IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Οι μίζες στα εξοπλιστικά προγράμματα συνέβαλαν σημαντικά στον οικονομικό ακρωτηριασμό της Ελλάδας. Οι αγορές οπλικών συστημάτων τις τελευταίες δεκαετίες συνοδεύονταν πάντα από την άσκοπη σπατάλη χρήματος, με αποτέλεσμα να οδηγήσουν σε τεράστια “αμυντικά κενά”. Πληρώσαμε δις ευρώ και εξοπλισμένοι σωστά δεν είμαστε. Μεσάζοντες υπουργοί, στρατιωτικοί και γενικά η εγχώρια ολιγαρχία έκανε ότι μπορούσε για να βγάλει κέρδος εις βάρος της πατρίδας μας, αγοράζοντας πολλές φορές ελαττωματικά οπλικά συστήματα, αφήνοντας ταυτόχρονα »γυμνή» από οποιαδήποτε ομπρέλα προστασίας την εθνική κυριαρχία της χώρας μας. Οι πολιτικοί προϊστάμενοι και οι στρατιωτικοί σε θέσεις ευθύνης προτιμούσαν να μην κάνουν τίποτα. Οι ''άνθρωποι των εξοπλισμών'' επιδόθηκαν σ΄ έναν πόλεμο με στόχο μοναδικό πως θα καταστρέψουν οποιαδήποτε συμφωνία από την οποία δεν είχαν κέρδος! Οι μεσάζοντες έκαναν και κάνουν την ''βρώμικη'' δουλειά. Πρόκειται για ''έμπορους

Η γαλλική εφημερίδα, αναδημοσιεύοντας κείμενο του γαλλικού πρακτορείου ειδήσεων, σχολιάζει πως η ενώ η Γερμανία παρουσιάζεται ως σοβαρή και ευσυνείδητη, αρκετές από τις εμβληματικές βιομηχανίες της κατηγορούνται για συμμετοχή σε σκάνδαλα διαφθοράς στην Ελλάδα που διόγκωσαν το χρέος της χώρας. Όπως σχολιάζει η Liberation, η αφρόκρεμα των γερμανικών βιομηχανιών, Siemens, Daimler, Rhainmetall, έχουν απασχολήσει με κάμποσες υποθέσεις διαφθοράς στην Ελλάδας, ενώ, το Βερολίνο συνεχίζει να προειδοποιεί για τα ασταθή οικονομικά της Αθήνας. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην μεταπολεμική Ελλάδα Αναφερόμενη στη Siemens η εφημερίδα τονίζει ότι το αμερικανικό CorpWatch έχει χαρακτηρίσει την υπόθεση ως « το μεγαλύτερο εταιρικό σκάνδαλο στην μεταπολεμική Ελλάδα» . Σημειώνει, ακόμη, ότι μπορεί να μην έχει οριστεί ακόμη δικάσιμος για τα 19 πρώην μεγαλοστελέχη της Siemens, ωστόσο η δίκη θα είναι μια από τις μεγαλύτερες της δεκαετίας στην Ελλάδα.  Το άρθρο σημειώνει ότι η σύνδε

Ο κ. Σόιμπλε δεν δικαιούται να ομιλεί για ευθύνες της επιχειρηματικής και πολιτικής ελίτ της Ελλάδας στην αποτυχία του προγράμματος διάσωσης. Όχι γιατί έχει λάθος στην διαπίστωσή του, ότι υπάρχει μία άθλια επιχειρηματική και πολιτική ελίτ, αλλά είναι ο τελευταίος που θα μπορούσε να πει κάτι τέτοιο! Αυτή την σαθρή επιχειρηματική ελίτ, η οποία με την σειρά της στήριξε ό,τι πιο σαθρό υπήρξε στο πολιτικό σύστημα, ήταν δικό τους δημιούργημα! Όταν θα στείλει πίσω στην Ελλάδα σιδηροδέσμιο τον Χριστοφοράκο, τότε τα λόγια του θα έχουν άλλο βάρος. Στις άλλες χώρες υπάρχει μεγαλοαστική τάξη που έχει τα χρήματά της και τις επενδύσεις της στην πατρίδα της και ανησυχεί, όπως είναι φυσικό, για την εξέλιξη της Οικονομίας και την τύχη της περιουσίας της. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει μεγαλοαστική τάξη με αυτά τα χαρακτηριστικά. Στην χώρα αυτή ευδοκίμησαν επιχειρηματικές οικογένειες που ευνοήθηκαν υπερβολικά από το ίδιο το κράτος. Μεταπράτες και έμποροι που έγιναν ζάμπλουτοι απομυζώντας το κράτος

