IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Ελλάδα – Τουρκία: Αγώνας δρόμου  για επενδύσεις στα Βαλκάνια.     Ενας αθέατος «ελληνοτουρκικός» πόλεμος με επίκεντρο την οικονομία και τις επενδύσεις εξελίσσεται το τελευταίο διάστημα στα Βαλκάνια. Ενας από τους βασικούς στόχους της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι η δυναμική επιστροφή της χώρας στην περιοχή, καθώς η επιρροή της Ελλάδας στα Βαλκάνια μειώθηκε πάρα πολύ κατά τα χρόνια του μνημονίου και δη την περίοδο 2015-2019. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει η «Κ», η Ελλάδα από το 2000 έως το 2015 ήταν ο μεγαλύτερος ξένος επενδυτής στην Αλβανία, καθώς καταλάμβανε σταθερά την πρώτη θέση μεταξύ των επενδυτριών χωρών στη γειτονική χώρα. Τη δεκαπενταετία αυτή πραγματοποιήθηκαν σημαντικότατες επενδύσεις σε βασικούς τομείς της αλβανικής οικονομίας, όπως ο χρηματοπιστωτικός, οι τηλεπικοινωνίες, οι κατασκευές, υπηρεσίες εκπαίδευσης, νομικές και υγείας. Αντίθετα, την πενταετία 2015-2019 η Ελλάδα υποχώρησε στην όγδοη θέση, με συνολικό απόθεμα επενδύσεων 500 εκατ. ευρώ, καθώς αποχώρησαν από τη χώρ

Στο κέντρο της Μπάνια Λούκα της μεγαλύτερης πόλης στο σερβικό τμήμα της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, βρίσκεται ένας αυτοσχέδιος τοίχος μνήμης. Ο τοίχος αυτός καλύφθηκε μέσα σε λίγες ώρες με εκατοντάδες ονόματα. Είναι τα ονόματα ανθρώπων που έφυγαν.  Τον περασμένο Οκτώβριο, ο Στέφαν Μπλάτζικ, επικεφαλής του οργανισμού ReStart Srpska, κάλεσε όσους θέλουν να γράψουν στον τοίχο τα ονόματα των αγαπημένων τους που έχουν φύγει στο εξωτερικό αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Ο Μπλάτζικ, ετών 27 έχει χάσει με αυτόν τον τρόπο αρκετούς φίλους του. «Ακόμη κι αυτοί με τα μεγαλύτερα προσόντα θα δέχονταν οποιαδήποτε εργασία. Είναι καλύτερα να δουλέψεις σε ένα σούπερ μάρκετ στη Δύση για 1.000 ευρώ τον μήνα, αντί για 400 ευρώ τον μήνα εδώ», λέει στη Le Monde.  Οι πιο δημοφιλείς προορισμοί για όσους φεύγουν είναι η Γερμανία, η Αυστρία και η Σλοβενία. Αυτή η μαζική έξοδος των νέων πλήττει ολόκληρη τη Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Ο Πάσα Μπαρακόβιτς, 25 ετών, ζει στην Τούζλα, μια πόλη της εργατικής τάξης στην

25 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την αρχή του τέλους της πρώην Γιουγκοσλαβίας. 25 χρόνια μετά οι ελπίδες των πολιτών των διάδοχων κρατών για οικονομική ευμάρεια δεν έχουν ευοδωθεί, με αποτέλεσμα μια «μαζική έξοδο». Ένας από τους λόγους που οδήγησαν στη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας ήταν και η πεποίθηση των αντιμαχόμενων πληθυσμιακών ομάδων ότι μόνες τους θα ήταν σε θέση να διαχειριστούν και να καθορίσουν καλύτερα το μέλλον τους. 25 χρόνια μετά όμως οι ελπίδες αυτές μοιάζουν ανεκπλήρωτες. Σύμφωνα με συγκλίνουσες εκτιμήσεις οικονομικών αναλυτών, η δυσμενής οικονομική ανάπτυξη και η ένδεια μεγάλου τμήματος του πληθυσμού στις χώρες που προήλθαν από την κατάρρευση της πρώην Γιουγκοσλαβίας οφείλονται ως επί το πλείστον στην απουσία βασικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που έπρεπε να είχαν συνοδεύσει τη μετάβαση από την κομμουνιστική στην καπιταλιστική οικονομία. «Η ιδιωτικοποίηση του κέρδους και η κοινωνικοποίηση των απωλειών» εξακολουθεί να είναι η βασική αρχή της ακολουθούμε