IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Χωρίς εναλλακτική. Ούτε η Ρωσσία ούτε η Κίνα δεν προσφέρουν ίχνος έστω μιας διαφορετικής, λιγότερο εργαλειακής και χρησιμοθηρικής αντίληψης για τον άνθρωπο. Σε μία τουλάχιστον πλευρά του, ο παλαιός Ψυχρός Πόλεμος μεταξύ ΝΑΤΟ και Συμφώνου της Βαρσοβίας διέφερε ριζικά από τον τωρινό, μεταξύ Δύσης και Ρωσσίας-Κίνας. Είχαμε σύγκρουση δύο διαφορετικών οικονομικών συστημάτων, δύο διαφορετικών πολιτισμικών προτύπων. Στην τωρινή ψυχροπολεμική αντιπαράθεση αυτό δεν ισχύει. Ούτε η Ρωσσία ούτε η Κίνα προσφέρουν εναλλακτική στον αποχαλινωμένο ολιγαρχικό καπιταλισμό που επικράτησε πλήρως μετά τη θατσερική στροφή στη Δύση και αντικατέστησε τον εξημερωμένο ρηνανικό καπιταλισμό του Μεταπολέμου. Ούτε η μία χώρα ούτε η άλλη έχουν, ή ενδιαφέρονται καν, να μας προσφέρουν εναλλακτική στον ανθρωπότυπο του μονομανούς και ψυχικά κενού μάνατζερ, όπως μας τον περιέγραψε ιδιοφυώς ο Βέρνερ Ζόμπαρτ στις αρχές του 20ού αιώνα: «Όποιος δεν ασχολείται ποτέ με τίποτε άλλο πέρα από τις επιχειρήσεις, τότε

Ο μεγάλος κίνδυνος της εποχής μας είναι ότι μπροστά στα  αδιέξοδα   και   με  τους  πολίτες του  κόσμου   να βρίσκονται σε κατάσταση βέρτιγκο, μπορεί να επιλεγεί μια   θυσία   ελευθεριών   στον   βωμό   της   όποιας οικονομικής    ανάπτυξης    σύμφωνα   με   το   τρέχον αυταρχικό  ευρασιατικό  μοντέλο.     Ακτιβιστές της Global Justice Now διαμαρτύρονται έξω από τον χώρο της ετήσιας γενικής συνέλευσης της HSBC στο Southbank, στο Λονδίνο, στις 28 Μαΐου 2021. REUTERS/Toby Melville   Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ.  Λαϊκισμός, ύφεση, και εκρηκτικές ανισότητες ζητούν επειγόντως λύσεις. Οι επιχειρηματίες κάθε φορά που συναντώνται, συνωμοτούν για να δημιουργήσουν μονοπώλια και καρτέλ προκειμένου να εξοντώσουν τις μικρότερες επιχειρήσεις, επισημαίνει ο κλασσικός οικονομολόγος και υποστηρικτής της ελεύθερης αγοράς Άνταμ Σμιθ [1]. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, οι ίδιοι οι καπιταλιστές αντί να υποστηρίζουν μάχονται τον ελεύθερο ανταγωνισμό διότι πιέζει τις τιμές προς τα κάτω και συνεπώς τα κέρδη

    Μεταξύ Γολγοθά και Δαμασκού. Μόλις 220 χιλιόμετρα χωρίζουν την Ιερουσαλήμ από τη Δαμασκό. Στα χρόνια του Ιησού παίζει να ήταν υπόθεση τεσσάρων ημερών, με άλογα, καμήλες ή πεζή. Ο Σαούλ θα χρειάστηκε ακόμη παραπάνω, τυφλωμένος και σαστισμένος από το υπερφυσικό κάλεσμα που τον φώτισε, αφού πρώτα τον συσκότισε. Τέτοιες συγκλονιστικές μεταστροφές -ο διώκτης μεταμορφώνεται σε ηγέτη των διωκόμενων, ο βασανιστής σε γιατρό του πόνου, ο διάβολος σε αρχάγγελο θεού- είναι σχεδόν αδύνατο να εξηγηθούν χωρίς επίκληση του μεταφυσικού. Κι ίσως αυτό παρακίνησε αρθρογράφο των Financial Times (Martin Sandbu) να δει στη ρητορική του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΟΟΣΑ «μια μεταστροφή πιο ριζική και από αυτήν του Aποστόλου Παύλου στον χριστιανισμό, στον δρόμο προς τη Δαμασκό». Δεν ξέρω πώς ακριβώς προέκυψε η επιφοίτηση της Γκεοργκίεβα, του Μάλπας, του Γκουρία, που είναι επικεφαλής των τριών οργανισμών, και όλων των τεχνοκρατών που επί δεκαετίες επέδραμαν ως τιμωροί ιππότες της Αποκάλυψης στις οικ

