IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η τουρκική εξωτερική πολιτική στη νέα εποχή Ερντογάν. Από αύριο ξημερώνει η νέα εποχή Ερντογάν με τη «Νέα Τουρκία» να βαδίζει στον νεό αιώνα της, δύο φράσεις που αποτελούν μαζί με το Ισλάμ την ιδεολογική σφραγίδα του Τούρκου προέδρου και του κόμματος του ΑΚP. Στη λεγόμενη Δύση οι περισσότεροι δημοσιογράφοι και αναλυτές δεν μπόρεσαν να προσδιορίσουν και να αναλύσουν τα δομικά χαρακτηριστικά του τουρκικού λαού, τις μείζονες αλλαγές που συντελέστηκαν στην Τουρκία επί Ερντογάν , στη διαμόρφωση συγκεκριμένης πολιτικής – στρατηγικής κουλτούρας και φυσικά στον ίδιο τον «ερντογανισμό» και προσδοκούσαν πολιτική αλλαγή με στροφή της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας προς τη Δύση. Τώρα το ερώτημα που τίθεται είναι το πως θα εξελιχθεί η τουρκική εξωτερική πολιτική μετά την επανεκλογή του Ερντογάν, που τον καθιστά ακόμα πιο ισχυρό στο εσωτερικό της Τουρκίας και αναντίρρητα ενισχύει σημαντικά τη θέση αυτού και της Τουρκίας στο διεθνές σύστημα. Ο Ερντογάν ο οποίος κυβερνάει την Τουρκί

Η ευκαιρία του Ερντογάν να μετατρέψει τον «Αιώνα της Τουρκίας» σε «Αιώνα Ερντογάν» . Με αέρα νικητή έχει μπει στην κούρσα των 2 εβδομάδων ο Ταγιπ Ερντογάν , με προβάδισμα που του προσφέρει όχι μόνο η διαφορά του 4% του Α΄ Γύρου, αλλά και η επικράτηση του Συνασπισμού του στην Εθνοσυνέλευση, το μήνυμα για «σταθερότητα» και φυσικά η δυνατότητα του να χρησιμοποιήσει πλήρως όλο τον κρατικό μηχανισμό που έχει στα χέρια του προκειμένου να διασφαλίσει μια ακόμη εκλογική νίκη. Περιμένοντας να γιορτάσει τη νίκη του την επομένη των εκλογών στις 29 Μαΐου στην επέτειο της Άλωσης της Κωνσταντινούπολης, ως νέος «απελευθερωτής». Στην αρχή μιας νέας θητείας στη διάρκεια της οποίας θα μπορέσει και να δρομολογήσει τη διαμόρφωση της διαδοχής του και τη μετά Ερντογάν εποχή στηριγμένη στον ισλαμισμό και τον εθνικισμό…

Ο νικητής των τουρκικών εκλογών. Ο αντιδυτικισμός συνυφασμένος με την αυτονομία της Τουρκίας στο νέο διεθνές γίγνεσθαι επεκράτησε κατά κράτος. Η αρχική νίκη και η διαφαινόμενη επικράτηση Ερντογάν στον δεύτερο γύρο των τουρκικών εκλογών, δύναται να αποδοθεί σε τρεις δομικούς εσωτερικούς παράγοντες: Α) Στον μετασχηματισμό της τουρκικής κοινωνίας που έχει συντελεστεί τις τελευταίες δεκαετίες, γεγονός που επιτρέπει στον Τούρκο Πρόεδρο να απευθύνεται προνομιακά σε ένα διευρυμένο ακροατήριο έχοντας ως προμετωπίδα τις συνιστώσες της τουρκοισλαμικής σύνθεσης: τον εθνικισμό και τον νεο-οθωμανισμό-ήτοι την τουρκική εκδοχή του πολιτικού Ισλάμ. Β) Στα ιδιαίτερα γεωπολιτικά χαρακτηριστικά της τουρκικής πολιτικής αντιπαράθεσης , όπου το πρόταγμα της αυτονομίας της Τουρκίας στον νέο πολυπολικό κόσμο, συνυφασμένο με τον αντιδυτικισμό, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην έκβαση του πρώτου γύρου. Γ) Στην πολιτική κουλτούρα της τουρκικής κοινής γνώμης η οποία προκρίνει το μοντέλο του χαρισματικού

