IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του να αισθάνεσαι σπουδαίος.   Δίνεται η μεγάλη μάχη για την επικράτηση της μίας έναντι της άλλης ιδεολογικής προσέγγισης. Η τεχνολογία ήταν η γενεσιουργός αιτία, η ανθρώπινη φύση η λογική συνέπεια. Ο παραδοσιακός Τύπος συνάντησε τον ψηφιακό. Οι δύο έδωσαν και δίνουν σκληρή μάχη. Νικητή ακόμα δεν έχουμε. Μπορεί και να μην χρειάζεται να έχουμε. Και στον παραδοσιακό Τύπο και τον ψηφιακό υπάρχουν «τίτλοι μέσων» που πραγματικά έχουν κερδίσει το σεβασμό της πλειοψηφίας των πολιτών. Και σε αυτούς τους τίτλους τα άρθρα γνώμης απέκτησαν την αξία που είχαν πάντα. Κι ήταν σημαντική. Σ’ αυτό το περιβάλλον η τεχνολογία δημιούργησε και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Το διαδικτυακό καφενείο , που ακόμα και σήμερα με τους αλγόριθμους και τους περιορισμούς προσωπικά το θεωρώ ευλογία, έδωσε μια ακόμα μεγαλύτερη δυνατότητα στην έκφραση απόψεων. Πρακτικά δημιούργησε τη δυνατότητα εκατομμυρίων καθημερινών άρθρων γνώμης. Έτσι ο καθένας από εμάς είχε κι έχει τη δυνατό...

  Ο φόβος της αποσύνδεσης. Αντίδοτο στο FOMO είναι η αυτοεκτίμηση: η εικόνα που έχω σχηματίσει για τον εαυτό μου, με βάση τις δικές μου προσδοκίες, χωρίς να υπολογίζω τις αντιλήψεις και τις αντιδράσεις των άλλων. FOMO (Fear Of Missing Out) . To ακρωνύμιο που σημαίνει ο «φόβος ότι θα χάσω κάτι», ότι «θα μείνω απ’ έξω», ότι δεν θα συμπεριληφθώ σε κάτι, όπως μια ενδιαφέρουσα ή ευχάριστη δραστηριότητα, επικρατεί στις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης. Για πολλούς εφήβους και νέους ενήλικες αυτός ο φόβος της απώλειας έχει κάνει το διαδίκτυο έναν τόπο πολύ δύσκολο να αποφύγουν, πόσο μάλλον να ξεφύγουν από αυτόν. Δεν αφορά τον φόβο της απώλειας ενός μοναδικού γεγονότος. Είναι ένας συνεχής φόβος ότι θα μείνω εκτός, που βασίζεται στην αίσθηση ότι όλη η διασκέδαση συμβαίνει κάπου αλλού - χωρίς εμένα. Αποτέλεσμα; Η διαρκής ανησυχία ότι δεν είμαι ενήμερος ή χάνω πληροφορίες, γεγονότα, εμπειρίες ή αποφάσεις ζωής που θα μπορούσαν να κάνουν τη ζωή μου καλύτερη. Ο φόβος της μη συμπερίληψης συνδέεται...

Πολιτική: πώς τα κοινωνικά δίκτυα αντικατέστησαν τα... πελατειακά Μπορεί και τα δύο κόμματα που διεκδικούν τη νίκη να χαρακτηρίζουν τις εκλογές της 7ης Ιουλίου τις πλέον κρίσιμες των τελευταίων ετών, ωστόσο η συμμετοχή των πολιτών στις προεκλογικές εκδηλώσεις κάθε άλλο παρά μαζική είναι. Η πλατεία, σε πείσμα του γνωστού άσματος, παραμένει άδεια, ακόμη και για τη Ν.Δ., που διατηρεί ένα ισχυρό δημοσκοπικό προβάδισμα και φλερτάρει με την πρώτη αυτοδύναμη εκδοχή για πρώτη φορά μετά το 2009. «Ο κόσμος κουράστηκε. Η οικονομική κρίση συνέβαλε διττά σε αυτό. Από τη μια πλευρά, οι άνθρωποι, εξουθενωμένοι στην προσπάθεια επιβίωσης και αντιμετώπισης των συνεπειών της κρίσης, κλείνονται στους δικούς τους κόσμους, από την άλλη, αποδίδοντας την ευθύνη της καταστροφής στο κομματικό σύστημα, γυρίζουν την πλάτη τους στα άλλοτε κραταιά κόμματα, εκτιμώντας επιπλέον πως δεν έχουν να τους προσφέρουν κάτι», σημειώνει η Μαρίνα Ρήγου, επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπι...

