IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Κώστας Γαβράς  , Costa Gavras Ο σκηνοθέτης  Κώστας Γαβράς  θα μεταφέρει στον κινηματογράφο το βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη « Ανίκητοι Ηττημένοι » (μεταφορά στα ελληνικά του αγγλόφωνου« Adults in the room» ) στο οποίο παρουσιάζονται, μέσα από την προσωπική ματιά του πρώην υπουργού Οικονομικών, οι διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαίους και τα γεγονότα μέχρι την αποχώρησή του από το υπουργείο. Ο διάσημος σκηνοθέτης σε επιστολή την οποία δημοσιεύει στο blog του ο Γιάννης Βαρουφάκης  αιτιολογεί την  απόφασή του να γυρίσει ταινία   « γι’ αυτή την τραγωδία».  «Όταν ξεκίνησε η κρίση, η τραγωδία που βιώνει ο λαός της Ελλάδας, σε μια προσπάθεια να κατανοήσω τους λόγους και τους ανθρώπους άρχισα να συλλέγω λογιών - λογιών πληροφορίες και υλικό - γραπτό, κινηματογραφικό και προφορικό. Όμως μου διέφευγαν τα γεγονότα κεκλεισμένων των θυρών μεταξύ των αντιπροσώπων της Ένωσης και των αντιπροσώπων του ελληνικού λαού. Στις 16 Ιουλίου, λίγο μετά την παραί...

''Από το 2010 έως σήμερα λέω τα ίδια πράγματα. Πράγματα τα οποία δεν χρειάζεται να είναι κανείς αριστερός ή ιδιαίτερα καλός οικονομολόγος για να τα πει. 'Ενας σοβαρός νεοφιλελεύθερος, ένας τραπεζίτης του Σίτι, ένας απλός αναλυτής του Bloomberg τα ίδια θα έλεγε: χωρίς άμεση ουσιαστική αναδιάρθρωση χρέους που να επιτρέπει άμεσα τη μείωση του στόχου πρωτογενούς πλεονάσματος στο 1% με 1,5%, άμεσες μειώσεις των φορολογικών συντελεστών, μια δημόσια αναπτυξιακή τράπεζα και μια δημόσια «κακή» τράπεζα (που θα εκκαθαρίσει τα «κόκκινα» δάνεια), η Ελλάδα δεν θα ανακάμψει.'' Δεν υπάρχει αναλυτής παγκοσμίως που να διαφωνεί ότι το κλείσιμο της αξιολόγησης απλά θα κουκουλώσει για λίγο τη συνολική χρεοκοπία της χώρας κάνοντάς τη χειρότερη. Παράλληλα, δεν υπάρχει ραδιοτηλεοπτικό μέσο στη χώρα που να μη δαιμονοποιεί όποιον τολμήσει να πει αυτό που όλοι γνωρίζουν και που εκτός Ελλάδας θεωρείται δεδομένο. Πριν από μέρες μού ζητήθηκε από δημοσιογράφο κεντρικού δελτίου ειδ...

 Αν τολμούσε ο πρωθυπουργός τα «ουσιώδη»  Η λογική των δανειστών μας απλή, τετράγωνη: Δανειστήκατε, χρωστάτε, θα πληρώσετε. Αφού δεν έχετε χρήματα, θα υποστείτε κατάσχεση: κοινωνικής περιουσίας, εθνικού σας πλούτου. Εναλλακτική προσφορά μας: Να συνομολογήσετε την επιτρόπευση του κράτους σας, τον άμεσο, επιτόπιο έλεγχο της οικονομίας και κάθε πτυχής του κρατικού σας μηχανισμού. Οπως γίνεται πάντοτε σε κάθε χώρα νικημένη: Θα είσαστε υπό κατοχήν, όχι από στρατό κατοχής, από «θεσμούς». Εξόφθαλμα δεδομένη η αδυναμία-ανημπόρια μας να αντισταθούμε: Δεν έχουμε ερείσματα αντίστασης, έρμα πίστης στην αξιοπρέπειά μας, στην Ιστορία μας, σε ποιότητες ζωής που χωρίς αυτές δεν έχει νόημα να υπάρχεις. Γλώσσα, κάλλος της γης μας, Τέχνη των προγόνων μας, λαϊκή βιωματική παράδοση «νοήματος», λογαριάζονται (στην καλύτερη περίπτωση) ρητορικός ρομαντισμός, αερολογία. Αυτό που προέχει στη ζωή μας είναι το χρήμα, χαρά ζωής και νόημα ζωής δίνει μόνο το χρήμα, ο κοινός τρόπος, η οργάνωση κ...

