IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...) Μήπως το ότι τα όσα υποτίθεται πως διαδραματίζονται στον Κάβο της Κέρκυρας δεν είναι παρά οι καρικατούρες του τουριστικού μοντέλου ανάπτυξης που τόσες δεκαετίες τώρα έχουμε οργανώσει με συνέπεια;  ... μια απέραντη νυχτερινή ζωή όπου η παραγωγή θορύβου συναγωνιζόταν την απρόσκοπτη ροή φτηνού αλκοόλ και τον τουρισμό, εσωτερικό και εξωτερικό, του ό,τι προαιρείσθαι. (...) «Αντίθετα, η χώρα μας έγινε παγκόσμιος τουριστικός πόλος έλξης γιατί είναι ένας τόπος που πέρα από τις φυσικές του ομορφιές συμπυκνώνει παγκόσμιες αξίες και σύμβολα...» .  Ετσι καταλήγει η επιστολή που παρέδωσε η υπουργός Τουρισμού κ. Κεφαλογιάννη στην αγγλική πρεσβεία στην Αθήνα για να διαμαρτυρηθεί για το ριάλιτι του Channel 4. Ας αφήσουμε κατά μέρος την επιμονή της Πολιτείας σε επίσημα διαβήματα κάθε φορά που κάποιος μας θίγει. Λες και η αγγλική πρεσβεία θα ζητήσει την παραίτηση του διευθυντή του καναλιού για να μη διαταραχθούν οι αρμονικές σχέσεις ανάμεσα στους δύο λαούς. Ας αφήσουμε κατά

( ''Κλικ' ' στην εικόνα για μεγέθυνσή της) Θα είχα έως και τριάντα χρόνια να δω ορισμένα μέρη από θαλάσσης· άλλα τα είχα δει και πιο πρόσφατα, πριν από είκοσι ή δεκαπέντε χρόνια. Ποτέ όμως δεν είχα δει όλα μαζί τα παράλια, σε έναν ενιαίο περίπλου όλης της νότιας Μυκόνου, από το δυτικότερο άκρο, αντικρύ της Δήλου, έως το πιο ανατολικό, εκεί απ’ όπου ξανοίγεσαι για την Ικαριά. Οι νότιες ακτές είναι οι δημοφιλέστερες και οι πιο πυκνοκατοικημένες, σε όλες τις Κυκλάδες. Ευνοήτως: προστατευμένες από τους βοριάδες και από το μελτέμι, προσφέρονται για κολύμπι και για παραθερισμό. Το φυσικό αυτό πλεονέκτημα ήταν αδιάφορο κατά τα προ Τουρισμού (π.Τ.) χρόνια: οι νησιώτες κοιτούσαν πώς θα εξασφαλίσουν καλλιεργήσιμη γη. Η σχέση τους με την ακτογραμμή εξαντλείτο στο πώς θα εξασφαλίσουν υπήνεμα λιμάνια και ρεμέτζα· το κολύμπι των παιδιών γινόταν ανέτως και μέσα στο λιμάνι, στον γιαλό. Οι ακτές ήταν το βασίλειο των ψαράδων, των χταποδάδων, των βαρκα

Έργο του ΜΙΚΗ ΜΑΤΣΑΚΗ ''Απ' το ψήλωμα, Μύκονος'' ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ Η Μύκονος του Γιώργου Βέλτσου Ο καθηγητής και ποιητής επιστρέφει στο νησί των Κυκλάδων για να μας το δείξει έτσι όπως δεν το ξέρουμε και για να γράψει για τις ιδέες και τους ανθρώπους που το κατοίκησαν πραγματικά, προτού ο τουρισμός και το τζετ σετ τού κάνουν το μνημόσυνο «Γεννήθηκα στη Μύκονο. Δεν γεννήθηκα εκεί. Γεννήθηκα για δεύτερη φορά το καλοκαίρι της χρονιάς που πέθανε η μητέρα μου. Βρέθηκα στη θέση της για πρώτη φορά, στη βεράντα του σπιτιού της, απέναντι από τη φοινικιά και τη δύση. Ευθυγραμμίστηκα, στην τελική ευθεία, προς δυσμάς. Γράφω για τη Μύκονο. Ξηλώνω και υφαίνω έναν ιστό από δημοσιευμένα και αδημοσίευτα γραπτά μου. Και δεν λογαριάζω τους μνηστήρες... Στο σπίτι μου, στη Μύκονο, στην ντουλάπα του διαδρόμου, διακρίνω ακόμα τις γραμμές-σημάδια που χάραζε ο πατέρας μου όταν με έστηνε μ΄ ένα βιβλίο στο κεφάλι για να δει πόσο είχα ψηλώσει από το προηγούμενο καλοκαίρι. Πριν λίγα χρόνια, έ