IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η γενιά που έχει ζήσει μόνο κρίσεις H «μονιμοκρίση» είναι η λέξη της χρονιάς. Πώς την αντιλαμβάνονται οι νέοι που δεν έχουν γνωρίσει την εποχή της κανονικότητας Οσοι νέοι μπήκαν στην εφηβεία ή ενηλικιώθηκαν γύρω στο 2010 δεν έχουν ζήσει περίοδο «χωρίς πολλά προβλήματα». Οι μιλένιαλ βλέπουν το βιοτικό επίπεδο και τον βαθμό ευτυχίας τους να περιορίζονται σημαντικά σε σχέση με την προηγούμενη γενιά. Επιμέλεια: Ξένια Κουναλάκη Η «μονιμοκρίση» (permacrisis) είναι ο όρος που επελέγη πρόσφατα από το λεξικό Κόλινς ως λέξη της χρονιάς. Λίγες ημέρες νωρίτερα, ο Βρετανός ιστορικός Ανταμ Τουζ εγκαινίαζε τη νέα του στήλη στους Financial Times με τίτλο «Καλώς ήλθατε στoν κόσμο της πολυκρίσης». Επικαλούμενος τον πρώην υπουργό Εμπορίου των ΗΠΑ, Λάρι Σάμερς, ο οποίος έκανε πρόσφατα λόγο για την πιο σύνθετη αλληλουχία προκλήσεων τα τελευταία σαράντα χρόνια, ο Τουζ παραδέχεται ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν καταιγισμό κρίσεων, την οικονομική, την υγειονομική, τη γεωπολιτική και την ενεργειακή. Και

2022: «Ο παγκόσμιος πλούτος στα χέρια ελάχιστων  και η «επανάσταση» της παραίτησης».     Είναι μέρες   απολογισμού σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο,   για τη χρονιά που πέρασε . Πρέπει να γίνει μια προσπάθεια να απαντηθούν τα ερωτήματα , τα ίδια που έκαναν καθημερινά στον εαυτό τους οι μαθητές του   ΠΥΘΑΓΟΡΑ (5 ος αιώνας π.Χ.) τα βράδια, πριν να   κοιμηθούν:   «Τι σφάλμα έκανα σήμερα; Τι καλό έκανα; Τι έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα;». Και είναι αναγκαίος ο απολογισμός, διότι, θα πρέπει να ακολουθήσει ο προγραμματισμός   για τη χρονιά που έρχεται.   Και από δω,   αρχίζουν τα πολύ δύσκολα, τα … “ζόρικα”! Βρισκόμαστε στην κυοφορία και στην μετάβαση της νέας πραγματικότητας παγκοσμίως. Γνωρίζουμε ότι μια εποχή φτάνει στο τέλος της – ή, μάλλον, ότι έχει ήδη φτάσει στο τέλος της. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι τι θα ακολουθήσει. Στοιχίζονται στην αφετηρία, η Μεγάλη επανεκκίνηση της Ανθρώπινης Υπόστασης,   ο Ψηφιακός καπιταλισμός ως μετεξέλιξη της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευ

  «Η γιγαντιαία επιχείρηση γεωπολιτικής άλωσης ολόκληρων περιφερειών»! Για τα κέντρα γεωπολιτικής ισχύος,   η περίοδος της πανδημίας που καθηλώνει τον πλανήτη, φαίνεται ότι αξιοποιήθηκε  – μεταξύ όλων των άλλων – και  για τον δραστικό αναπροσανατολισμό των κυρίαρχων στρατηγικών με επίκεντρο την Γεωοικονομία… Πρόκειται στην ουσία για μια  προσπάθεια κατεπείγουσας στρατηγικής προσαρμογής στα δεδομένα ενός νέου κόσμου  των χαμένων  ευκαιριών , των σύνθετων ανταγωνιστικών  προκλήσεων  αλλά και μιας πλειάδας νέων  δυνατοτήτων .  Μιας προσαρμογής κατά την διάρκεια της οποίας,  τα παραδοσιακά κέντρα δυτικής ισχύος  (ΗΠΑ και ΕΕ)  επιδιώκουν να αναπληρώσουν το χαμένο έδαφος  και να παραμείνουν στην αναβαθμισμένη γεωπολιτική εξίσωση και σε ρόλο πρωταγωνιστικό,  ενώ την ίδια στιγμή, οι πάντες προσβλέπουν σε μια περαιτέρω ισχυροποίηση της διεθνούς τους θέσης μέσα από… Μια καλά σχεδιασμένη και περιφερειακά οργανωμένη διεύρυνση του κύκλου των εξαρτημένων χωρών,  με όρους που προσιδιάζουν σε καθεστ

