Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα Βαλκάνια

Ρήγματα και τριγμοί «βαλκανικού τύπου».

Εικόνα
  Ρήγματα και τριγμοί «βαλκανικού τύπου». Πίσω από τα βόρεια σύνορά μας και στον άξονα από την Αδριατική έως και τη Μαύρη Θάλασσα, οι όμορες χώρες «βράζουν». Η Βόρεια Μακεδονία σείεται από καθημερινές διαδηλώσεις κατά του βέτο της Βουλγαρίας στον δρόμο της προς την Ε.Ε. Στη Σόφια, η φιλοδυτική κυβέρνηση έχει καταρρεύσει και τη χώρα σαρώνει αντιδυτικό κύμα, λόγω της διένεξης με τα Σκόπια για το Μακεδονικό, ενώ ο «πουτινισμός» κερδίζει έδαφος στην κοινωνία. Η Αλβανία πνέει μένεα εναντίον της Ε.Ε., που δεν τη διαχωρίζει από τη Βόρεια Μακεδονία, με αποτέλεσμα το βέτο της Σόφιας να μπλοκάρει και τη δική της ενταξιακή πορεία, και οι οργισμένες διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης εναντίον του φιλοδυτικού πρωθυπουργού Ράμα επανήλθαν στην πλατεία και στους δρόμους των Τιράνων. Μέσα από την επικίνδυνη αυτή αναταραχή αναδύεται η αποτυχία των Ευρωπαίων να κάνουν πράξη την υπόσχεσή τους για ένταξη στην Ε.Ε. των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων, που συντηρούν εστίες ιστορικών εθνικιστικών διενέξεων. Η στρατη

Ιερός πόλεμος» στο Μαυροβούνιο: Ταυτότητα, πίστη και πολιτική.

Εικόνα
 Ιερός πόλεμος» στο Μαυροβούνιο:  Ταυτότητα, πίστη και πολιτική. Τις τελευταίες βδομάδες το Μαυροβούνιο σπαράσσεται από έναν «ιερό πόλεμο», πίσω από τον οποίο δεν βρίσκονται μόνον πολιτικές σκοπιμότητες και οικονομικά συμφέροντα, αλλά και ζητήματα ταυτότητας. Αφορμή υπήρξε ένας νόμος που ψηφίστηκε από το κοινοβούλιο του Μαυροβουνίου στις 27 Δεκεμβρίου 2019. Σύμφωνα με αυτόν το νέο νόμο, που πυροδότησε ταραχές και διαδηλώσεις σε Μαυροβούνιο και Σερβία, αλλά και σε χώρες όπου ζει μεγάλη σερβική διασπορά, «θρησκευτικά αντικείμενα και εκτάσεις που χρησιμοποιούνται από θρησκευτικές οντότητες εντός της επικράτειας του Μαυροβουνίου, τα οποία κατασκευάστηκαν ή αποκτήθηκαν με δημόσια έσοδα του κράτους ή τελούσαν υπό κρατική ιδιοκτησία μέχρι την 1.12.1918, ως πολιτιστική κληρονομιά του Μαυροβουνίου, είναι ιδιοκτησία του κράτους. Θρησκευτικά αντικείμενα που θα βρεθούν ότι κατασκευάστηκαν στο έδαφος του Μαυροβουνίου με τις ενώσεις των πολιτών μέχρι την 1.12.1918 είναι ιδιοκτησία

Η μεγάλη «αιμορραγία» των Βαλκανίων.

Εικόνα
Στο κέντρο της Μπάνια Λούκα της μεγαλύτερης πόλης στο σερβικό τμήμα της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, βρίσκεται ένας αυτοσχέδιος τοίχος μνήμης. Ο τοίχος αυτός καλύφθηκε μέσα σε λίγες ώρες με εκατοντάδες ονόματα. Είναι τα ονόματα ανθρώπων που έφυγαν.  Τον περασμένο Οκτώβριο, ο Στέφαν Μπλάτζικ, επικεφαλής του οργανισμού ReStart Srpska, κάλεσε όσους θέλουν να γράψουν στον τοίχο τα ονόματα των αγαπημένων τους που έχουν φύγει στο εξωτερικό αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Ο Μπλάτζικ, ετών 27 έχει χάσει με αυτόν τον τρόπο αρκετούς φίλους του. «Ακόμη κι αυτοί με τα μεγαλύτερα προσόντα θα δέχονταν οποιαδήποτε εργασία. Είναι καλύτερα να δουλέψεις σε ένα σούπερ μάρκετ στη Δύση για 1.000 ευρώ τον μήνα, αντί για 400 ευρώ τον μήνα εδώ», λέει στη Le Monde.  Οι πιο δημοφιλείς προορισμοί για όσους φεύγουν είναι η Γερμανία, η Αυστρία και η Σλοβενία. Αυτή η μαζική έξοδος των νέων πλήττει ολόκληρη τη Βοσνία - Ερζεγοβίνη. Ο Πάσα Μπαρακόβιτς, 25 ετών, ζει στην Τούζλα, μια πόλη της εργατικής τάξης στην

Η Κροατία, η Ρωσία και το βαλκανικό Μεγάλο Παιχνίδι.Γιατί η Δύση χρειάζεται το Ζάγκρεμπ.