  Στην δεκαετία του 1980 δύο σηµαντικές µεταβλητές που, έως τότε, αυξοµειώνονταν µαζί παγκοσµίως πήραν ξαφνικά διαζύγιο. Η µία µεταβλητή ήταν τα κέρδη των επιχειρήσεων . Η άλλη ήταν οι ιδιωτικές επενδύσεις στις οποίες επιδίδονταν οι επιχειρήσεις αυτές. Πράγµατι, έως τα µέσα της δεκαετίας του 1980, οι δύο αυτές µεταβλητές κυµαίνονταν, σε διεθνές επίπεδο, περίπου στο 9% του συνολικού εισοδήµατος του πλανήτη. Ανέβαιναν οι επενδύσεις, µεγάλωνε  το συνολικό εισόδηµα και µεγεθύνονταν παράλληλα τα κέρδη. Μεγάλωναν τα  κέρδη, αυξάνονταν οι επενδύσεις, ανέβαινε το συνολικό εισόδηµα. Έπεφτε το συνολικό εισόδηµα (όπως π.χ. κατά την διάρκεια της διεθνούς κρίσης του 1980- 3), συρρικνώνονταν οι επενδύσεις και συµπιέζονταν τα κέρδη. Κ.ο.κ. Έως ότου  περί το 1985 αυτή η σχέση διερρήχθη. Από το 1985 έως το Κραχ του 2008, ενώ τα κέρδη αυξάνονται συστηµατικά, σε πλανητικό επίπεδο (τόσο σε απόλυτες τιµές όσο και ως ποσοστό του συνολικού εισοδήµατος), οι επενδύσεις ...

Ο αστόχαστος στόχος της νέας κυβέρνησης   Η νέα κυβέρνηση συστάθηκε με έναν και μόνο έναν σκοπό: την επιβεβαίωση της Συμφωνίας των Βρυξελλών (της 26ης Οκτωβρίου) από μία ευρεία πλειοψηφία του ελληνικού λαού (ή τουλάχιστον των πολιτικών δυνάμεων που τον εκπροσωπούν) και την εφαρμογή μιας δέσμης μέτρων που αυτή η Συμφωνία απαιτεί από την ελληνική κυβέρνηση. Αυτό δεν αποτελεί ερμηνεία δική μου αλλά προγραμματικό στόχο της νέας κυβέρνησης και απαίτηση των ευρωπαίων εταίρων μας (σύμφωνα με τα δικά τους λεγόμενα). Δεν υπάρχουν ελληνίδες, έλληνες, ακόμα και απλοί φιλέλληνες που να μην εύχονται στην νέα κυβέρνηση να σταματήσει τον εκτροχιασμό της χώρας και να συνεισφέρει στην συγκράτηση της αντίστοιχης κατάρρευσης της ευρωζώνης. Πέραν βέβαια των ευχών, είναι φυσιολογικό όλοι μας να αγωνιούμε για το μέλλον. Κάπου εδώ όμως οι αγωνίες μας διίστανται. Οι περισσότεροι σχολιαστές του "σοβαρού" ελληνικού τύπου (συμπεριλαμβανομένων και των περισσότερων συνδαιτυμόνων μου εδώ στο ...

Μέγιστη αφροσύνη   του Γιάνη Βαρουφάκη Ποτέ δεν πρέπει να λέμε όχι από αντίδραση. Όχι λέμε μόνο (ιδίως στους ισχυρούς) όταν έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι ένα ναι θα φέρει μεγαλύτερα δεινά. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, η Ελλάδα έπρεπε να πει όχι στην 'Συμφωνία' της Οκτωβριανής Συνόδου. Επειδή ήταν μια συμφωνία δήθεν που, αν και γιορτάστηκε εντός και εκτός ως 'λύση', στην πραγματικότητα σπρώχνει το ευρώ και την Ελλάδα πιο βαθειά στο τέλμα. Το όχι εκείνο, όπως έγραφα την ώρα που έκλεινε εκείνη η 'Συμφωνία', έπρεπε να ειπωθεί από το στόμα του πρωθυπουργού της χώρας. Στις Βρυξέλλες. Εντός της Συνόδου. Έτσι ώστε να μην υπάρξει κοινό ανακοινωθέν και οι συζητήσεις να συνεχίζονται έως ότου προκύψει μια πραγματική λύση της Κρίσης του ευρω-συστήματος. Σε ένα μήνα, σε δύο, σε όσο καιρό χρειαζόταν. Αντ' αυτού του όχι, ο πρωθυπουργός άλλη μια φορά υπερθεμάτισε για ένα πακέτο τριών ανόητων μέτρων που ζημιώνουν Ελλάδα και Ευρώπη (βλ. πιο κάτω το παράρτημα με...

Ολη η Ευρώπη μια Ελλάδα! Του ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ * * Καθηγητής στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών Το Μάη του 2010 η Ευρώπη έκανε ένα λάθος: θεώρησε ότι η κρίση είναι κατ' εξοχήν ελληνική και πως μπορεί να αντιμετωπιστεί με μια σκληρή διμερή δανειακή συμφωνία, κεντρική ιδέα της οποίας είναι ένα πανάκριβο, τεράστιο δάνειο με αντάλλαγμα την αυστηρή λιτότητα και στόχο μια ανέφικτη δημοσιονομική προσαρμογή. Αποτέλεσμα ήταν η κρίση χρέους-τραπεζών να βαθύνει και η κρίση να εξαπλωθεί στην υπόλοιπη περιφέρεια. Το Ιούνιο του 2011, σαν τον τζογαδόρο που επενδύει στο αρχικό λάθος μπας και ρεφάρει, η Ευρώπη ετοιμάζεται για το δεύτερο λάθος: συνεχίζει να αντιμετωπίζει την κρίση ως ελληνικής ιθαγένειας και πασχίζει να οργανώσει ένα ακόμα πανάκριβο, γιγάντιο δάνειο με αντάλλαγμα κι άλλη λιτότητα. Το αποτέλεσμα, και πάλι, θα είναι ο περαιτέρω δημοσιονομικός εκτροχιασμός και η ενίσχυση του φαύλου κύκλου τόσο στην Ελλάδα όσο και στη...