελών! Με «αρνητικά επιτόκια» να δανειοδοτούν την ίδια την Γερμανία, με 250 δισ. να διοχετεύονται στα ταμεία των γερμανικών τρα