IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Μετά από μία μάλλον δύσκολη πορεία, το εγχείρημα το Κίνημα Αλλαγής έφθασε στο πολυπόθητο συνέδριό του. Η διαδικασία εκλογής αρχηγού, που προηγήθηκε, απέδειξε ότι «το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ», ότι στην πραγματικότητα η ενοποίηση αφορά ό,τι έχει απομείνει από το άλλοτε κραταιό Κίνημα και κάποιες ομάδες, χωρίς αξιοσημείωτο κοινωνική αναφορά και κατ’ επέκτασιν χωρίς αξιοσημείωτο πολιτικό ειδικό βάρος. Δεν αφορά τη μεγάλη Κεντροαριστερά. Θα μπορούσε κανείς να εξαιρέσει το Ποτάμι, αλλά το κόμμα του Σταύρου Θεοδωράκη απέχει πολύ από αυτό που ήταν όταν ξεκίνησε. Με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι το κόμμα του χάνει συνεχώς εκλογικό έδαφος, με την Κοινοβουλευτική Ομάδα του να φυλλορροεί και αντιμέτωπος με την προοπτική να μην μπει στη Βουλή, ο Θεοδωράκης είχε ισχυρό κίνητρο να συμμετάσχει και να παραμείνει μέχρι τώρα στο εγχείρημα του Κινήματος Αλλαγής. Όπως συμβαίνει πάντα με τα κομματικά συνέδρια, έτσι και στη συγκεκριμένη περίπτωση περισσεύει η αισιοδοξία. Το εγχείρημα, όμως, μετά ...

Σκίτσο του Η.ΜΑΚΡΗ Ο​​ι προσπάθειες, επίμονα και θορυβώδικα δημοσιοποιημένες, να συγκροτηθεί ενιαίο κόμμα «Κεντροαριστεράς», είναι θέμα που δεν αφορά αποκλειστικά τους επαγγελματίες της πολιτικής. Είναι κοινωνικό σύμπτωμα με ευρύτερο ενδιαφέρον και απαιτεί ψύχραιμη ανάλυση. Μια επιφυλλίδα μόνο νύξεις σχολιασμού μπορεί να αποτολμήσει και μόνο ως αφορμή προβληματισμού. Αρχικά προβλήθηκε σαν επιτακτική ανάγκη να συνεργαστούν κάποια φθίνοντα κόμματα ή αποφύσεις κομμάτων με κοινές, υποτίθεται, ιδεολογικές «πεποιθήσεις», δημιουργώντας ενιαίο πολιτικό φορέα. Ανάγκη, κυρίως, να υπάρξει ένας τρίτος, ισχυρός πολιτικός σχηματισμός, που να αποτρέπει την πόλωση της «δεξιάς» Ν.Δ. και του «αριστερού» ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξεμύτισε καν η ένσταση: για ποια «πόλωση» μιλάμε, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ συγκυβερνάει με τους δεξιότατους ΑΝΕΛ, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη από τη συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου! Και όταν η οποιαδήποτε κυβέρνηση απλώς εκτελεί πειθήνια τις ανυπότακτες σε κάθε έννοια Δικαίου επιταγές των «...

Ο Τσίπρας τρέφει την ελπίδα πως ένα πολιτικό άνοιγμα προς τη σοσιαλδημοκρατία και πιο συγκεκριμένα η μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ προς τον κεντροαριστερό χώρο είναι κινήσεις από μόνες τους ικανές να συγκρατήσουν κεντροαριστερής προέλευσης ψηφοφόρους, ή και να επαναπροσελκύσουν κάποιους από όσους έχουν ήδη πάρει αποστάσεις. Σε ένα βαθμό αυτό μπορεί να συμβεί. Δεν πρόκειται, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ο διάδοχος του μεγάλου ΠΑΣΟΚ. Το εξόφθαλμο κενό πολιτικής εκπροσώπησης της Κεντροαριστεράς θα καλυφθεί με ηγεμονικούς όρους μόνο όταν εκφρασθούν πολιτικά οι βασικές κοινωνικοοικονομικές ανάγκες του κορμού της εκλογικής της βάσης, δηλαδή των μικρομεσαίων στρωμάτων. Και αυτό είναι αδύνατον σε συνθήκες Μνημονίου τόσο για τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και για την ακόμα ασχημάτιστη ΔΗΣΥ (Δημοκρατική Συμπαράταξη). Πολύ περισσότερο που και οι δύο δείχνουν να μην κατανοούν τις αναδυόμενες κοινωνικές ανάγκες και ως εκ τούτου να μην μπορούν, έστω και στοιχειωδώς, να ανταποκριθούν σ’ αυτές. Στην Ελλάδα το δραματ...

