IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Ο οικονομικός εθνικισμός είναι αμφίδρομος. Ο Λευκός Οίκος δεν μπορεί να επιβάλλει νέους δασμούς στις εισαγωγές χωρίς να θέσει σε κίνδυνο τις βασικές εξαγωγικές αγορές των ΗΠΑ. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, στον Λευκό Οίκο, τον Οκτώβριο του 2017.  KEVIN LAMARQUE / REUTERS  . Το κόστος της εμπορικής στρατηγικής [1] του προέδρου των ΗΠΑ, Donald Trump, δεν είναι πλέον θεωρητικό. Κατά την διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2016, οι οικονομολόγοι προειδοποιούσαν ότι η επιθετική προσέγγιση του Trump [2] -απειλές να εγκαταλείψει τις επίσημες δεσμεύσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και να εισαγάγει νέους εμπορικούς φραγμούς- θα αποξενώσει τους βασικούς εταίρους των ΗΠΑ [3]. Τώρα, η κλιμακούμενη διαμάχη για τις καναδικές και βρετανικές επιδοτήσεις στην Bombardier, την πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων αεροδιαστημική εταιρεία που δραστηριοποιείται και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, μετατρέπει την πιθανότητα ενός εμπορικού πολέμου σε πραγματικότητα.   Στα τέλη Σεπτεμβρί

Δύο χθεσινά στιγμιότυπα από τον κόσμο που αλλάζει: ο Κινέζος πρόεδρος Σι υπεραμύνεται της παγκοσμιοποίησης στο βήμα του Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός στην Ελβετία και η Βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι αποσαφηνίζει τις θέσεις της για ένα σκληρό Brexit, που φέρνει τη χώρα της σε πλήρη ρήξη με την Ε.Ε. και επισημοποιεί τα βήματα για ένα οριστικό διαζύγιο από την Ευρώπη. Δύο χθεσινά στιγμιότυπα από τον κόσμο που αλλάζει: ο Κινέζος πρόεδρος Σι υπεραμύνεται της παγκοσμιοποίησης στο βήμα του Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός στην Ελβετία και η Βρετανίδα πρωθυπουργός Τερέζα Μέι αποσαφηνίζει τις θέσεις της για ένα σκληρό Brexit, που φέρνει τη χώρα της σε πλήρη ρήξη με την Ε.Ε. και επισημοποιεί τα βήματα για ένα οριστικό διαζύγιο από την Ευρώπη. Οσοι είχαν συντονίσει τον δέκτη τους χθες το μεσημέρι με κάποιο από τα μεγάλα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα, θα πρέπει να έμειναν με την αίσθηση ότι παρακολουθούσαν θέατρο του παραλόγου. Σε πρώτο χρόνο, άκουσαν τον πρόεδρο της κομμουνιστικής Κίνας,

Όλοι μιλούν για ανάπτυξη, όπως επίσης όλοι γνωρίζουν πως χωρίς  ανάπτυξη  είναι αδύνατον να ξεφύγει η Ελλάδα από την κρίση – να βρουν μία θέση εργασίας  1,5 εκ. άνεργοι, πριν ακόμη επικρατήσει το «ακραίο σενάριο»,  ο ορισμός του οποίου δεν είναι άλλος από το « εμείς εναντίον αυτών »  (όπου το «εμείς» αναφέρεται στους Πολίτες, ενώ το «αυτοί» στα κόμματα και εν γένει στην πολιτική εξουσία). Η ανάπτυξη όμως, η οποία αυτή τη φορά  δεν θα έπρεπε να στηριχθεί στην επί πιστώσει κατανάλωση, αλλά στην αναβίωση του παραγωγικού ιστού της χώρας , έχει ορισμένες προϋποθέσεις – τις οποίες περιγράφει πάρα πολύ καλά ένας παλαιός γερμανός οικονομολόγος σε ένα βιβλίο του από το 1841 (Το εθνικό σύστημα της πολιτικής οικονομίας). Ο κ. F. List (1789-1846) τεκμηριώνει πως  εκείνες οι χώρες, οι οποίες θέλουν να αναπτυχθούν οικονομικά, θα πρέπει να προστατεύσουν την εγχώρια βιομηχανία τους στο ξεκίνημα της , απομονώνοντας την από το διεθνή ανταγωνισμό. Μόνο σε ένα αργότερο στάδιο, όπου η βιομηχανί