   Τσόμσκι για τον COVID-19: Η τελευταία,  μεγαλειώδης αποτυχία του νεοφιλελευθερισμού. Για τον Νόαμ Τσόμσκι, το κυριότερο μάθημα της πανδημίας κοροναϊού είναι ότι η κρίση αντιπροσωπεύει «μια άλλη κολοσσιαία αποτυχία της νεοφιλελεύθερης εκδοχής του καπιταλισμού» και η κατάσταση έχει γίνει χειρότερη στις Ηνωμένες Πολιτείες λόγω των χειρισμών από τους «κοινωνιοπαθητικούς παλιάτσους  που διοικούν την κυβέρνηση» στην Ουάσιγκτον. Noam Chomsky Ο Τσόμσκι, ένας από τους πιο σημαντικούς δημόσιους διανοούμενους στον κόσμο μίλησε με ένα συνεργάτη της EURACTIV,  από το σπίτι του στο Tucson. Ερωτηθείς για το τι μπορεί να μάθει κανείς από τον COVID-19, ο Τσόμσκι επεσήμανε τις αποτυχίες της υπάρχουσας οικονομικής τάξης. «Είναι μια άλλη κολοσσιαία αποτυχία της νεοφιλελεύθερης εκδοχής του καπιταλισμού. Μαζική αποτυχία. Εάν δεν μάθουμε αυτό το μάθημα, θα επαναληφθεί χειρότερα την επόμενη φορά». «Είναι πολύ προφανές τι συνέβη. Μετά την επιδημία SARS το 2003, οι επιστήμ

  TRINCULO_PHOTO VIA GETTY IMAGES  Οld facade with the word "Change" on it Το Τέλος της Ιστορίας με άλλα μέσα. Ο κορoναϊός, απλώς προσθέτει ένα πολύ σημαντικό επιχείρημα για να δούμε το πόσο έξω πέσαμε ως ανθρωπότητα και προς τα πού μας οδηγούν οι χαοτικές τάσεις ενός κόσμου που ο Άλντους Χάξλεϋ τον ονόμασε ″Brave New World″⁣. Παραφράζοντας τη ρύση του θεωρητικού του πολέμου, Φον Κλάουζεβιτς όπου έλεγε πως ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα, ο τίτλος είναι μάλλον υπενθύμιση σε όσους βιάστηκαν να καλωσορίσουν αισιόδοξα έναν κόσμο που μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, ονομάστηκε κυρίως στις ΗΠΑ ως ″Mc World″,χρησιμοποιώντας γνωστή αλυσίδα ταχυφαγείων για να οριστεί το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης το οποίο θα έλυνε κάθε ιστορική παρεξήγηση που είχε έως τότε συμβεί. Ο Francis Fukuyama έγραψε έναν παιάνα του νέου κόσμου και λόγω της ανάγκης που είχε η κοινή γνώμη για αισιοδοξία, έγινε ο προφήτης ενός διαφορετικού κόσμου. Η επικράτηση του φιλελευθ

«Ο τρόμος και η αθλιότητα  του μπουρδο-φιλελευθερισμού»... Τελικά, οφείλουμε κάτι σημαντικό σ’ αυτό το μικροσκοπικό κι αόρατο πραγματάκι που δεν ξέρουμε ακόμη πώς τρύπωσε μέσα μας, κυριολεκτικά και μεταφορικά, κι απειλεί να κατακλύσει –αλλά όχι απαραίτητα να καταλύσει– τα σώματα του 60-70% του παγκόσμιου πληθυσμού. Οφείλουμε στον Covid-19 –που ίσως του αξίζει ένα καλύτερο όνομα, είναι κρίμα να προκαλείς τόσο παγκόσμιο σαματά και να σε βαφτίζουν με πέντε αρχικά και δύο νούμερα–, του οφείλουμε λοιπόν το ξεβράκωμα και τον εξευτελισμό οικονομικών δογματισμών που κυριάρχησαν στον κόσμο για τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες, αλλάζοντας τα φώτα στον πλανήτη και στην ανθρωπότητα. Οφείλουμε στον κορονοϊούλη μας την αποκάλυψη της γύμνιας του νεοφιλελευθερισμού και της απάτης του μονεταρισμού, που έπειτα από μισό αιώνα ιδεολογικού και πολιτικού μονοπωλίου σκάνε σαν τσιχλόφουσκα στα μούτρα των εμπνευστών τους (όσων ακόμη ζουν) και των ζηλωτών τους (που δυστυχώς ζουν και βασιλεύουν)

Η πίστη στην ελεύθερη αγορά  είναι εντελώς λανθασμένη.  Τι συμβαίνει λοιπόν με την «ελεύθερη αγορά»; Η φράση αυτή καθαυτήν προκαλεί ρίγη συγκινήσεως σε ορισμένους ανθρώπους. Στο έργο του «Η ώρα των οικονομολόγων: άστοχοι προφήτες, ανοικτές αγορές και ο κατακερματισμός της κοινωνίας» , ο Μπένγιαμιν Απελμπάουμ περιγράφει τι συμβαίνει όταν αυτοί οι δογματικοί της σκέψης έχουν την εξουσία να εφαρμόσουν στην πράξη τις ιδέες τους. Δεν είναι ωραία ιστορία. Οπως συνήθως συμβαίνει με τις ανόητες αντιλήψεις για την κοινωνία, η πίστη στην ελεύθερη αγορά είναι απλή, ελκυστική και εντελώς λανθασμένη. Είναι απλό να σκεφθεί κανείς ότι όλοι θα είναι καλά εάν αφήσουν ήσυχες οι κυβερνήσεις τις αγορές να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά. Επίσης, η ιδέα αυτή είναι δελεαστική. Δεν χρειάζεται να κάνεις σχεδιασμό ή να σχηματίσεις άποψη, εφόσον όλες οι ενδείξεις για τις τιμές που σου δίνει η αυτορρυθμιζόμενη αγορά κάνουν τη δουλειά (των οικονομολόγων). Αλλά είναι και εσφαλμένη, εφόσον ούτε η ίδια η α