  Με την παραίτηση-αποπομπή του Γιώργου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία και τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου, ο δρόμος για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ είχε ανοίξει διάπλατα για τον τότε υπουργό Οικονομικών Βαγγέλη Βενιζέλο. Η ενθρόνισή του λίγο καιρό αργότερα ικανοποίησε την αρχηγική φιλοδοξία του, αλλά σίγουρα δεν είχε τίποτα από την αίγλη που είχε ονειρευθεί. Η εκλογή του ήταν κακέκτυπο της τελετουργικής “στέψης” του Γιώργου Παπανδρέου στις αρχές του 2004. Οι “πράσινοι” ήλπιζαν ότι η αλλαγή ηγεσίας θα λειτουργούσε σαν Κολυμβήθρα του Σιλωάμ, αλλά τα γεγονότα τους διέψευσαν. Η μεταλλαγή του ΠΑΣΟΚ από υπερασπιστή των μη προνομιούχων σε σημαιοφόρο του Μνημονίου το 2010 το έφερε σε μετωπική σύγκρουση με τα μικρομεσαία στρώματα, τα οποία το στήριζαν για δεκαετίες. Το γεγονός ότι με επικεφαλής τον Βενιζέλο συνέχισε ακριβώς την ίδια πορεία απέδειξε ότι ο νέος αρχηγός ήταν αντάξιος συνεχιστής του μεγάλου κατεδαφιστή Γιώργου Παπανδρέου. Μπορεί οι δύο τους να είναι διαμετρικά αν...

(...) Στον ΣΥΡΙΖΑ τρέφουν την ψευδαίσθηση πως ένα πολιτικό άνοιγμα προς τη σοσιαλδημοκρατία είναι ικανό να συγκρατήσει κεντροαριστερής προέλευσης ψηφοφόρους του ή και να επαναπροσελκύσει κάποιους από όσους έχουν ήδη πάρει αποστάσεις. Το εξόφθαλμο κενό πολιτικής εκπροσώπησης της κεντροαριστεράς, όμως, θα καλυφθεί μόνο όταν εκφρασθούν ιδεολογικοπολιτικά οι βασικές κοινωνικοοικονομικές ανάγκες του κορμού της εκλογικής της βάσης, δηλαδή των μικρομεσαίων στρωμάτων. Και αυτό είναι αδύνατον σε συνθήκες Μνημονίου και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για το “χαμένο στη μετάφραση” υποψήφιο πολιτικό ζεύγος Γεννηματά-Θεοδωράκη. Η αναφορά στη σοσιαλδημοκρατία δεν αρκεί για κανέναν. Η διεθνής κρίση, άλλωστε, διαλύει την ψευδαίσθηση ότι η παγκοσμιοποίηση είναι συμβατή με το παραδοσιακό σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο. Οι ευρωπαϊκές άρχουσες ελίτ προσπαθούν να επιβάλλουν πολιτικές λιτότητας, οι οποίες τείνουν να “κινεζοποιήσουν” την εργασία και να αποδομήσουν το Κοινωνικό Κράτος. Οι σοσιαλδημοκράτες, ως ένας από...

 Σεσημασμένοι Πολιτικάντηδες της Κουτάλας!  Με ελαφρά πηδηματάκια  για άλλες... πολιτείες   Κόμμα ευκαιρίας για μία χρήση αποδεικνύεται, όπως αρκετοί είχαν προβλέψει, το Ποτάμι του Στ. Θεοδωράκη. Ενα σχήμα χωρίς ιδεολογική ταυτότητα και σαφή πολιτική γραμμή, που εκτόξευε κοινοτοπίες περί ανανέωσης, εθνικής συνεννόησης και αντίστασης στο πελατειακό σύστημα και τον λαϊκισμό, έγινε η προσωρινή στέγη διάφορων επιτήδειων παραγόντων ευρέος ιδεολογικού φάσματος. Τα ορφανά της Κεντροαριστεράς και του νεοφιλελευθερισμού, αφού περιηγήθηκαν σε διάφορους χώρους και απέτυχαν να στήσουν βιώσιμα μαγαζάκια, δεν είχαν πού αλλού να πάνε και τι άλλο να κάνουν και προτίμησαν να συμπορευτούν υπό την καθοδήγηση του Στ. Θεοδωράκη για να επιβιώσουν εκλογικά. Οι πιο διορατικοί απ’ αυτούς -παλιές καραβάνες της πολιτικής και ατσίδες της ίντριγκας- γνώριζαν ότι το συμβόλαιο που υπέγραψαν είχε ημερομηνία λήξης. Στην αρχή το κόμμα προβλήθηκε από πολλά μέσα ενημέρωσης ως κάτι...

