IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Σπύρος Βασιλείου   Τι απέγινε η τέχνη με θετικό λυρικό πνεύμα; Ο φίλος Κώστας Ζαρόκωστας με τον οποίο έχω εξαίρετες μνήμες συνεργασίας – χάρη σ’ αυτόν και τα κείμενά του κάναμε με τον Σπαθάρη και την “Ερση” τη παράσταση «Ο Καραγκιόζης στο Χρηματιστήριο» πριν 20 χρονια – είναι και εξαίρετος αφηγητής καθως διαπιστώνω τώρα με τις αναρτήσεις του για την Ευρυτανία. Στα κείμενά του προσθέτει και ορισμένα έργα του Σπύρου Βασιλείου (1902-1995) με θέμα τη περιοχή, είναι αυτά της Συλλογής ΑΓΕΤ, ακουαρέλλες/τέμπερες (*) τα περισσότερα. Τον ευχαριστώ που μας τα θύμισε. Είναι βέβαια σήμερα και μια εποχή κατάρρευσης των εικαστικών – έστω, επαναπροσδιορισμού και νέας εποχής/προοπτικής κλπ – που με έκαναν να συγκινηθώ με αυτά τα έργα του δημοφιλούς ζωγράφου. Τόση ποιότητα σε λίγες μικρές ζωγραφιές! Η σύνθεση των σκηνών, οι έντεχνα λεπτεπίλεπτες αλλα και αυθόρμητες/”αθώες” ταυτόχρονα πινελλιές, το χρώμα που χοροπηδά πάνω στο φόντο σαν μπαλέτο, η συνολική ισορροπία, η δροσιά, η χαρά της ζωής «ευχαρι...

  Τίτλος Πίνακα: Βασίλειος Β’ Βουλγαροκτόνος. Όνομα καλλιτέχνη: Ιωάννης Μητράκας Γέννηση: 1937 Καταγωγή : Έλληνας - Θράκη Τεχνοτροπία: Μετανεοβυζαντινή τεχνοτροπία Διαστάσεις: Υ: 220 εκ Χ Π: 110 εκ Έτος: 1995 Βρίσκεται: Ιδιωτική Συλλογή και Δημοσιεύεται με την άδεια του καλλιτέχνη  Η ιστορική δύναμη των μνημείων.  Ένα σχόλιο πάνω σε πίνακα του Ι. Μητράκα Μια λεπτομέρεια της ιστορίας μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τη δύναμη των συμβόλων και δη των μνημείων.  Τα μνημεία αποτελούν σφραγίδες βαρύνουσες της πολιτισμικής ταυτότητας ενός τόπου. Ιδιαίτερα, τα αρχιτεκτονικά μνημεία είναι φορείς συμβολισμών διαχρονικών οι οποίοι ωστόσο αναγιγνώσκονται διαφορετικά σε κάθε ιστορική περίοδο. Άλλες εποχές μπορεί να συμβολίζουν την ιστορική συνέχεια και την πρόοδο ενός λαού και σε άλλες περιόδους να επισκιάζουν την προσπάθεια κάποιων να επιβάλουν τη δική τους πολιτισμική ατζέντα. Στις ημέρες μας ένα τέτοιο μνημείο, ο Ναός της Αγίας του Θεού Σοφίας στην ...

FRATELLI ALINARI IDEA S.P.A. VIA GETTY IMAGES «Primavera»: Επτά (μάλλον άγνωστα) στοιχεία  για την «Άνοιξη» του Μποτιτσέλι «Η Αλληγορία της Άνοιξης»,  ένα από τα πιο διάσημα έργα στην ιστορία της τέχνης,  δεν είχε καν τίτλο. Το αριστουργηματικό έργο (περ. 1478), μία περίτεχνη μυθολογική αλληγορία της άνθισης και γονιμότητας του κόσμου, όπως και της χρυσής εποχής της Φλωρεντίας υπό τον Οίκο των Μεδίκων, εκτίθεται στην Πινακοθήκη Ουφίτσι στη Φλωρεντία.  Παρότι η «Primavera», η μεγάλων διαστάσεων σύνθεση του Αλεσσάντρο ντι Μαριάνο Φιλιπέπι (1 Μαρτίου 1445 - 17 Μαΐου 1510), του ζωγράφου που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως Σάντρο Μποτιτσέλι, ανήκει μαζί με τη «Γέννηση της Άνοιξης» στα πιο διάσημα και αναγνωρίσιμα έργα του, δεν είχε λάβει επισήμως τίτλο από τον δημιουργό της.  Το όνομα «Primavera» -ο πίνακας είναι γνωστός ως «Άνοιξη» ή «Η Αλληγορία της Άνοιξης»- το έδωσε ο Τζόρτζιο Βαζάρι (ζωγράφος, αρχιτέκτονας, ο άνθρωπος που έθεσε ...

