IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η Δύση γίνεται βορά μίας αχόρταγης, αδίστακτης πολιτικής και οικονομικής ελίτ – όπως φαίνεται από την ιδιωτικοποίηση των αμερικανικών φυλακών, με αποτέλεσμα να εγκλείονται αθώοι, εργαζόμενοι υποχρεωτικά για 0,79 Σεντ την ώρα «Πρέπει να έχει συμβεί κάτι τρομακτικό,  όσον αφορά την ευφυΐα, τη διαίσθηση και τη συνείδηση των δυτικών πληθυσμών , αφού έχουν χάσει πλέον την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τις μηχανορραφίες των κυβερνήσεων «τους». Από την άλλη πλευρά,  οι κυβερνήσεις που ενεργούν με υπευθυνότητα, καθώς επίσης με επίγνωση των ευθυνών τους, ανήκουν πλέον στο παρελθόν, όσον αφορά τη Δύση.  Ως εκ τούτου, οι αποτυχίες και οι καταρρεύσεις θα είναι αναμφίβολα η μοίρα του δυτικού πολιτισμού, έως ότου χαθεί εντελώς από το πρόσωπο της γης» (P.C. Roberts). . ΑΡΘΡΟ Ο τρόπος που ληστεύτηκαν τα κράτη του τρίτου κόσμου, όπως μας έχουν μάθει να τον αποκαλούμε, από τη «λευκή φυλή», είναι σε όλους μας γνωστός. Ειδικότερα, στην αρχή πείσθηκαν οι ευκολόπιστες κυβερνήσεις του

Υποθέτει κανείς πως είτε δεν καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, είτε έχουν διαβρωθεί από τις συνθήκες που επικρατούσαν, ειδικά στην Ελλάδα – διαφορετικά δεν εξηγείται η αδιαμαρτύρητη αποδοχή του εγκλήματος που συντελείται εις βάρος τους.     «Μία κοινωνία προβάτων διοικείται νομοτελειακά, με την πάροδο του χρόνου, από μία κυβέρνηση λύκων» (Juvenal, Ρωμαίος σατυρικός). ΑΡΘΡΟ Χωρίς καμία αμφιβολία, τα περισσότερα μέτρα που υπαγορεύονται στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση της κρίσης, καθώς επίσης κάποια από τα «ισοδύναμα» που επιλέγει η κυβέρνηση, είναι εις βάρος των νέων – γεγονός που αποτελεί το άκρον άωτο του εγωισμού και της ιδιοτέλειας μίας γενιάς, η οποία θέλει να μεταφέρει τα προβλήματα που η ίδια δημιούργησε στα παιδιά της , καθώς επίσης στα δικά τους παιδιά. Στο παράδειγμα του ασφαλιστικού , το οποίο μετά την «κλοπή» των αποθεματικών των ταμείων έχει μετατραπεί σε μία χρηματοπιστωτική πυραμίδα, αφού οι συντάξεις δεν πληρώνονται από τις παλαιότερες κρ

Γράφοντας σχεδόν πριν από 20 χρόνια, λίγο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ο Βρετανός ιστορικός Έρικ Χομπσμπάουμ μίλησε για τη διάχυτη σύγχυση που επικρατεί σχετικά με το που κατευθύνεται ο κόσμος: «Σαν να είχαμε περικυκλωθεί από μια παγκόσμια ομίχλη», έγραφε. Στα τέλη του 20 ου  αιώνα, οι πολίτες του κόσμου ήταν βέβαιοι «ότι μια ιστορική εποχή τερματίζεται. Αλλά δεν γνώριζαν σχεδόν τίποτε περισσότερο» 1 . Κατά τις δύο δεκαετίες που μεσολάβησαν, παρόλο που η «νέα εποχή» συνέχισε να παίρνει μορφή, η «παγκόσμια ομίχλη»  δεν έχει ακόμα σκορπιστεί. Οι προσεγγίσεις ως προς την φύση της παγκόσμιας αλλαγής έχουν διαφοροποιηθεί σημαντικά. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, εν μέσω της εκτεταμένης οικονομικής άνθησης των Ηνωμένων Πολιτειών, και όταν δεν υπήρχε κανένας σοβαρός ανταγωνιστής της παγκόσμιας αμερικανικής ισχύος, πολλοί μιλούσαν για έναν επικείμενο «δεύτερο αμερικανικό αιώνα». Αυτές οι προβλέψεις έφτασαν στο απόγειό τους έπειτα από την χρηματοπιστωτική κρίση των ασιατ