IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο Αμος (φωτ.) και η Φάνια Οζ μπορούν να φανταστούν –ίσως και να εύχονται– έναν εβραϊσμό χωρίς την πίστη στον Θεό της Βίβλου, αλλά ποτέ χωρίς την ίδια τη Βίβλο και την ερμηνεία της. Είναι αυτό δυνατό, και για πόσο ακόμη;  Τ​​ούτες τις μέρες γράφτηκαν πολλά –και δικαίως– για τον Αμος Οζ (1939-2018), στον ελληνικό και τον διεθνή Τύπο. Στις λίγες λέξεις που μου αναλογούν σε αυτήν εδώ τη φιλόξενη στήλη δεν θα επαναλάβω πράγματα που έχουν ήδη ειπωθεί, αλλά, προκειμένου να αποφύγω και το αμάρτημα της γενικότητας, θα μιλήσω για ένα μόνο βιβλίο του –ένα, κι αυτό μισό–, εκείνο που έγραψε στα αγγλικά μαζί με την κόρη του: Αμος Οζ, Φάνια Οζ-Ζαλτσμπέργκερ, «Οι Εβραίοι και οι λέξεις» (Καστανιώτης 2012). Στο βιβλίο αυτό, οι δύο συγγραφείς συζητάνε, από την πρώτη σελίδα μέχρι την τελευταία, για τη Βίβλο και το Ταλμούδ, έχοντας ωστόσο διευκρινίσει εξαρχής ότι είναι και δύο κοσμικοί Ισραηλινοί Εβραίοι, ότι δεν πιστεύουν στον Θεό και ότι η ταυτότητά τους δεν προσδιορίζεται από θρησκευτικές πεποιθ

ASSOCIATED PRESS Ο φανατισμός-έλεγε ο ΟΖ- είναι η ασθένεια του αιώνα. Ο Παύλος Τσίμας αποχαιρετά τον Αμος Οζ. Τον θάνατο του Αμος Οζ τον ανακοίνωσε η κόρη του η Φάνια με μια σύντομη, συγκινητική ανάρτηση στο twitter. Έτσι είναι πια η τάξη του κόσμου: ακόμη και ο θάνατος ενός από τους μεγάλους λογοτέχνες του αιώνα πρέπει να χωρέσει σε 280 χαρακτήρες. Κι έπειτα ήρθε ένας ποταμός από νεκρολογίες στις εφημερίδες του πλανήτη για τον συγγραφέα Οζ και για τον Οζ ως μαχητή της ειρήνης, που ήταν η ηθική συνείδηση του Ισραήλ, πιστός μέχρι τέλους στην ιδέα της συνύπαρξης στην γη της Παλαιστίνης δύο κρατών. «Έχω δύο στυλό στο γραφείο μου»- μου είχε πει. «Ένα με μαύρο κι ένα μπλε μελάνι, με το ένα γράφω για την πολιτική, με το άλλο διηγούμαι ιστορίες. Δεν ανακατεύω ποτέ τα δύο χρώματα». Ο «Ιούδας» ήταν η τελευταία ιστορία που διηγήθηκε. Ένα κείμενο με το οποίο χαιρέτιζε την μεταφορά της αμερικανικής ρεσβείας από το Τελ Αβίβ στην Ιερουσαλήμ, ήταν η τελευταία δημόσια παρέμβασή τ

Το 2002, την επαύριο των επιθέσεων στους δίδυμους πύργους, ο σπουδαίος Ισραηλινός συγγραφέας  Άμος Οζ  έδωσε μια  σειρά διαλέξεων στη Γερμανία  που αργότερα κυκλοφόρησαν σε ένα μικρό βιβλίο με τον τίτλο « Πώς να θεραπεύσεις έναν φανατικό ». Κάνουν λάθος - υποστήριζε-  όσοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν την 11η Σεπτεμβρίου ως μια αντίδραση των φτωχών του κόσμου κατά των πλουσίων (αν ήταν έτσι, τότε η επίθεση θα προερχόταν από την πάμφτωχη Αφρική, δεν θα την χρηματοδοτούσαν τα πετροδολάρια της πάμπλουτης αραβικής χερσονήσου), των μη εχόντων προς τους έχοντες, των καταπιεσμένων προς τους καταπιεστές. Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν ότι το θέμα είναι αν η Αμερική είναι καλή ή κακή, αν η παγκοσμιοποίηση πρέπει να συνεχίσει ή να διακοπεί. Πολύ περισσότερο κάνουν λάθος όσοι αποδίδουν το κακό σε κάποια βαθύτερη τάχα, φονική νοοτροπία του Ισλάμ, όπως υποστηρίζουν οι ρατσιστές . Η 11η Σεπτεμβρίου - έλεγε-  είναι μια ακόμη εκδήλωση της « μάχης του φανατισμού με τον πραγματισμό, του φανατισμού