IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Τ ο νέο έργο του Bansky, που έκανε την εμφάνισή του στο Ντόβερ της Αγγλίας  Πηγή : http://banksy.co.uk Όλο και συχνότερα, έρχεται στην επιφάνεια ένα πολιτικό ζήτημα στην Ευρώπη. Δεν είναι φαινόμενο, αλλά οι μορφές που λαμβάνει και η συγχρονικότητα ορισμένων εκδηλώσεων, δείχνουν πως πρόκειται για κρίσιμο ζήτημα. Η Ευρώπη δεν μπορεί να κυβερνηθεί όπως κυβερνιόταν, η γερμανική ηγεμονία και οι μηχανισμοί που είχαν οικοδομηθεί στη βάση της, δεν μπορούν να λειτουργήσουν όπως μέχρι τώρα. Η αντίδραση στον γερμανικό «ορντοφιλελεύθερο» δογματισμό, δεν προέρχεται μόνο από τον «Νότο», αλλά υπάρχει σε ολόκληρη σχεδόν την ήπειρο και δυναμώνει. Η αντίδραση στο γερμανικό οικοδόμημα της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης, αποκτά μεγάλη έκταση και αφορά πολλά στρώματα και κατηγορίες των κοινωνιών. Παίρνει ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά, ανάλογα με τις δυνάμεις που παρεμβαίνουν και θέλουν να κατευθύνουν τη διάχυτη δυσαρέσκεια και αμφισβήτηση. Η Ευρώπη, λοιπόν, έχει πρωτίστως ένα μεγάλο πολιτικ

    Συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις στη Γερμανία για τον σχηματισμό κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού. Αυτή τη φορά φαίνεται ότι οι Σοσιαλδημοκράτες πιέζουν με μεγαλύτερη ένταση, προκειμένου η συμφωνία να περιλαμβάνει ορισμένες από τις βασικές προτάσεις τους. Στον προηγούμενο μεγάλο συνασπισμό μπήκαν χωρίς σαφές σχέδιο και το πλήρωσαν ακριβά στις κάλπες. Πίστεψαν αφελώς ότι αυτοί θα έδιναν τον τόνο και στη Γερμανία και στην Ευρώπη. Απέτυχαν και στα δύο μέτωπα. Στην Ευρώπη έγιναν το παρακολούθημα του Σόιμπλε, δεν αντιστάθηκαν σε καμία από τις επιλογές του - αντιθέτως, σε ορισμένες περιπτώσεις πλειοδότησαν - απογοητεύοντας τους οπαδούς των μεταρρυθμίσεων, ενώ στη Γερμανία ακόμη και τις δικές τους φιλολαϊκές και προοδευτικές πολιτικές τις πιστώθηκε η Μέρκελ. Διεκδικούν επίσης και το υπουργείο Οικονομικών, δηλαδή το υπουργείο που κάνει κουμάντο στην ευρωζώνη. Πολύ φιλόδοξος στόχος. Οι συσχετισμοί δεν τους ευνοούν. Δεν είναι οι νικητές των εκλογών. Είναι χρήσιμοι και απαρ

Σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη  H συμφωνία Βρετανίας-ΕΕ φαίνεται πως ανοίγει την πόρτα για άλλα κράτη να χρησιμοποιήσουν δημοψηφίσματα ή την απειλή τους για να προωθήσουν τις δικές τους απαιτήσεις. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση, η προσφυγική κρίση και ποιες χώρες μπορεί να ακολουθήσουν τα βήματα της Βρετανίας. Για αυτούς που χαράσσουν πολιτική, η επίλυση ενός υπάρχοντος προβλήματος συχνά σημαίνει τη δημιουργία ενός νέου προβλήματος. Το ίδιο μπορεί να λεχθεί για την τελευταία συμφωνία μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τους όρους της συμμετοχής της Βρετανίας στην ΕΕ. Από τη μια πλευρά, η συμφωνία θα δώσει στον Βρετανό πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον τα «εργαλεία» που χρειάζεται για να εκστρατεύσει στη χώρα του  υπέρ  της παραμονής στην ΕΕ. Από την άλλη πλευρά, όμως, θα ενθαρρύνει άλλες χώρες είτε να  μιμηθούν  τις πολιτικές του Λονδίνου, είτε να προωθήσουν τις  δικές τους απαιτήσεις . Και έτσι, η συμφωνία που ήταν απαραίτητη προκειμένου να διατηρηθεί το Ηνωμέν

(Φωτ.: Βρυξέλες, Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016 - Ο Βρεττανός πρωθυπουργός, David Cameron, από τη 2η ημέρα της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε για το προσφυγικό ζήτημα.) Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται κυριολεκτικά στο μάτι του κυκλώνα. Οι κρίσεις που αντιμετωπίζει είναι πολλές και όλες μεταξύ τους αλληλένδετες. Μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας, δύσκολα μπορούσε κανείς να φανταστεί πως θα ήταν τελικά τόσο μακρυά από το πέμπτο και τελευταίο στάδιο της ολοκλήρωσής της, αυτό της πολιτικής ενοποίησης. Κάποτε, ο Jacques Chirac (πρώην Πρόεδρος και πρώην πρωθυπουργός της Γαλλίας) είχε πει, μεταξύ σοβαρού και αστείου, πως «η Μεγάλη Βρετανία έχει προσφέρει στην Ε.Ε, μόνο τη νόσο των τρελών αγελάδων», θέλοντας να δείξει τον έντονο ευρωσκεπτικισμό της Βρετανίας απέναντι σε οτιδήποτε αφορά την Ε.Ε. Ο διάσημος αναλυτής George Friedman, σε πρόσφατη ομιλία του στην Πολωνία, έθεσε τα χρόνια κατά τα οποία υπήρξε Ε.Ε. Κατά τη γνώμη του, η Ένωση ως οντότητα που αντοποκρινόταν στο όνομά της και στις λει