Ήταν σαν μπουνιά στο στομάχι. Η αναδημοσίευση από το «Βήμα» της απολογίας του Μιχάλη Χριστοφοράκου στις ανακριτικές αρχές του Μονάχου το καλοκαίρι του 2009 για το σκάνδαλο Siemens στο Βήμα πόνεσε πολύ όσους ήταν άμεσα αναμιγμένοι σε αυτό. Ταυτόχρονα, έξυσε παλιές πληγές. Στην απολογία αναφέρονται μεν μόνο τρεις πολιτικοί (ο ενδιάμεσα αποθανών νεοδημοκράτης Γιάννης Βαρθολομαίος, καθώς οι «πασόκοι» Θεόδωρος Τσουκάτος και Κώστας Γείτονας) που, σύμφωνα με τον κ.Χριστοφοράκο, «λαδώνονταν» από τη γερμανική πολυεθνική. Όμως τα μαύρα χρήματα δεν πήγαιναν στην τσέπη τους, αλλά στα κομματικά ταμεία. Υπόλογοι δεν είναι έτσι κάποια μεμονωμένα άτομα, αλλά το σύνολο του πολιτικού κατεστημένου στο δεύτερο μέρος της μεταπολιτευτικής περιόδου - από το  Πασοκ του Κώστα Σημίτη ως τη Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή. Ήταν η εποχή που η διαφθορά, αν και νομικά και ηθικά ανεπίτρεπτη και καταδικαστέα, ήταν πολιτικά καθιερωμένη: Η Siemens διέθετε το 2% του τζίρου της στην Ελλάδα για την, όπως λεγόταν

Δύσκολη η απάντηση στο ερώτημα του κάθε Ελληνα αναξιοπαθούντος φορολογουμένου, που ακούει κάθε μέρα όλο και νέες αποκαλύψεις οικονομικών σκανδάλων ων ουκ έστιν αριθμός. Νέα πρόσωπα ασυνείδητης, αήθους και απρόβλεπτης συμπεριφοράς που γίνονται γνωστά πρώτη φορά. Ομως πού ξεφύτρωσαν όλα αυτά τα υποκείμενα και πότε θα πάψουν να διαπράττουν ατιμωρητί τόσες ατιμίες εις βάρος μας με το κυνικό σχόλιό τους; «Αν τα βρείτε (τα κλεμμένα) γράψτε μου!». Μαθαίνουμε συνεχώς και ακατάπαυστα εμπλουτίζουμε τις γνώσεις μας, αλλά είναι αμφίβολο αν γινόμαστε σοφότεροι. Το αντίθετο μάλιστα, αφού μάταια προσπαθούμε να εμπεδώσουμε τα μαθήματα που μας παραδίδει η μακραίωνη Ιστορία της ελληνικής διαφθοράς: η απάτη, η λαμογιά με τα διαρκώς αναδυόμενα νέα αστέρια της παλιανθρωπιάς, της κλεπτοκρατίας και του κυνισμού, που μας έχουν φέρει σε μια κατάσταση σχεδόν «in extremis», από την οποία δεν φαίνεται να υπάρχει μέσο για ταξίδι επιστροφής, έστω και στην αρκούντως μίζερη προμνημονιακή ζωή. Τότε, αν θυμάστε

