IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ποια από όλα όσα ακούστηκαν στον περίφημο «στρατηγικό διάλογο» ανάμεσα στην Ελλάδα και τις Ηνωμένες Πολιτείες μπορούμε να εμπιστευθούμε ως Έλληνες. Ποια είναι η αξιοπιστία των δεσμεύσεων που φέρονται να αναλαμβάνουν οι ΗΠΑ απέναντι στη χώρα μας.Είναι ή όχι αυτοκτονικό για την ελληνική διπλωματία να κόψει κάθε σχέση με τη Ρωσία σε μια σειρά από ζητήματα και να αποτελέσει το «ανάχωμα» στην περιοχή για την αποτροπή επέκτασης κάθε είδους «μη επιθυμητής επιρροής»; Δεν ισχύει το ίδιο και για την Κίνα; Με έναν πρόεδρο που συμπεριφέρεται με αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν στις επιστημονικές τους μελέτες, ιατρικού και όχι μόνο περιεχομένου, καθώς ο όρος συναντάται και στην πολιτική επιστήμη, ως «erratic behavior», μας δίνει το περιθώριο να το εξετάσουμε έστω ως υπόθεση εργασίας; Κάνει κάτι διαφορετικό το Ισραήλ παρότι εξαρτάται ακόμα περισσότερο από εμάς από την Ουάσιγκτον; Γιατί να μην ξεπουλήσει ο κάθε Τραμπ μέσα σε μια νύχτα την Ελλάδα και την Κύπρο; Σάμπως σε πείθει η συμπεριφορά τ

   Στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι κοινό μυστικό πως ο Ερντογάν ήταν που επηρέασε τον Ντόναλντ Τραμπ να πάρει την απόφαση αποχώρησης των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία. Δεν μπορεί να ερμηνευθεί πώς ένας Αμερικανός πρόεδρος, που δεν γνωρίζει τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, παίρνει μια απόφαση μείζονος σημασίας για τα συμφέροντα και την αξιοπιστία της υπερδύναμης χωρίς να συμβουλευθεί τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας, που γι’ αυτό υπάρχει, τον υπουργό Άμυνας και τον υπουργό Εξωτερικών. Και όμως, ο Τραμπ το έκανε, οδηγώντας αναγκαστικά τον υπουργό άμυνας Τζέιμς Μάτις σε παραίτηση.    Ο γερουσιαστής της Νότιας Καρολίνας ρεπουμπλικανός Λίντσεϊ Γκράχαμ χαρακτήρισε ανέντιμη την Αμερική μετά την επίμαχη απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ. Μια απόφαση που προκάλεσε την αντίδραση, εκτός των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας, και του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας, ακόμη και του Ισραηλινού πρωθυπουργού Βενιαμίν Νετανιάχου.    Γίνεται προσπάθεια –και στις ΗΠΑ– να ερμηνευθεί η απόφαση Τραμπ, κ

Ανώνυμοι «Αμερικανοί αξιωματούχοι» κατηγορούν για άλλη μια φορά ένα στοχοποιημένο «καθεστώς» ότι χρησιμοποιεί «χημικά όπλα» και απειλούν πως ο στρατός των ΗΠΑ μπορεί να χρειαστεί να «θεωρήσει [το καθεστώς] υπεύθυνο». Για μια ακόμη φορά, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης μεταδίδουν αυτές τις κατηγορίες και απειλές χωρίς σκεπτικισμό ή έρευνα. Το ρεπορτάζ της Washington Post έχει τίτλο « Κυβέρνηση Τραμπ: Η Συρία πιθανότατα συνεχίζει να κατασκευάζει και να κάνει χρήση χημικών όπλων« . Το περιοδικό Jane’s Defence Weekly αναφέρει έναν αξιωματούχο των ΗΠΑ να λέει «Είναι ξεκάθαρο ότι νομίζουν ότι θα τη βγάλουν καθαρή με αυτό…«. Λέει η Jerusalem Online : « Ένας αξιωματούχος των ΗΠΑ λέει ότι οι δυνάμεις του Σύριου Προέδρου Assad, ενδέχεται να αναπτύσσουν νέα είδη χημικών όπλων, τα οποία θα μπορούσαν να φθάσουν μέχρι τις ΗΠΑ«. Το ρεπορτάζ του πρακτορείου Reuters στους New York Times αναφέρει: «Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν πει ότι η κυβέρνηση της Συρίας μπορεί να αναπτύσσει νέα είδ

Η αναδίπλωση του ISIS, σήμερα, τρία ολόκληρα χρόνια μετά τη ορμητική και αιφνιδιαστική του εξάπλωση, συνοδεύεται με αρκετά μικρότερη δημοσιότητα. Καίτοι ορισμένες περιοχές παραμένουν ακόμη υπό τον έλεγχο της οργάνωσης σε Ιράκ και Συρία, το ενδιαφέρον πλέον στρέφεται στις ενέργειες των δυνάμεων που απαρτίζουν τον ετερόκλητο αντι-ISIS συνασπισμό. Ως γνωστόν, η φύση απεχθάνεται τα «κενά» και η υποχώρηση των τζιχαντιστών του ISIS, ωθεί τις κυβερνητικές δυνάμεις Συρίας και Ιράκ να αποκαταστήσουν την εξουσία τους ενώ ταυτόχρονα και άλλοι παίκτες, κυβερνητικοί και μη, εντείνουν τις προσπάθειες τους να εδραιώσουν τα κέρδη τους. Παρά τη διαφαινόμενη στρατιωτική ήττα του ISIS, οι πυρήνες της ισλαμιστικής τρομοκρατίας παραμένουν ενεργοί αλλά και ικανοί –ως καρκινικά κύτταρα- να μετεξελιχθούν ή να προσβάλουν άλλες περιοχές. Δυστυχώς μάλιστα, οι βαθύτερες αιτίες  ενδυνάμωσης του ισλαμιστικού εξτρεμισμού, όχι μόνο παραμένουν παρούσες αλλά καταγράφουν μια ανησυχητική ικανότητα εξάπλω

Με τους πολέμους στο  Ιράκ , στη  Λιβύη  και στη  Συρία  τα πράγματα ήρθαν πάνω κάτω στον αραβικό κόσμο. Ανατράπηκαν παλιές συμμαχίες, αναδείχθηκαν νέοι παίκτες και κατέρρευσαν  απολυταρχικά , αλλά  κοσμικά  καθεστώτα που εξασφάλιζαν την κρατική οντότητα. Ρευστοποιήθηκαν σύνορα που είχαν  χαραχθεί μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πριν 101 χρόνια , ο Βρετανός  Sykes  και ο Γάλλος  Picot , καθόρισαν τις σφαίρες επιρροής και χάραξαν τα σύνορα της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με ίσιες γραμμές, επικαλούμενοι την  ευκολία  του εγχειρήματος. Στην πραγματικότητα, είχαν συνειδητά αναμίξει διαφορετικές φυλές και θρησκευτικά δόγματα, προκειμένου, μέσω των αντιθέσεων και της αστάθειας, οι  αποικιοκρατικές δυνάμεις να διατηρήσουν επιρροή και έλεγχο . Η ανατροπή των καθεστώτων και οι πολεμικές συγκρούσεις επανέφεραν στην επιφάνεια τις  θρησκευτικές και φυλετικές αντιθέσεις . Η ανακατάληψη του  Χαλεπίου  από τις δυνάμεις του  Άσαντ  επισφράγισε την τροπή του πολέμου στη Συρία. Η  Ρωσία  έχ