Nicolas Poussin - The Plague at Ashdod H Άνοιξη του Χόκνει.  Η σκηνή με τον Ολλανδό υπουργό Ιατρικής Περίθαλψης Μπρούνο Μπρούινς να πέφτει λιπόθυμος στο κοινοβούλιο των Κάτω Χωρών έκανε τον γύρο του κόσμου, προκαλώντας αίσθηση. Δεν έχει γίνει γνωστό αν ο ίδιος έπεσε θύμα του κορονοϊού, αλλά το γεγονός οδήγησε τον 56χρονο πολιτικό σε παραίτηση κι αναγκαστική ξεκούραση. Όσο συμπαθής κι αν ήταν ο Μπρούινς, ποιος θα ήθελε να βλέπει τον άνθρωπο που ηγείται κατά του «αόρατου εχθρού» να καταρρέει ξανά και ξανά σε video που έγινε διεθνώς viral.  Σε αντίθεση όμως με την πραγματικότητα, η τέχνη, ακόμη και στον ωμό ρεαλισμό της, μπορεί να παρουσιάζει ένα αποτρόπαιο συμβάν και να στέκεται παρηγορητικά. Όχι μόνο στον πάσχοντα, αλλά και στο κοινό της, ξορκίζοντας το γενικό κακό. Ένα τέτοιο έργο μας έρχεται από το μακρινό 1631 και τον Νικολά Πουσσέν , τον «πατέρα» του κλασικού γαλλικού μπαρόκ. Στην ηλικία των τριάντα εφτά χρόνων κι έχοντας ήδη καθιερωθεί στους καλλιτ...

  DEA / G. DAGLI ORTI VIA GETTY IMAGES Κριτική παρουσίαση του βιβλίου από τον Χέρμπερτ Ρόμπερτ  ( Herbert L. Robert; Impressionism. Art, Leisure and Parisian Society ,Yale University Press, New Haven and London 1988 ) Ο σπουδαιότερος λόγος που καθιστά το βιβλίο του Χέρμπερτ ένα από τα πολυτιμότερα βοηθήματα των μελετητών της τέχνης του 19ου αι. είναι η ικανότητα του συγγραφέα να παρουσιάζει σ’ ένα πολυσέλιδο τόμο (περίπου 300 σελ.) την ευρύτητα των τάσεων και ρευμάτων που χαρακτήρισαν τη ζωγραφική του 19ου αι. Εμπλουτισμένο με άφθονες εικονογραφήσεις των έργων τέχνης της περιόδου καθώς και μια σειρά σχεδίων της τοπογραφίας του Παρισιού και των κέντρων που φιλοξένησαν τους καλλιτεχνικούς κύκλους της πόλης, ο συγγραφέας φιλοδοξεί να ενημερώσει και να ψυχαγωγήσει όχι μόνο τον εξειδεικευμένο αναγνώστη αλλά και τον απλό θεατή. Κάνοντας χρήση ενός πλούσιου υλικού από παλαιότερες και σύγχρονες πηγές, ο Χέρμπερτ παρέχει χαρακτηριστικές λεπτομέρειες της δημόσιας και ιδιωτ...

Η Μαργαρίτα που διαβάζει ,  35Χ32, Λάδι σε μουσαμά, 2017 Συνομιλία με τον ζωγράφο  Κωνσταντίνο Κερεστετζή Γιώργος Μυλωνάς Ιστορικός Τέχνης, arts editor Μια ζωγραφική πορεία τριάντα χρόνων, με σταθερή αναφορά στο ανθρώπινο πρόσωπο, παρουσιάζει η αίθουσα τέχνης «Chalkos Gallery» στη Θεσσαλονίκη με πορτρέτα του Κωνσταντίνου Κερεστετζή . Λάδια, σχέδια και ακουαρέλες φανερώνουν, όχι την εμμονή με την πιστότητα της αναπαράστασης αλλά το πώς ο δημιουργός συναντά μέσα από την απτή πραγματικότητα που έχει μπροστά του, μια άλλη, εσωτερική πραγματικότητα: του μοντέλου και τη δική του. Εν είδει αναδρομικής, δείχνεται η σχέση του ζωγράφου με το πορτρέτο από τα χρόνια της σπουδής στην Αθήνα, αργότερα στο περίφημο μουσείο Πράδο της Ισπανίας, στους δρόμους του Φαναρίου στην Κωνσταντινούπολη, αλλά και μέσα στα κελιά των μοναχών του Αγίου Όρους. Οι μορφές που έχει συνάξει γύρω του ο Κερεστετζής, όσες συνάντησε τυχαία, όσες θήρευσε και όσες αγάπησε μέσα από την τέχνη του, αιωρ...