IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Svalbard World Seed Bank  Ένα θησαυροφυλάκιο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Στο παγωμένο αρχιπέλαγος του Σβάλμπαρντ , στα μέση της διαδρομής μεταξύ της Βόρειας ηπειρωτικής Νορβηγίας και του Βόρειου Πόλου, βρίσκεται η Παγκόσμια Τράπεζα Σπόρων . Αυτό το αφιλόξενο, αλλά μαγευτικό τοπίο αποτελεί την λύση που σχεδιάστηκε με στόχο τη διαφύλαξη και προστασία των σπόρων των παγκοσμίως σημαντικότερων καλλιεργειών. Δημιουργηθείσα το 2008 και λειτουργώντας ως θησαυροφυλάκιο με κοινή πρωτοβουλία μεταξύ του νορβηγικού Υπουργείου Γεωργίας, της Μ.Κ.Ο. «Crop Trust»  (περί συντήρησης της ποικιλομορφίας των καλλιεργειών τροφίμων) και του Κέντρου Γενετικών Πόρων των Σκανδιναβικών Χωρών («Nordic Genetic Resource Center», «NordGen»), η Τράπεζα χρησιμοποιείται, ως θησαυροφυλάκιο, από τράπεζες γονιδίων, κυβερνήσεις, πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα όλων των ηπείρων. Εάν οι δικές τους συλλογές τεθούν σε κίνδυνο, εάν υπάρξει μαζική αποτυχημένη λόγω ασθένειας καλλιέργεια, εάν οι αλ

«Το νορβηγικό μοντέλο διαχείρισης υδρογονανθράκων θεωρείται διεθνώς το πλέον αξιόπιστο, διαφανές και ελκυστικό σύστημα, με ιδιαίτερη αποτελεσματικότητα στα περίπου 50 χρόνια εφαρμογής και λειτουργίας του». Το 1973 στη Λευκή Βίβλο με τις « 10 εντολές περί υδρογονανθράκων » η νορβηγική Κυβέρνηση και το νορβηγικό Κοινοβούλιο συνομολόγησαν ότι οι πετρελαϊκοί πόροι θα πρέπει να χρησιμοποιούνται για την ανάπτυξη μιας ποιοτικά καλύτερης κοινωνίας σε μια μακροπρόθεσμη βάση όπως πιο κάτω: • Πρώτη εντολή: Θα πρέπει να διασφαλίζεται η συνεχής παρακολούθηση και ο έλεγχος όλων των σχετικών διεργασιών για την εξόρυξη και τη διαχείριση των νορβηγικών υδρογονανθράκων. • Δεύτερη εντολή: Οι ανακαλύψεις υδρογονανθράκων θα πρέπει να τύχουν εκμετάλλευσης, έτσι ώστε η Νορβηγία να είναι ανεξάρτητη από τρίτους όσον αφορά τις ανάγκες της σε υδρογονάνθρακες. • Τρίτη εντολή: Θα αναπτυχθεί νέα πετρελαϊκή βιομηχανία. • Τέταρτη εντολή: Η ανάπτυξη πετρελαϊκής βιομηχανίας θα πρέπει να

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως στόχο να καταστήσει όλα τα νέα κτίρια μη ενεργοβόρα έως το 2020, αλλά στη Νορβηγία αυτό δεν είναι αρκετό. Μια κοινοπραξία στο Όσλο που αποτελείται από αρχιτέκτονες, μηχανικούς, περιβαλλοντολόγους και σχεδιαστές δημιουργεί ενεργειακά κτίρια σε μια χώρα με τους πιο ψυχρούς και σκοτεινούς χειμώνες στη Γη. «Εάν μπορεί να γίνει στη Νορβηγία, μπορεί να γίνει οπουδήποτε», λέει ο Peter Bernhard, ένα από τα μέλη της κοινοπραξίας Powerhouse. Όπως σημειώνει στο « The Atlantic » το Powerhouse ξεκίνησε το 2010 για να δώσει απάντηση σε μια ερώτηση: Είναι δυνατόν να εξαλειφθεί το αποτύπωμα άνθρακα των κτιρίων, αλλά και να χρησιμοποιηθούν αυτά ως λύση στην κλιματική κρίση ; Ήταν ένας υψηλός στόχος, καθώς σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα κτίρια αντιπροσωπεύουν το 40% της κατανάλωσης ενέργειας και το 36% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στην ΕΕ. Έχοντας αναλάβει να αναδιαμορφώσει ενεργειακά ένα νέο σχολείο, μερικά σπίτια αλλά και αρκετά γραφεία

Είναι σαν να λέμε η μέση οικογένεια Νορβηγών κέρδισε 100.000. Δεν είναι ότι τα πήρε στο χέρι καθώς τα περισσότερα κέρδη ξανα-επενδύονται, αλλά η καταπληκτική κερδοφορία της δημόσιας περιουσίας εκεί θεμελιώνει την μελλοντική ασφάλεια και ευημερία του νορβηγικού λαού. Στην Ελλάδα έχουμε επίσης δημόσια περιουσία, αλλά εδώ πληρώνουμε από την τσέπη μας για την συντηρήσουμε. Βλέπετε στην Ελλάδα έχουμε κοινωνική ευαισθησία και θεωρούμε ότι το δημόσιο πρέπει κυρίως να υπολογίζει την ποιότητα ζωής των εργαζομένων - και όχι το χρήμα και το κέρδος όπως γίνεται στο ηθικά κατώτερο ιδιωτικό τομέα.  Αλίμονο αν το ελληνικό κράτος αρχίσει να σκέφτεται όπως οι νεοφιλελεύθεροι ξένοι. Έτσι εμείς πληρώνουμε από την τσέπη μας για τις ζημιές των δημόσιων επιχειρήσεων, για τα ασφαλιστικά ταμεία τους, κοκ. Βέβαια θα έλεγε κανείς ότι ακούγεται κάπως ανόητο κάποιος αντί να κερδίζει να πληρώνει για την περιουσία του. Αλλά εμείς είμαστε ανώτερος λαός και βάζουμε τον άνθρωπο πάνω από τους αρι

 ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ- ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:  Ελλάδα-Τουρκία:Ισχύς, ισορροπία ισχύος, εξοπλισμοί.  1.   Ισοζύγιο ναυτικής ισχύος στο Αιγαίο. Τι μέλλει γενέσθαι; Βρισκόμαστε ίσως στη χειρότερη φάση των Ελληνοτουρκικών σχέσεων μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974, όπου οι εδαφικές διεκδικήσεις της Τουρκίας έχουν πλέον ξεπεράσει κάθε όριο και προς κάθε κατεύθυνση. Τουρκικές δυνάμεις κατέχουν ήδη Συριακά εδάφη, η Συνθήκη της Λωζάνης είναι υπό αμφισβήτηση, ενώ σύσσωμη κυβέρνηση και αντιπολίτευση στη γείτονα χώρα αμφισβητούν την ελληνική κυριαρχία σε σημαντικό αριθμό νησιών και βραχονησίδων στο Αιγαίο. Παράλληλα, η Τουρκία μέσω προβολής ισχύος επιθυμεί ενεργό συμμετοχή στην «μοιρασιά» των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο, πρωτίστως εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μέσα στο παραπάνω πλαίσιο, αν το παρόν θεωρείται ζοφερό, το μέλλον φαντάζει ακόμη πιο δυσοίωνο και επιβεβαιώνεται για μια ακόμη φορά η σοφή ρήση του Θουκυδίδη «Ο ισχυρός προχωρά όσο του επιτρέπει η δύναμή του κα