 Μετασχηματισμοί των διαπροσωπικών σχέσεων  στην εποχή των κοινωνικών δικτύων. Το να μιλήσει κανείς για μετασχηματισμούς ενόσω αυτοί βρίσκονται σε εξέλιξη είναι ένα δύσκολο έργο. Ειδικά όταν ο μελετητής βρίσκεται και ο ίδιος μέσα στη δίνη αυτών των μετασχηματισμών. Η μελέτη της αλλαγής απαιτεί μια ιστορική και ερευνητική απόσταση από το φαινόμενο που αλλάζει. Γι’ αυτό, οποιοσδήποτε λόγος περί μετασχηματισμών στις διαπροσωπικές σχέσεις δεν μπορεί να είναι ούτε πλήρως επεξεργασμένος ούτε αμιγώς ερευνητικός, αλλά κυρίως διερευνητικός και βιωματικός. Ένας τρόπος να εντοπίσουμε εν μέρει τι αλλάζει είναι να εξετάσουμε πώς μετατρέπονται οι παράμετροι που συνέθεταν τον ορισμό της διαπροσωπικής σχέσης πριν από την έλευση της διαδικτυακής συνθήκης. Παραδοσιακά, η διαπροσωπική σχέση αναφέρεται στη μορφή και στη φύση του δεσμού που ενώνει δύο ή περισσότερα πρόσωπα (π.χ. φιλική, ερωτική, επαγγελματική κ.λπ.). Ανεξάρτητα όμως από τη φύση του δεσμού που συνδέει δύο ανθρώπους, ...

Πολλοί κατηγορούν τη νέα γενιά (millennials και την γενιά Ζ) ότι είναι αδιάφορη, εγωκεντρική, τεμπέλικη, ότι νοιάζεται μόνο για τον εαυτό της ή προχωρά τη ζωή της χωρίς προσανατολισμό και διαθέτει μια ιδιαίτερη και πολύπλοκη ψυχοσύνθεση. Οι επικριτές της χαρακτηρίζουν αυτή τη γενιά ως "τη γενιά του εγώ". Σχετικές μελέτες έχουν πράγματι δείξει ότι, σε μεγάλο ποσοστό, πρόκειται για εγωκεντρικά άτομα, που δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα στη φήμη και την (ψηφιακή) εικόνα τους και λιγότερο στο "εμείς". Ζουν στον δικό τους κόσμο, τον κόσμο  των check-in, του Facebook, των Social Media, του Instagram, των selfie και των Photoshop, των like, των follower, και άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Είναι η γενιά που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το smartphone ή το tablet (το 83% αυτών κοιμάται με τα κινητά ανοικτά δίπλα στο κρεβάτι τους).  Εθισμός στα Social Media Ζώντας στην εποχή των κοινωνικών δικτύων (Facebook/Instagram/Twitter) και της τεχνολογίας, βλέπουμε νέους ανθρώπο...

  Giorgio de Chirico :   " Άλογα κοντά στη θάλασσα", 1927  Το βράδυ της 17ης Φεβρουαρίου 2018, η καθηγήτρια Mary Beard ανάρτησε στο Twitter μια φωτογραφία της, στην οποία έκλαιγε. Η καθηγήτρια κλασικών σπουδών του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, που αριθμεί σχεδόν 200.000 ακολούθους στο Twitter, ήταν αναστατωμένη μετά από την «καταιγίδα» αρνητικών σχολίων και διαδικτυακής βίας που δέχτηκε online. Αφορμή για το μπούλινγκ που υπέστη ήταν το σχόλιο που έκανε για την Αϊτή. «Φυσικά κάποιος δεν μπορεί να συγχωρέσει την φερόμενη ως συμπεριφορά εργαζομένων της Oxfam στην Αϊτή και αλλού. Αλλά αναρωτιέμαι πόσο δύσκολο πρέπει να είναι να διατηρείς “πολιτισμένες” αξίες μέσα σε μια ζώνη καταστροφής. Και σε γενικά πλαίσια συνεχίζω να σέβομαι όσους πηγαίνουν και βοηθούν τον κόσμο που έχει ανάγκη –εκεί που οι περισσότεροι από εμάς δεν θα πατούσαμε το πόδι μας», έγραψε. Υπενθυμίζεται ότι στις αρχές του χρόνου, η εν λόγω ανθρωπιστική οργάνωση βρέθηκε αντιμέτωπη με ένα μεγάλο...