IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Τι δηλώνει η επιδρομή της αλβανικής αστυνομίας στα στρατόπεδα των "Μουτζαχεντίν του Λαού".   Του Κώστα Ράπτη Το πρωί της Τρίτης περίπου χίλιοι Αλβανοί αστυνομικοί επέδραμαν στα στρατόπεδα Ashraf-3 και Ashraf-4, στην κωμόπολη του Μανέζ, που βρίσκεται 20 χιλιόμετρα δυτικά των Τιράνων, πραγματοποιώντας έρευνες και κατάσχοντας 150 υπολογιστές των Ιρανών αντικαθεστωτικών "Μουτζαχεντίν του Λαού” (ΜΕΚ). Κατά την αλβανική πλευρά, οι έρευνες διετάχθησαν από το Ειδικό Δικαστήριο κατά της Διαφθοράς και του Οργανωμένου Εγκλήματος, λόγω υποψιών διάπραξης κυβερνοεπιθέσεων και άλλων τρομοκρατικών ενεργειών. Οι ΜΕΚ, πάλι, καταγγέλλουν δια του Εθνικού Συμβουλίου Αντίστασης του Ιράν, που αποτελεί την πολιτική τους "ομπρέλα", ότι η αστυνομική επιδρομή υπήρξε εξαιρετικά βίαιη και ότι ένας άνθρωπος, ονόματι Αλί Μοστασαρί, έχασε τη ζωή του, ενώ 36 άλλοι χρειάστηκε να νοσηλευτούν, λόγω της εκτεταμένης χρήσης χημικών. Το γεγονός φέρνει και πάλι στο προσκήνιο ένα από τα πιο ιδιόμορφα

  Προς "πολιτική εκεχειρία" ΗΠΑ και Ιράν. Του Κώστα Ράπτη Τον περασμένο μήνα το ηλεκτρονικό περιοδικό The Cradle δημοσίευσε την πληροφορία ότι διεξάγονται μυστικές απευθείας συνομιλίες αμερικανικών και συριακών αντιπροσωπειών στην πρωτεύουσα του Ομάν, Μασκάτ, με αφορμή το ερώτημα της τύχης του Αμερικανού Όστιν Τάις, ο οποίος έχει απαχθεί στη Συρία το 2012, αλλά προφανώς ευρύτερη ατζέντα. Όπως σχολιάζαμε τότε στο Capital.gr : " Και μόνο η αναφορά στο Ομάν δείχνει ότι τα πράγματα είναι σοβαρά: διότι το σουλτανάτο των 4,5 εκατ. κατοίκων στην έξοδο του Περσικού Κόλπου αποτελεί προνομιακό τόπο διεξαγωγής εμπιστευτικών συνομιλιών τα τελευταία χρόνια. Ως χώρα που στηρίζεται στην αμερικανική (παλαιότερα βρετανική) προστασία και συμμετέχει στο Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου, αλλά δεν κόβει τις γέφυρές του με τους αντιπάλους της Δύσης, το Ομάν έχει τρόπον τινά "ειδικευθεί” σε αυτόν τον ρόλο, αν αναλογισθούμε ότι φιλοξένησε τις αρχικές συνομιλίες της

 Aτενίζοντας τις ιρανο-τουρκικές σχέσεις, σοφό θα ήταν να μη λαμβάνει κανείς τοις μετρητοίς την προσφώνηση «φίλος» που χρησιμοποιούν συχνά μεταξύ τους οι Ιρανοί κι οι Τούρκοι αξιωματούχοι. Ο Ιρανός πρόεδρος, Χασάν Ροχανί, ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, και ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, συναντώνται στο θέρετρο Σότσι της Ρωσίας, στις 14 Φεβρουαρίου 2019. Sergei Chirikov/Pool via REUTERS Η ραγδαία επιδείνωση των ιρανο-τουρκικών σχέσεων. Πώς οι δυο χώρες διατηρούν μια μακροχρόνια ακροσφαλή ισορροπία*. Οι φίλοι μερικές φορές είναι εχθροί, κι οι εχθροί φίλοι [1] Τζελαλεντίν Ρουμί (1207-1273) Η τριμερής συνάντηση Ιράν-Ρωσίας-Τουρκίας που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Τεχεράνη, αποτέλεσε την 7η σύνοδο κορυ

 Ιράν: Μια σύντομη αναδρομή στις ταραχές των τελευταίων ετών. Δεν πρόκειται για τις πρώτες διαδηλώσεις στο Ιράν, καθώς από το 2009 και μετά, αποτελούν συχνό φαινόμενο. Eδώ και δυο εβδομάδες συνεχίζονται οι διαδηλώσεις στο Ιράν με αφορμή το θάνατο της 22χρονης, κουρδικής καταγωγής Ιρανής, Μαχσά Αμίνι στις 16 Σεπτεμβρίου, η οποία προηγουμένως είχε συλληφθεί και βασανιστεί από την Αστυνομία Ηθών του θεοκρατικού καθεστώτος γιατί δεν φορούσε σωστά το χιτζάμπ. Ο θάνατος της έγινε σύμβολο της βίας κατά των γυναικών στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν και ενέπνευσε αντιδράσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη. Καθώς, λοιπόν, οι Ιρανοί διαδηλωτές αρχίζουν να αλλάζουν τακτική για να προσαρμοστούν σε μια σαρωτική εκστρατεία συλλήψεων και σοβαρών διακοπών στο διαδίκτυο με στόχο να καταπνίξουν το μήνυμά τους, το θεοκρατικό καθεστώς τους κατηγορεί ότι αποτελούν εργαλεία ξένων συμφερόντων. Πιο συγκεκριμένα, ο Ανώτατος Ηγέτης Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ προκαλού

 Ποιες ανατροπές μπορεί να φέρει η αναταραχή στο Ιράν. Η αναταραχή δεν είναι άγνωστη πραγματικότητα στο Ιράν. Μόλις το 2019 οι διαδηλώσεις που ξέσπασαν με αφορμή την αύξηση της τιμής των καυσίμων άφησαν πίσω τους 1.500 νεκρούς. Όμως η έκρηξη που ξέσπασε αυτές τις μέρες μετά τον θάνατο της 22χρονης κουρδικής καταγωγής δημοσιογράφου Μαχσά Αμινί ενώ είχε συλληφθεί από την "αστυνομία ηθών” για "απρεπή περιβολή”, έχει κάτι το νέο, διότι αγγίζει ταυτόχρονα δύο πολύ ευαίσθητα σημεία της Ισλαμικής Δημοκρατίας: την καταπίεση των γυναικών και τις εθνοτικές εντάσεις - στο φόντο πάντοτε και της διάχυτης κοινωνικής δυσαρέσκειας για την οικονομική κατάσταση της χώρας. Η υποχρεωτικότητα της μαντίλας αποτελεί ίσως το χαρακτηριστικότερο στοιχείο της "ισλαμικής ταυτότητας” του καθεστώτος αλλά και αυτό με τη μικρότερη κοινωνική αποδοχή, καθώς η κοινωνία του Ιράν εκκοσμικεύεται ταχύτατα (μελέτες δείχνουν ότι η πίστη στον Ισλάμ και στην θρησκεία γενικότερα βρίσκεται πολύ χαμηλότερα απ' ό