Εικόνα
   Η σταθερότητα της Κροατίας, ή η έλλειψή της, έχει σοβαρές επιπτώσεις τόσο για τις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και για την Ευρώπη. Μπορεί να γείρει την ισορροπία εντός της ήδη ασταθούς ΕΕ και να επηρεάσει την επιδεινούμενη κατάσταση στα Βαλκάνια, που χαρακτηρίζεται από οικονομικά προβλήματα, πολιτική διαφθορά και αυξανόμενο εθνικισμό.     Μετά την διάσπαση του κυβερνώντος συνασπισμού της Κροατίας τον Απρίλιο, φαινόταν ότι η χώρα θα μπορούσε να βιώσει μια επανάληψη της πολιτικής κρίσης του περασμένου καλοκαιριού [1], στην οποία ο πρωθυπουργός Τίχομιρ Ορεσκόβιτς εκδιώχθηκε μετά από μια ψήφο μη εμπιστοσύνης. Ωστόσο, η Κροατία την γλίτωσε παρά λίγο τον Ιούνιο, όταν ο πρωθυπουργός Αντρέι Πλένκοβιτς σχημάτισε νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αποτρέποντας την αστάθεια στο νεότερο μέλος της ΕΕ. Αυτή η παρ’ ολίγον διέξοδος από το επικείμενο πολιτικό χάος [2] έμεινε σε μεγάλο βαθμό απαρατήρητη˙ ωστόσο η σταθερότητα της Κροατίας, ή η έλλειψή της, έχει σοβαρές επιπτώσεις τόσο για τις Ηνωμένε

Σκόπια: Πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση στην ΠΓΔΜ.

Εικόνα
Η παρατεταμένη πολιτική κρίση την οποία βιώνει η ΠΓΔΜ από πέρυσι την άνοιξη, όταν και προέκυψε το σκάνδαλο με τις παράνομες παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, πέρασε σε μια νέα, πιο τεταμένη φάση.  Αυτό υποστηρίζει  η πρόσφατη Έκθεση της  Έδρας Στρατηγικών Σπουδών ΓΕΕΘΑ Θουκυδίδης.  Η Έκθεση συντάσσεται από 12μελή ερευνητική ομάδα της Έδρας υπό τον  Καθηγητή Ηλία Κουσκουβέλη . Σύμφωνα με αυτήν, όλα ξεκίνησαν έπειτα από μετά από μία ακόμη ανακοίνωση του γραφείου της ειδικής εισαγγελίας, το οποίο και συγκροτήθηκε τον Σεπτέμβριο του 2015 βάσει της Συμφωνίας του Πρίζινο, για να διερευνήσει τυχόν πολιτικές ευθύνες σε μια σειρά από εγκληματικές ενέργειες. Η ειδική εισαγγελέας ανακοίνωσε, στις 30 Μαρτίου 2016, ότι υπήρχαν «βάσιμες υποψίες» εναντίον πέντε κρατικών αξιωματούχων που είχαν υπηρετήσει στην προηγούμενη κυβέρνηση Γκρούεφσκι για «παράνομη καταστροφή μηχανισμού παρακολούθησης», ο οποίος είχε χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για την παρακολούθηση τηλεφωνικών συνδι

Βαλκάνια: Η ένδεια οδηγεί σε μαζική φυγή

Εικόνα
25 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την αρχή του τέλους της πρώην Γιουγκοσλαβίας. 25 χρόνια μετά οι ελπίδες των πολιτών των διάδοχων κρατών για οικονομική ευμάρεια δεν έχουν ευοδωθεί, με αποτέλεσμα μια «μαζική έξοδο». Ένας από τους λόγους που οδήγησαν στη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας ήταν και η πεποίθηση των αντιμαχόμενων πληθυσμιακών ομάδων ότι μόνες τους θα ήταν σε θέση να διαχειριστούν και να καθορίσουν καλύτερα το μέλλον τους. 25 χρόνια μετά όμως οι ελπίδες αυτές μοιάζουν ανεκπλήρωτες. Σύμφωνα με συγκλίνουσες εκτιμήσεις οικονομικών αναλυτών, η δυσμενής οικονομική ανάπτυξη και η ένδεια μεγάλου τμήματος του πληθυσμού στις χώρες που προήλθαν από την κατάρρευση της πρώην Γιουγκοσλαβίας οφείλονται ως επί το πλείστον στην απουσία βασικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που έπρεπε να είχαν συνοδεύσει τη μετάβαση από την κομμουνιστική στην καπιταλιστική οικονομία. «Η ιδιωτικοποίηση του κέρδους και η κοινωνικοποίηση των απωλειών» εξακολουθεί να είναι η βασική αρχή της ακολουθούμε