Σε όλες τις χώρες του κόσμου, σε οποιαδήποτε περίοδο της Ιστορίας, η λέξη απομόνωση είναι εξ ορισμού απαξιωτική, διαπίστωση αποτυχίας και ακόμη χειρότερο προαναγγελία ήττας ή σοβαρής ζημιάς. Στον παραπάνω κανόνα υπάρχει η εξαίρεση καθώς στη βρετανική Ιστορία του 19ου αιώνα υπάρχει το κεφάλαιο που λέγεται «Λαμπρά Απομόνωση» (Splendid Isolation). Είναι η περίοδος που αρχίζει με τη λήξη του Κριμαϊκού Πολέμου το 1856 και με μικρό διάλειμμα τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1876-77 και το Συνέδριο του Βερολίνου το 1878 στη διάρκεια της οποίας η Βρετανία έχει γυρίσει την πλάτη της στην ηπειρωτική Ευρώπη, αρνείται να παρέμβει έστω και διπλωματικά για να διαφυλάξει τη σταθερότητα του συστήματος Ισορροπίας Δυνάμεων, καθώς προτεραιότητά της είναι η Υπερπόντια Αυτοκρατορία. Οσο παράλογο και αν ακούγεται, ο απόηχος της «Λαμπράς Απομόνωσης» είναι μια συνιστώσα που επηρεάζει, εκτός των άλλων παραγόντων, τη στάση της κοινής γνώμης απέναντι στην Ευρώπη πέρα από κάθε ορθολογική προσέγγιση. Μια προ

Σκίτσο του Μ.ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ Οι εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων και ο εξαναγκασμός του ΣΥΡΙΖΑ να προχωρήσει στην υπογραφή ενός 3ου Μνημονίου, εκ των πραγμάτων θέτουν τέλος στην κυριαρχία του πολιτικού διαχωρισμού “μνημονιακών” και “αντιμνημονιακών” που επικράτησε στην ελληνική κοινωνία κατά τα πέντε τελευταία χρόνια. Η οικονομική καταστροφή μεγάλου τμήματος του πληθυσμού, η επί σειρά ετών άδικη στάση της τρόικα και πολλών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων προς την πατρίδα μας και κυρίως οι εξελίξεις των δύο τελευταίων εβδομάδων, προκαλούν την αίσθηση της αδικίας στον λαό και επιταχύνουν την εμφάνιση ενός νέου πολιτικού δίπολου, το οποίο θα προσδιορίσει το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας για πολλά από τα επόμενα χρόνια. Το πρώην “μνημονιακό” τμήμα της κοινωνίας, οι οπαδοί του “Ναι” του δημοψηφίσματος, αναμειγνύουν και συσπειρώνουν τις πολιτικές τους δυνάμεις δημιουργώντας ένα “φιλοευρωπαϊκό” μπλοκ, το οποίο κάνει σημαία του το ευρώ, την αυστηρή οικονομική πολιτική και την ευρωπαϊκή πολ

Η Πολωνία είναι δίχως υπερβολή ένα πραγματικό "success story" στη μετακομμουνιστική Ανατολική Ευρώπη. Η χώρα είναι το μόνο μέλος της Ε.Ε. που δεν επλήγη από την ύφεση μετά την έκρηξη της Παγκόσμιας Χρηματοπιστωτικής Κρίσης του 2008, έχει αναδειχθεί σε υποδειγματικό και προνομιακό ευρωπαϊκό εταίρο της Γερμανίας, σε σημείο που στη Γαλλία να μιλούν για υποκατάσταση του γαλλογερμανικού άξονα. Αλλωστε η ανάδειξη του πρωθυπουργού της Πολωνίας Ντόναλντ Τουσκ σε πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου τι άλλο ήταν παρά η πανηγυρική επιβεβαίωση του κεντρικού ρόλου της χώρας στους ενδοευρωπαϊκούς συσχετισμούς. Την ίδια στιγμή η σύγκρουση στην Ουκρανία αναβάθμισε ακόμη περισσότερο τις διμερείς σχέσεις ΗΠΑ - Πολωνίας και ανέδειξε τη Βαρσοβία σε περιφερειακή δύναμη με επιρροή στις Βαλτικές Χώρες αλλά και στη Σκανδιναβία, μια εξέλιξη όχι ιδιαίτερα ευχάριστη για το Βερολίνο: την ώρα που η Πολωνία πρωτοστατεί στην υιοθέτηση σκληρής στάσης απέναντι στη Μόσχα, η Γερμανία, όπως έδειξε