IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Violences en France...  Γιατί στη Γαλλία; του Δημήτρη Μακροδημόπουλου Με αφορμή τη δολοφονία του 17χρονου Ναέλ, αλγερινής καταγωγής, από αστυνομικό στη Γαλλία, εύλογα τίθεται ξανά το ερώτημα: Γιατί πάντα στη Γαλλία και όχι αλλού, όπως στη χώρα μας, όπου υφίστανται και εκεί εγκλήματα “τάξεως ”, οι αντιδράσεις υπολείπονται παρασάγγας των εκρήξεων στα όρια της εξέγερσης στη Γαλλία; Η Γαλλία υπήρξε αποικιακή αυτοκρατορία. Τι σημαίνει αυτό; «Η Γαλλία, μας λέει ο Ενζο Τραβέρσο, διαπλάστηκε μέσα από εκατό και πάνω χρόνια μεταναστεύσεων, να γιατί αυτός ο βίαιος αντιμεταναστευτικός λόγος είναι ουτοπικός στην κυριολεξία! Είναι αδύνατο να γυρίσουμε πίσω και η αντιδραστική αγόρευση υπέρ των “γνήσιων” γάλλων με τη δυσπιστία της απέναντι στους απογόνους των μεταναστών, προϋποθέτει και εξιδανικεύει μια Γαλλία που δεν υπάρχει, που έχει πάψει να υπάρχει εδώ και ενάμισι αιώνα και στην οποία, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, θα ήταν αδύνατο να επιστρέψουμε. Όχι μόνο είναι αδύνατο να επιστρ

ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ 19ΧΡΟΝΟΥ ΑΛΚΗ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΔΙΚΗΓΟΡΟ ΑΛ. ΚΟΥΓΙΑ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣ/ΚΗΣ (ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΕΡΒΕΡΙΔΗΣ Eurokinissi MotionTeam Οπαδική βία:  Λουκέτο στους συνδέσμους, χθες. Να κλείσουν για πάντα. Ή τουλάχιστον, μέχρι να αρχίσουν να απαιτούν από τα μέλη τους αυτό που μου έμαθε, όταν ήμουν 5 ετών, ο θείος μου ο Τάκης.  Οι σύνδεσμοι οπαδών πρέπει να κλείσουν χθες. Χωρίς καμία περαιτέρω συζήτηση και χωρίς εξαίρεση. Ας καούν και χλωρά μαζί με τα ξερά - αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν ορισμένοι τέτοιοι σύνδεσμοι με αγνούς, ρομαντικούς και υγιείς φιλάθλους, που θέλουν να έχουν σύνδεσμο για να κάνουν οικονομικότερες εκδρομές ως γκρουπ όταν ταξιδεύουν στο εξωτερικό πχ για να παρακολουθήσουν αγώνες. Λυπάμαι, αλλά δεν μπορεί να γίνει εξαίρεση στην παρούσα φάση. Δεν περίμενα την δολοφονία του Άλκη για να διαμορφώσω άποψη σχετικά με την χρησιμότητα και τον λόγο ύπαρξης των συνδέσμων οργανωμένων οπαδών. Μπορεί να μην είμαι κάθε Κυριακή στο γήπεδο, επειδή έλαβα πριν από δέκα χρόνια συνειδητά την απόφασ

