IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Μια φορά κι έναν καιρό πιστεύαμε ότι το «νέο» είναι προοδευτικό. Ελπίζαμε ότι, αν φύγουν από τη μέση οι «παλιοί», όλα θα πήγαιναν καλύτερα. Επενδύαμε ελπίδες στην πρόβλεψη ότι, με το που θα έδιναν οι δεινόσαυροι τόπο στους νέους πολιτικούς, ένας νέος άνεμος θα έπνεε στη χώρα. Έτσι κι έγινε. Η εκλογή της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, το 2009, έφερε νέους ανθρώπους στην εξουσία κι ένας νέος άνεμος έπνευσε. Μόνο που γρήγορα το αεράκι εκείνο μετατράπηκε σε θύελλα που δεν άφησε τίποτα όρθιο. Και το χειρότερο: αντί να γκρεμίσει αυτά που έπρεπε, γκρέμισε όλα τ’ άλλα. Αν ο ιστορικός του μέλλοντος χρειάζεται μια παραβολή που να αποτυπώνει τη ριζοσπαστική αποτυχία του υποδείγματος «νέου τεχνοκράτη πολιτικού» που ανέδειξε η απερχόμενη Βουλή, η περίπτωση του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου προσφέρεται ως ιδανική. Όσο ελκυστικές φάνταζαν οι αρετές του τ. υπουργού Οικονομικών, τότε που ανέλαβε, τόσο ολοκληρωτική η αποτυχία της πολιτικής που εφάρμοσε και την οποία, λόγω της τάξης μεγέ

Σκίτσο του Η.ΜΑΚΡΗ Θα μπορούσε να είναι μια τυχαία δημοσκόπηση. Περπατάει στον δρόμο ο κ. Γ.Π., μεταξύ Ιπποκράτους και Βουλής, και δύο ευγενικοί νεαροί τον παρακαλούν να τους χαρίσει δύο λεπτά από τον πολύτιμο χρόνο του για να τους βοηθήσει με τις απαντήσεις του σε κάποιο γκάλοπ. Απαντάει λοιπόν με το ναι ή το όχι του σε όλες τις ερωτήσεις, σε μία όμως, ας πούμε «πότε θα γίνουν οι επόμενες εκλογές;», αποκρίνεται «λυπάμαι, δεν ξέρω». Δίκιο δεν θα ’χε; Πώς να ξέρει; Μήπως ξέρει ο πρωθυπουργός; Αλλά και σε τηλεοπτικό παιχνίδι γνώσεων αν συμμετείχε ο κ. Γ.Π., και πάλι θα είχε δίκιο αν απαντούσε «λυπάμαι, δεν ξέρω», στην ερώτηση, π.χ., «ποιος ήταν ο τελευταίος ηγεμών των Κουτριγούρων;» Αλλά ο κ. Γ.Π. δεν είναι κάνας τυχαίος. Δεν ανήκει στη χορεία των «απλών ανθρώπων» ή των «μέσων πολιτών». Είναι επώνυμος. Νοματαίος. Εχει χρηματίσει υπουργός. Και τι υπουργός. Οικονομικών. Για δύο χρόνια κρεμόμασταν από τα χείλη του. Δίναμε βάρος και στο τελευταίο φωνήεν του. Είχαμε γί

Από την ιστοσελίδα http://www.protagon.gr/

Τον Πέτρο Χριστοδούλου τον γνωρίζω και τον εκτιμώ ιδιαίτερα. Είναι έξυπνος άνθρωπος, ικανός τεχνοκράτης, εξαιρετικός γνώστης του παγκόσμιου χρηματιστικού συστήματος και των αγορών. Ωστόσο, όταν ανέλαβε τη διαχείριση του δημοσίου χρέους, σκέφτηκα πού πήγε και έμπλεξε ο δυστυχής. Θυμάμαι στην ετήσια σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ουάσιγκτον τον Οκτώβριο του 2010, την οποία παρακολουθήσαμε, του είπα με δυσαρέσκεια πως συμμετέχει σε μια κυβέρνηση ανικάνων και δολίων, που οδηγεί τη χώρα στην οικονομική και κοινωνική τραγωδία. Η προχθεσινή κατάθεσή του στη Βουλή είναι συγκλονιστική, και επειδή είναι επίσημη και επειδή προέρχεται από τον κατεξοχήν αρμόδιο χειριστή του θέματος, άνθρωπο που η κυβέρνηση Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου τού ανέθεσαν το σοβαρό και κρίσιμο αξίωμα του γενικού διευθυντή του ΟΔΔΗΧ. Ο Π. Χριστοδούλου είπε: «Τον Απρίλιο του 2010, που είχαμε ξεκινήσει, είχαμε βγάλει μια πολύ επιτυχημένη έκδοση ομολόγων που ήταν πενταετίας, μια πολύ επιτυ

(...) Κεντρικός παράγοντας σ' αυτή την κάθοδό μας προς την κόλαση είναι ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου (...) Σκίτσο της Εφης Ξένου Στο ''ΒΗΜΑ'' Πέσαμε αμαχητί  Αυτή η κυβέρνηση πήρε στα χέρια της μια Ελλάδα που κατευθυνόταν σταθερά στα όρια ενός νέου τύπου «υπο-κράτους » αλλά, γνωρίζοντας άριστα την κατάστασή της αυτή πριν αναλάβει την εξουσία, κατάφερε μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο να «πείσει » τους Ελληνες ότι οι πιο φτωχοί από αυτούς οφείλουν να πληρώσουν για να «σωθεί » ο τόπος. Κεντρικός παράγοντας σ' αυτή την κάθοδό μας προς την κόλαση είναι ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου . Θυμηθείτε ότι άφησε τη χώρα χωρίς καμία μεταρρυθμιστική πρωτοβουλία ή σχετική λήψη περιοριστικών μέτρων από τον προπερασμένο Οκτώβριο μέχρι τον Ιανουάριο του 2010. Και μερικά σημαντικά γεγονότα που αφορούν προσωπικά τον ίδιο τον κ. Παπακωνσταντίνου: 1. Στη δήλωση του Eurogroup (28 Οκτωβρίου) για την ένταξη της Ιρλανδίας στον προ