IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Πώς διαβάζει η Ρωσία τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Μια βίαιη χρονιά που μπορεί να φέρει νέες παγκόσμιες συγκρούσεις προβλέπει το RIAC. Το ενδεχόμενο προσάρτησης της Κοιλάδας του Ιορδάνη από το Ισραήλ και οι εξελίξεις σε Ιράν και Λιβύη. Ο ρόλος της Τουρκίας και τα παιχνίδια Ερντογάν. Ως τη δυσκολότερη και πιο δραματική χρονιά από την αρχή του 21ου αιώνα χαρακτηρίζει το Ρωσικό Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων (RIAC) το 2020, τονίζοντας πως θα είναι κρίσιμο για τη διαμόρφωση του κόσμου τα επόμενα 20-25 χρόνια, θέτοντας τις βάσεις για την ανάδυση ενός νέου συστήματος διεθνών σχέσεων μέσω της κατάρρευσης των στοιχείων του τωρινού συστήματος. Το 2019 σημαδεύτηκε από τις αυξανόμενες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Η τάση αυτή θα αποκτήσει δυναμική φέτος, οδηγώντας στην κατάρρευση κυβερνήσεων και σε πραξικοπήματα, ενώ παράλληλα θα οδηγήσει χώρες στο χάος των αυξανόμενων διαδηλώσεων. Αυτή η τάση δεν θα περιοριστεί μόνο στις προβληματικές περιοχές, αλλά θα γίνει νόρμα και σε αναπτυγμ

Το "τρολάρισμα" του Πούτιν στον Τραμπ  δεν αφορά μόνο τη Σαουδική Αραβία.  Η προσφορά του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν για πώληση ρωσικών συστημάτων αεράμυνας στη Σαουδική Αραβία είναι κάτι περισσότερο από απλό τρολάρισμα, αν και προκάλεσε γέλιο στον πρόεδρο του Ιράν Χασάν Ρουχανί. Ο Πούτιν προσπαθούσε απλώς να δείξει σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή ότι η συνεργασία με τη Ρωσία είναι πιο αποτελεσματική από εκείνη με τις ΗΠΑ. Κάποιος θα μπορούσε να το θεωρήσει ως ένα είδος προσφοράς "προστασίας" μαφιόζικου τύπου: ο νέος, πιο επιθετικός γκάνγκστερ της γειτονιάς κάνει μια προσφορά, επειδή ο σημερινός "βασιλιάς" του δρόμου έχει τεμπελιάσει και προσπαθεί να αποφεύγει τους κινδύνους. Τη Δευτέρα, ο Πούτιν βρισκόταν στην Άγκυρα για συνομιλίες σχετικά με τη σύγκρουση στη Συρία με τον Ρουχανί και τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια να βρίσκεται εντός κλίματος, μνημονεύοντας το Κοράνι και κάνοντας συνεχείς αναφορές σ

Πολύ μεγάλες είναι οι ανακατατάξεις που βρίσκονται σε εξέλιξη στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, σε συνέχεια της διαδικασίας που έχει ξεκινήσει εδώ και αρκετά χρόνια και έχει ακυρώσει στην πράξει «σταθερές» που γνωρίζαμε κυρίως κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, αλλά και τα πρώτα μεταψυχροπολεμικά έτη, όταν η μονοκρατορία των Ηνωμένων Πολιτειών εμφανιζόταν αδιαμφισβήτητη και το «τέλος της Ιστορίας» του Φράνσις Φουκουγιάμα συζητιόταν ακόμα σοβαρά, σε κύκλους λιγότερο ή περισσότερο ειδικών του ευρύτερου χώρου των πολιτικών επιστημών διεθνώς…   Στο επίκεντρο των εξελίξεων βρίσκεται η Ρωσία, μια χώρα που εμφανίζεται εξαιρετικά δραστήρια διπλωματικά σε πολλές περιφέρεις της υφηλίου, με έμφαση όμως στη Μέση Ανατολή, μια περιοχή κρίσιμης σημασίας για τη ρωσική ασφάλεια με την ευρύτερη του όρου έννοια. Από τη στιγμή που είναι περιοχή – εξαγωγέας υδρογονανθράκων, επηρεάζει την εξίσωση προσφοράς και ζήτησης ενός προϊόντος (υδρογονάνθρακες εν γένει) από το οποίο εξαρτάται η ρωσι