   Αστυ-Νομία: για να υπάρχει νόμος πρέπει να υπάρχει πόλις.  Πώς μπορεί να εξανθρωπιστεί το σύστημα και πόσες ευκαιρίες χάνουμε καθημερινά για να εμπνεύσουμε. Τα εκρηκτικά γεγονότα των δημόσιων ταραχών πέρασαν (μέχρι να έλθει η επόμενη φάση τους), αλλά το χρέος που μάς αφήνουν είναι μόνιμο. Πρόκειται για τον αναγκαίο στοχασμό μας περί της Ελληνικής Αστυνομίας. Η υπαρξιακή κρίση της Ελληνικής κοινωνίας και η χρόνια κρίση ταυτότητας η οποία τή συνοδεύει καθρεφτίζονται στο μόνιμο πρόβλημα με την Αστυνομία της. Από τη μια, ανεπίτρεπτα πολλά περιστατικά αυθαιρεσίας εκ μέρους της. Από την άλλη, απαράδεκτα πολλά συμβάντα εξωτερικής βίας και ανομίας προς τα οποία αδρανεί . Τι συμβαίνει; Πώς συμβιβάζονται αυτά; Είναι γνωστό ότι από καιρό η Ελληνική Αστυνομία έχει να επιδείξει τμήματα με θαυμαστό επαγγελματισμό , ασυνήθιστο για τα Ελληνικά ειωθότα, όπως διαλεύκανση ποινικών εγκλημάτων και πολιτικής τρομοκρατίας, αξιοποίηση γενετικού υλικού και άλλω

  Η βία που θανατώνει τον λόγο.   Ο Ιταλός ψυχαναλυτής Μάσιμο Ρεκαλκάτι έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια του Μιλάνου, της Πάντοβας, του Μπέργκαμο και του Ουρμπίνο, καθώς και στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Menendez Pelayo της Ισπανίας. Σήμερα διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Παβίας και σε Πανεπιστήμιο της Λωζάννης. Στη γλώσσα μας κυκλοφορούν εφτά βιβλία του (έξι από τις εκδόσεις Κέλευθος και ένα από τις εκδόσεις Καστανιώτη). Το ακόλουθο κείμενο του  Μάσιμο Ρεκαλκάτι  είναι η παρέμβασή του σε Φεστιβάλ Ψυχολογίας, που έγινε τον Απρίλιο του 2018 στο Τορίνο. Μάσιμο Ρεκαλκάτι ,   Massimo Recalcati Η βία μοιάζει με μια παραίσθηση επειδή μας προσφέρει την ψευδαίσθηση ότι πραγματώνουμε την επιθυμία μας χωρίς καμία μεσολάβηση, με μια ψυχωτική αμεσότητα. Η βία θα ήθελε να πετύχει τον στόχο της χωρίς να περάσει μέσα από το ευρύ και βασανιστικό κύκλωμα του διαλόγου. Εκεί όπου υπάρχει βία, κάθε μορφή διαλόγου γίνεται πράγματι αδύνατη. Ο λόγος δεν κυκλοφορεί αλλά ταπεινώνεται, καταστέλλεται, ακυρώνεται. Η βία θ

    ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΗ ΒΙΑ; 1.-Η εικόνα του πεσμένου, και χτυπημένου βάναυσα, αστυνομικού είναι σοκαριστική. Η αντίδραση που δημιουργεί στην κοινή γνώμη είναι αγανάκτηση και η αγανάκτηση αυτή δεν, νομίζω, πως θα δικαιώσει τους διαδηλωτές. Η προσωπική βίαιη εμπειρία είτε διαδηλωτή, είτε αστυνομικού μας ενδιαφέρει. Αλλά, ένα γενικό ερώτημα που προβάλει είναι γιατί τόση βία; 2.-Η απάντηση στο ερώτημα είναι θέμα έρευνας ειδικών επιστημόνων. Η δική μου προσέγγιση είναι πολιτική. 3.-Όχι, μόνο, δεν έχει επέλθει το τέλος της μεταπολίτευσης αλλά, προσωπικά πιστεύω, πως δεν επήλθε ούτε καν το τέλος του Εμφύλιου διχασμού. Του διχασμού της δεκαετίας του 40. Διότι ο παλαιότερος διχασμός, ο διχασμός του 16, εξέλιπε, ίσως, διότι εξέλιπαν και οι πολιτικοί χώροι που τον εξέφραζαν. 4.-Η διάσταση του Εμφυλίου επηρέασε καθοριστικά μια κοινωνία που δεν ανέχεται και πολλές, διαφορετικές τάσεις. Ίσως και δεν μπορεί και να τις διαμορφώσει. Η πολιτική της παιδεία είναι ενστικτώδης. Από ένστικτο, κυρίως, και από οικογε