IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Τελικά, τι είναι «προοδευτικό»; Σε τούτη τη χώρα καταργήσαμε τη βασιλεία  όχι τα βασίλεια. Προοδευτικός. Μια λέξη που στο συλλογικό ασυνείδητο έχει θετικό πρόσημο. Μια λέξη που ειδικά στη χώρα μας, όμως, «κανιβαλίζεται» συνεχώς. Ιδίως όταν εκφέρεται από χείλη πολιτικών και ειδικότερα όταν επιχειρεί να προσδιορίσει τον τρόπο διακυβέρνησης μιας χώρας. Ποια, όμως, θα μπορούσε να είναι μια προοδευτική πρόταση στην Ελλάδα του 2021; Κατά τη γνώμη μας εκείνη που θα έδινε απαντήσεις σε προβλήματα του παρόντος και θα προσέδιδε ελπίδα για το μέλλον. Προοδευτική πρόταση είναι να δώσουμε άμεση και ρηξικέλευθη λύση στο πρόβλημα της υπερχρέωσης των νοικοκυριών και όχι να ψηφίζουμε διαρκώς στη βουλή μέτρα που διευκολύνουν εισπρακτικές εταιρίες και τη βίαιη ρευστοποίηση των πάντων. Μια οριζόντια νομοθετική παρέμβαση θα ήταν λύση: τα νοικοκυριά να πληρώνουν ως δόση το 30% των μηνιαίων εισοδημάτων τους για να επιτύχουν την εξαίρεση από τον πλειστηριασμό

   Η πρόοδος. Εκλογικεύσεις του φαντασιακού της, τους δυο τελευταίους αιώνες. Αντίθετα με το ιδεολογικό κενό που εμφανίζει ο 21ός αι., με το πέρας της μεταμοντέρνας περιόδου, ο 19ος αι., υπήρξε εποχή έντονης κίνησης πολιτικών ιδεών. Φιλελεύθερα, εθνικιστικά, σοσιαλιστικά ρεύματα δεν έπαψαν να διαφοροποιούνται, για πολλές δεκαετίες, με σταθερά την φαντασιακή σημασία της προόδου, που η εκλογίκευσή της τις νομιμοποιούσε και τις κατηύθυνε, αναλόγως των αρχών και αξιώσεων της καθεμιάς. Σε συνάρτηση με την εκβιομηχάνιση των ευρωπαϊκών χωρών, η πρόοδος (που απέδωσε, στη συνέχεια, το φροϋδικό σύμβολο της Gradiva), είχε, όντως, ισχυρές ηθικές συνεκδοχές, με κριτήριο αποτίμησης αξίες/αρχές που της εξασφάλιζαν μιαν αναμφισβήτητη θετικότητα. Μορφές εκλογίκευσης του φιλελεύθερου φαντασιακού της προόδου υπήρξαν οι απόψεις των Saint - Simon, B.Constant, Τocqueville, Au. Compte, J.-St.Mill, για τους οποίους, την πραγμάτωσή του υπό μορφή ισότητας, εξασφάλιζε ο ελεύθερος ανταγωνισμός, στη βάση των συμφε

Τι διαφορά κάνει ένας αιώνας! Σε φιλικές συζητήσεις ακούω πολλές φορές κάποιους να νοσταλγούν με ρομαντισμό το παρελθόν. Αναθεματίζουν την παγκοσμιοποίηση, το internet και γενικά την τεχνολογία. Αναπολούν το μικρό μπακάλικο της γειτονιάς, όπου συζητούσαν για τον καιρό και έκαναν τα καθημερινά λιγοστά ψώνια, ξορκίζοντας τα σημερινά super market. Γενικά μισούν την εποχή μας, έστω και αν απολαμβάνουν όλα τα αγαθά της προόδου που έγινε μέσα στα τελευταία χρόνια. Αντί να επιχειρηματολογήσω για τη σημερινή εποχή, θέλω να μοιραστώ μαζί σας ορισμένα στοιχεία από τη ζωή μας πριν από 100 χρόνια! Ολα τα στατιστικά στοιχεία, που είχε την καλοσύνη να μου στείλει ένας καλός φίλος, αφορούν τις ΗΠΑ οι οποίες ήταν βιομηχανικά πολύ πιο ανεπτυγμένες από πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες ακόμα ζούσαν τις συνέπειες του μακροχρόνιου Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Είμαστε στο έτος 1919, «πριν εκατό χρόνια». Τι διαφορά κάνει ένας αιώνας! • Το προσδόκιμο ζωής για τους άνδρες ήταν 4

Η γνώση είναι ωφέλιμη (;) Μέρος πρώτο «Τι κακό υπάρχει στο να είναι εφαρμοσμένη η επιστήμη ή ακόμη και επικερδής;» «Κανένα, αρκεί το κίνητρο να είναι η αναζήτηση της αλήθειας.  Σ’ αυτό έγκειται ο σκοπός της επιστήμης». «Ενδιαφέρουσα άποψη εκ μέρους κάποιου που κάνει σταυροφορία  ενάντια στα δεινά της τεχνολογίας, πάτερ Τζος». «Δεν είμαι κατά της τεχνολογίας, δόκτωρ.  Είμαι κατά αυτών που τη θεοποιούν εις βάρος της ανθρώπινης αλήθειας». Όψεις της επιστήμης στη νεωτερικότητα Ο παραπάνω διάλογος είναι από την ταινία «Contact» («Επαφή») του Ρόμπερτ Ζεμέκις (1997). Ο διάλογος γίνεται ανάμεσα σε έναν τεχνοκράτη επιστήμονα και έναν πάστορα που εκπροσωπεί την πλευρά της θρησκείας. Ωστόσο, ο πάστορας δεν είναι θρησκόληπτος ή φανατικός, αλλά θεωρεί ότι η επιστήμη και η θρησκεία μοιράζονται κοινούς σκοπούς, που δεν είναι άλλοι από την αναζήτηση της αλήθειας. Σε παλιότερο άρθρο είχαμε κάνει αναφορά και στο εξαιρετικό δοκίμιο του Ανρί Πουανκαρέ «Η