(...) το δικομματικό καθεστώς, στριμωγμένο από παντού και χωρίς τους παραδοσιακούς μηχανισμούς αναπαραγωγής του, αποφάσισε, προκειμένου να μην απειληθεί ο πυρήνας του, να θυσιάσει μερικούς από τους εκπροσώπους του, τους πιο ξεφωνημένους, τους πιο άπληστους, τους πιο προκλητικούς λαφυραγωγούς.  (...) Γ.ΙΩΑΝΝΟΥ Οι χειροπέδες στους επίορκους αξιωματούχους είναι το σήμα κατατεθέν της επίσημης προπαγάνδας. Ωστόσο, και παρά τις προσπάθειες που καταβάλλει το σύστημα εξουσίας για να ελέγξει την κατάσταση, έχει ανοίξει ο ασκός του Αιόλου. Κάθε μέρα και κάτι καινούργιο ξεφυτρώνει. Μίζες για τα εξοπλιστικά, διασπάθιση δημόσιου χρήματος από ΜΚΟ, θαλασσοδάνεια από διοικήσεις τραπεζών στα δύο κόμματα που κυβερνούν και σε επιχειρηματίες, συμμορίες ιδιωτών και κρατικών υπαλλήλων, ύποπτες ιδιωτικοποιήσεις κερδοφόρων δημόσιων οργανισμών, λίστες με φοροφυγάδες, χαριστικές ρυθμίσεις στη διαπλοκή.  Προς τα έξω πουλάνε το γνωστό παραμύθι ότι η εκκαθάριση των βρόμικων ιστοριών ξεκίνησε από

Γ.ΚΑΛΑ'Ι'ΤΖΗΣ Στο Σωτήριο Έτος 2013 η οικονομία μας παραμένει δέσμια σκοτεινών και παράνομων συμφερόντων που την απομυζούν μεθοδικά δεκαετίες. Κανείς δεν εκπλήσσεται. Σύμφωνα με τη Διεθνή Διαφάνεια, περισσότερο από το 6% του ΑΕΠ μας είναι το ετήσιο κόστος της διαφθοράς στη χώρα μας. Για να υποστηριχθεί αυτό το επίπεδο διαφθοράς είναι φυσικά απαραίτητος ένας γραφειοκρατικός κυκεώνας, ώστε οι ευκαιρίες συναλλαγής για τις συμμορίες να είναι εξασφαλισμένες, όπως και η διακριτική ευχέρεια των διεφθαρμένων να εκβιάσουν τους πολίτες, και τελικά να ζημιώσουν την κοινωνία μοιραζόμενοι από εκείνα που η κοινωνία τελικά πληρώνει με τους φόρους της και με την ταλαιπωρία της. Αντίστοιχα το κόστος της γραφειοκρατίας είναι ανεβασμένο στο 6,7% του ΑΕΠ, σε υπερδιπλάσιο μέγεθος από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο του 3%. Υπολογίζοντας ότι η πρόσθετη γραφειοκρατία σκοπό έχει να διευκολύνει τη διαφθορά (δίδυμες αδελφές είναι άλλωστε) το τελικό φανερό κόστος της διαφθοράς πλησιάζει

  Το έτος 2000 ο Γιάννος Παπαντωνίου είναι από τους πιο ισχυρούς άνδρες της πολιτικής σκηνής, επί σειρά ετών στενός συνεργάτης του Κώστα Σημίτη, και βρίσκεται στο κομβικό υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών. Την ίδια χρονιά η σύζυγός του Ρούλα Κουράκου -χωρίς να του πει... κουβέντα, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος- σε τραπεζικό της λογαριασμό στην ελβετική τράπεζα HSBC Private Bank (Suisse) στη Γενεύη καταθέτει, σε τρεις δόσεις, συνολικά 1.333.000 ευρώ. Για 13 ολόκληρα χρόνια ο πρώην υπουργός Γιάννος Παπαντωνίου ισχυρίζεται ότι δεν έμαθε για την ύπαρξη του λογαριασμού, ο οποίος «έκρυβε» ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό. Σε αυτήν του την άγνοια βασίζει και το γεγονός ότι η επίμαχη κατάθεση δεν περιελήφθη ποτέ στις δηλώσεις «πόθεν έσχες» που ήταν υποχρεωμένος να υποβάλλει. Ωστόσο, η Δικαιοσύνη έχει ήδη αρχίσει να «στριμώχνει» τον πρώην υπουργό για αυτήν του την «παράλειψη». Ηδη σε βάρος του ιδίου και της συζύγου του έχει ασκηθεί ποινική δίωξη για ανακριβή δήλωση «πόθεν έσχες» για το