Στήν πρώτη γλυκειά ματιά, δέν βγάζεις τό βρακί σου.
Ἡ ἑλληνική στάση στήν πρόσφατη ψηφοφορία τοῦ ΟΗΕ, γιά τήν ἀμερικανική ἀπόφαση γιά μεταφορά τῆς ἰσραηλινῆς πρεσβείας τους ἀπό τό Τέλ Ἀβίβ στήν Ἱερουσαλήμ, σχολιάστηκε ὅσο καμμία ἄλλη ἀνάλογη. Ἦταν πολλοί αὐτοί πού χαρακτήρισαν λάθος τήν στοίχιση τῆς Ἑλλάδας στήν εὐρωπαϊκή γραμμή, καί πρόκριναν (τουλάχιστον) τήν ἀποχή. Τό ἐπιχείρημά τους; Ὅτι ἐμφανιστήκαμε νά εὐθυγραμμιζόμαστε μέ τήν τουρκική πρωτοβουλία καί νά ἐναντιωνόμαστε στά ἀμερικανικά καί ἰσραηλινά συμφέροντα πού κατά τά ἄλλα πασχίζουμε νά προσεταιριστοῦμε σέ στρατηγικό ἐπίπεδο. Εἶναι στέρεα ὅμως αὐτά τά ἐπιχειρήματα; Κατά τή γνώμη μας ὄχι. Πρῶτα πρῶτα δέν κρίθηκε τίποτε τό σημαντικό στήν ἐν λόγῳ ψηφοφορία, τῆς ὁποίας τό ἀποτέλεσμα ἦταν ἐξ ἀρχῆς προδιεγραμμένο. Τό ὅτι οἱ ΗΠΑ προέβησαν σέ κάποιους λεονταρισμούς πρίν τήν κάλπη δέν ἄλλαξε τίποτε ἐπί τῆς οὐσίας. Δεύτερον παραμείναμε σέ ἐπαφή μέ ὅλον τόν ἀραβικό καί μουσουλμανικό κόσμο, κάτι πού χρειαζόμαστε ὅλο καί περισσότερο, καθώς συσφίγγουμε τίς σχέσεις μας μέ ...