Καλά φάγαμε καλά ήπιαμε, να 'χαμε κι ένα υπουργείο! Οι "παλιοί μας φίλοι" –για να θυμηθούμε ένα παλιό τραγούδι του Σαββόπουλου– επιστρέφουν. Είναι, κυρίως, κάποιοι παλιοί του ΠΑΣΟΚ –που δεν είναι πλέον στο ΠΑΣΟΚ– και θέλουν "νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς", με την αφεντιά τους πρώτο τραπέζι πίστα. Κάτι σαν κόμμα Ι.Χ. που να φοριέται αυτή την εποχή, που όλα τα σφάζει - όλα τα μαχαιρώνει ο Τσίπρας. Τι σου είναι ο παλιός "εκσυγχρονιστής". Μια προσαρμοστικότητα την έχει – αν δει κανείς τη Βίβλο γενέσεώς τους. Έγιναν νοικοκυραίοι από τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά μετά του γύρισαν την πλάτη και σχημάτισαν τη φρουρά του Κώστα Σημίτη, για να μετακομίσουν στην αυλή του Γ. Παπανδρέου, ποιούντες την νήσσαν όταν διέγραψε ο Παπανδρέου τον Σημίτη. Πιο κηπουροί και από τους κηπουρούς. Τους έβαζε ο Γιώργος βίντεο στις συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου και το απολάμβαναν, ενώ μόλις έμπαινε χειροκροτούσαν. "Έζησα να το δω κι αυτό", έκανε κάπ...

Αν κάτι απόδειξαν οι εκλογές είναι ότι το δημοψήφισμα δεν έχει φυσικούς κληρονόμους. Ο αγώνας κατά των Μνημονίων συνεχίζεται αλλά δεν είναι μια ευθεία συνέχεια του δημοψηφίσματος όπως φάνηκε να πιστεύουν οι αντιφρονούντες κατά την προεκλογική περίοδο. Το δημοψήφισμα έδωσε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα επειδή είχε επίσημη στήριξη, ήταν η νομιμότητα. Δεν ήταν η εξέγερση των πληβείων κατά του Κράτους αλλά αντίθετα η ψήφος συνέδραμε την επίσημη κρατική πολιτική. Ο κόσμος στο δημοψήφισμα έδινε σάρκα και οστά στο σύνθημα «λαός ενωμένος ποτέ νικημένος» στηρίζοντας την κυβέρνησή του. Γι’ αυτό συμμερίστηκε, εν πολλοίς, τη θέση του Τσίπρα  «προσπάθησα αλλά δεν μπόρεσα» . Επειδή μαζί του «δεν μπόρεσε» και το 62%. Γι’ αυτό, επίσης, πολλοί κατάλαβαν ή διαισθάνθηκαν ότι δεν αρκεί η καλή διάθεση για μάχη, ούτε φτάνει η ενότητα λαού και κυβέρνησης. Χρειάζονται κι άλλα, οικονομικά και γεωπολιτικά, ακόμα και με κυβέρνηση που δεν το βάζει στα πόδια. Η διάλυση τέτοιων ψευδαισθήσεων οδήγ...

Απεγνωσμένες οι προσπάθειες, εν όψει εκλογών, να επανακτηθούν οι ψήφοι που για δεκαετίες προσφέρονταν στη «σοσιαλιστική» φενάκη. Nα επανακτηθούν από ποιους; Προφανώς από όσους χρησιμοποίησαν τη φενάκη για να νέμονται, δεκαετίες τώρα, την εξουσία. Kαι να επανακτηθούν πώς; Mε τη δημιουργία καινούργιου κομματικού σχήματος «κεντροαριστεράς», δηλαδή με επανάληψη της εξαπάτησης των ψηφοφόρων, ίσως από πιο επιδέξιους παραχαράκτες. H λέξη «κεντροαριστερά» θα ήταν λογικό να σημαίνει για κάθε ελλαδίτη ψηφοφόρο με μνήμη, κρίση και αυτοσεβασμό, τα εξής εξόφθαλμα δεδομένα: Tο εν ψυχρώ κακούργημα εξωφρενικού υπερδανεισμού της χώρας, προκειμένου να τραφεί ο Mινώταυρος του πελατειακού κράτους. Tο κατάφωρο έγκλημα αχρήστευσης και διάλυσης της Δημόσιας Διοίκησης, προκειμένου να εξαγοράζονται ψήφοι με αντάλλαγμα την «προστασία» της διαφθοράς και της ανικανότητας (την κατάργηση κάθε ελέγχου της ποιότητας - απόδοσης - εντιμότητας των υπαλλήλων, όπως και κάθε αξιοκρατικής ιεράρχησης ευθυνών). Tην...