IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Στην εξωφρενική δήλωση του Θ. Πάγκαλου στο «Βήμα» της περασμένης Κυριακής ότι «Αριστερά είναι μόνο το ΠαΣοΚ», θα μπορούσε να προσθέσει κανείς χαριτολογώντας πως πράγματι μόνο το ΠαΣοΚ είναι ΠαΣοΚ, διότι μόνο το ΠαΣοΚ μπορεί να ονομάζει τον εαυτό του όπως θέλει, όποτε θέλει. Αλλο όμως είναι το σοβαρό ζητούμενο: μήπως η μοναδική Αριστερά είναι η Αριστερά που δεν υπάρχει; Δηλαδή, η Αριστερά που θα κατορθώσει να εμβολίσει τον κερδοσκοπικό χρόνο που είναι χρήμα, διαρρηγνύοντας την ιδιάζουσα χρονικότητα μιας κατ' επίφαση μετάλλαξης όπου όλα είναι ήδη νεκρά για νεκρούς; Ο Νέγκρι, συνδέοντας την οντολογία με την πολιτική, έχει ήδη εντοπίσει αυτήν την αδύνατη Αριστερά στην έννοια του «πλήθους». Στο αποτέλεσμα δηλαδή μιας παγκοσμιοποιημένης πολιτικής συγκρότησης χωρίς ηγεμονικό πρόσημο, με συναθροιστικό τροπισμό. Ο Νέγκρι μάλιστα αντιτίθεται σε σοβαρούς μελετητές, όπως ο Μασερέ, ο οποίος διερωτάται κατά πόσο η σάρκα αυτού του πλήθους μπορεί να γίνει σώμα. Πολλώ δε μάλλον να αυτοο

Έργο του ΜΙΚΗ ΜΑΤΣΑΚΗ ''Απ' το ψήλωμα, Μύκονος'' ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ Η Μύκονος του Γιώργου Βέλτσου Ο καθηγητής και ποιητής επιστρέφει στο νησί των Κυκλάδων για να μας το δείξει έτσι όπως δεν το ξέρουμε και για να γράψει για τις ιδέες και τους ανθρώπους που το κατοίκησαν πραγματικά, προτού ο τουρισμός και το τζετ σετ τού κάνουν το μνημόσυνο «Γεννήθηκα στη Μύκονο. Δεν γεννήθηκα εκεί. Γεννήθηκα για δεύτερη φορά το καλοκαίρι της χρονιάς που πέθανε η μητέρα μου. Βρέθηκα στη θέση της για πρώτη φορά, στη βεράντα του σπιτιού της, απέναντι από τη φοινικιά και τη δύση. Ευθυγραμμίστηκα, στην τελική ευθεία, προς δυσμάς. Γράφω για τη Μύκονο. Ξηλώνω και υφαίνω έναν ιστό από δημοσιευμένα και αδημοσίευτα γραπτά μου. Και δεν λογαριάζω τους μνηστήρες... Στο σπίτι μου, στη Μύκονο, στην ντουλάπα του διαδρόμου, διακρίνω ακόμα τις γραμμές-σημάδια που χάραζε ο πατέρας μου όταν με έστηνε μ΄ ένα βιβλίο στο κεφάλι για να δει πόσο είχα ψηλώσει από το προηγούμενο καλοκαίρι. Πριν λίγα χρόνια, έ