  Τουρκία: Ένας από τους δύο υποψηφίους θα κερδίσει, αλλά... Ο κ. Κιλιτσντάρογλου (αντιπολίτευση), ο κ. Ερντογάν (εν ενεργεία πρόεδρος), ο κ. Ίντζε (πρώην υποψήφιος που υποστηρίχθηκε από τον Ερντογάν) και ο κ. Όγκαν (εθνικιστής) είναι οι τέσσερις επίσημοι υποψήφιοι ανάμεσα από τους οποίους 63 εκατομμύρια εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι θα επιλέξουν στις 14 Μαΐου τον 13ο πρόεδρο της Δημοκρατίας της Τουρκίας. Την ίδια ημέρα θα ψηφίσουν επίσης για τα 600 μέλη της Εθνοσυνέλευσης. Στις 28 Μαΐου θα διεξαχθεί δεύτερος γύρος για τις προεδρικές εκλογές σε περίπτωση που κανένας υποψήφιος δεν λάβει πάνω από το 50% των ψήφων στον πρώτο γύρο. Οι εκλογές για τους βουλευτές διεξάγονται σε έναν μόνο γύρο. Οι πολιτικοί, τα μέσα ενημέρωσης και όλη η κοινωνία μιλούν επί του παρόντος μόνο για τις 15 Μαΐου. Αν και η αντιπολίτευση φαίνεται να είναι σίγουρη για τη νίκη της, διάφορα σενάρια εξελίσσονται: - Προκειμένου να αποφευχθούν προβοκάτσιες, ενστάσεις και κυρίως μαζικές διαμαρτυρίες από τους υποστηρικτές της κυ

   Κατά την τελευταία δεκαετία η Τουρκία έχει εισβάλει στο Ιράκ και την Συρία, έχει εμπλακεί στρατιωτικά στη Λιβύη και στη διένεξη Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν, συνεχίζει να κατέχει παρανόμως το 38% της Κυπριακής Δημοκρατίας και απειλεί την Ελλάδα με χρήση ένοπλης βίας και εισβολή. Κατά το ίδιο χρονικό διάστημα εργαλειοποιεί το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα, ενώ είναι αδιαμφισβήτητη η επιδείνωση στην Τουρκική Δημοκρατία όλων των δεικτών που προσδιορίζουν το επίπεδο ενός κράτος δικαίου. ..  Η φάρσα του αιώνα: Υποψήφιος για Νόμπελ Ειρήνης 2023 ο Ερντογάν.    Αναρωτιέσαι από πού αρχίζει το κωμικό, που οργιάζει το προκλητικό και πού τελειώνει το γελοίο. Πρωτεργάτες το Πακιστάν και η Ουγγαρία . «…Αναρωτιέσα ι από πού αρχίζει το κωμικό , πού κάνει στάση το κωμικοτραγικό , πού συμμετέχει το παράλογο , πού ξεδιπλώνεται το θλιβερό , πού οργιάζει το προκλητικό , πού κυριαρχεί το ανιστόρητο , πού υψώνεται το αντιφατικό , πού εμφανίζεται το παρακμιακό , πού ξεπροβάλει το τραγικό , πού θρο

Η ΜΑΚΡΥΑ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΟΘΩΜΑΝΟΥ ΣΟΥΛΤΑΝΟΥ.   Ο τελευταίος Οθωμανός αυτοκράτορας, Σουλτάνος Μωάμεθ ΣΤ’, το 1918. (ullstein bild μέσω Getty Images) Στις 17 Νοεμβρίου 1922, ο τελευταίος σουλτάνος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Mehmed VI Vahideddin , έφυγε από την Κωνσταντινούπολη τις πρώτες πρωινές ώρες, αφού έμαθε για απειλές για την ασφάλειά του, για να μην επιστρέψει ποτέ. Βρετανοί φρουροί, τον έκρυψαν σε ασθενοφόρο που οδηγούσαν, μαζί με τον 10χρονο γιο του, Πρίγκιπα Mehmed Ertuğrul, και τον συνόδευσε στο θωρηκτό HMS Malaya ο στρατηγός Τσαρλς Χάρινγκτον, αρχιστράτηγος των Συμμαχικών δυνάμεων. Οι αξιωματούχοι του οθωμανικού παλατιού επιβεβαίωσαν την αναχώρηση του ηγεμόνα τους λίγες μόνο ώρες αργότερα. Τις επόμενες εβδομάδες, ο Βαχιντεντίν είχε μια στοχαστική διάθεση. Έφτασε στη Μάλτα στις 9 Δεκεμβρίου και αργότερα επέλεξε την ιταλική Ριβιέρα ως τόπο εξορίας του. Στο θέρετρο του Σαν Ρέμο, ο νέος Ιταλός ηγεμόνας Μπενίτο Μουσολίνι ευχήθηκε στον «μεγαλοπρεπή Οθωμανό α