Προσωρινοί ένοικοι όλοι.
Η ηγεμονία δεν κατακτάται ποτέ από θεσμικούς και πολιτικούς τυχοδιωκτισμούς αλλά με πειθώ, πραγματική ακτινοβολία των ιδεών σου ή έστω αν μπορέσεις να διαμορφώσεις ανταγωνιστικά πρότυπα στη ζωή και στην κοινωνική παραγωγή. Καμία σχέση δηλαδή με την αντίληψη ότι ο πολιτικός αντίπαλος είναι εμπόδιο, ούτε με το πάθος των τιμωρητικών ενεργειών. Δεν καταλαβαίνω για ποιον λόγο να σκανδαλίζεται ένας κυβερνητικός όταν ακούει την έκφραση «προσωρινός ένοικος». Μάλλον καταλαβαίνω, και αυτό ακριβώς με ανησυχεί. Ο όποιος κυβερνητικός και αν ήταν, οποιασδήποτε κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Θεωρήθηκε η έκφραση δηλωτική της αξίωσης κάποιου να είναι κάτι παραπάνω από προσωρινός ενοικιαστής, να είναι μόνιμος ιδιοκτήτης της εξουσίας. Θα ήταν καλό όμως να διαβαστεί τελείως διαφορετικά η αναφορά στους προσωρινούς ενοίκους. Στη θεωρία της δημοκρατίας ξέρουμε ότι όλες οι νεωτερικές δημοκρατίες στηρίζονται σε ένα καταστατικό «κενό»: το θεμέλιό τους δεν είναι σταθερό και βέβαιο για τον εαυτό του αλλά