Η Κίνα, στην οποία βάσει του ορισμού του Pew Research Center κατοικεί το 1/3 της παγκόσμιας μεσαίας τάξης, φαίνεται να ανακάμπτει ταχύτατα, αλλά πολλές άλλες αναπτυσσόμενες χώρες βλέπουν την οικονομική τους προοπτική να επιδεινώνεται.    Η πανδημία συρρικνώνει τη μεσαία τάξη σε όλο τον κόσμο.    Περίπου 150 εκατ.. άνθρωποι βρέθηκαν χαμηλότερα στην κοινωνική και οικονομική κλίμακα στη διάρκεια του 2020 και είναι η πρώτη τόσο μεγάλη οπισθοχώρηση μετά σχεδόν τρεις δεκαετίες σε ό,τι αφορά το βιοτικό επίπεδο του παγκόσμιου πληθυσμού. Η επέκταση αλλά και η άνοδος της μεσαίας τάξης σε παγκόσμιο επίπεδο ήταν μία από τις σημαντικότερες τάσεις που χαρακτήρισαν την παγκόσμια οικονομία τις τελευταίες δεκαετίες. Η προσδοκία πως αυτή η δεξαμενή καταναλωτών θα εξακολουθούσε να αυξάνεται αδιάκοπα, παράλληλα με το εισόδημα των αναπτυσσόμενων χωρών, υπήρξε κεντρική υπόθεση πάνω στην οποία θεμελίωσαν τα επιχειρηματικά τους σχέδια οι πολυεθνικές και τη σύνθεση του χαρτοφυλακίου τους οι επαγγελματίες επενδ

Σκίτσο:  Μίλο Μανάρα Σκίτσο:Δημήτρης Χατζόπουλος Τι θα μάθουμε από την κρίση. Στο άρθρο μου, «Και όμως υπάρχει μια πιθανότητα!» (Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2018), αναφέρω σε ένα σημείο του: «Η κρίση θα συμβεί ξανά αλλά θα είναι διαφορετική και σίγουρα δε θα μοιάζει με την προηγούμενη. Το αν θα είναι περισσότερο καταστροφική θα κριθεί από την αιτία που θα την προκαλέσει και τον αδύναμο κρίκο της». Πριν έναν χρόνο ακριβώς στο άρθρο μας με τίτλο “Sell in may but don’t go away” (15/10/2019) αναφέραμε: «Πραγματική απειλή για μια χώρα, για μια οικονομία, για τις αγορές αποτελεί εκείνο που έρχεται όταν κανείς δεν το περιμένει και σίγουρα όταν έρθει ο κόσμος δε θα είναι έτοιμος να το υποδεχθεί… πόσο μάλλον η Ευρωπαϊκή ένωση, εάν δεν αλλάξει ριζικά.». Η κρίση ήρθε με έναν απρόσμενο εχθρό, όπως και έπρεπε να συμβεί. Και όπως σε κάθε κρίση, η ανθρωπότητα ποτέ δεν ήταν έτοιμη. Θα σταθώ και θα σχολιάσω ένα μέρος από τα απομνημονεύματα του πρώην πρόεδρου της Fed Alan Greenspan, ό

 Δεύτερος Ψυχρός Πόλεμος μετά την πανδημία;  (Μέρος Α)  Η ιστορία μας έχει δείξει πως πανδημίες τέτοιας κλίμακας, όπως αυτή της COVID-19, λειτουργούν ως πυροκροτητές αλυσιδωτών αντιδράσεων, που ανατρέπουν βεβαιότητες δεκαετιών, αλλάζουν κοινωνίες, διαλύουν οικονομίες, ρίχνουν κυβερνήσεις, καταστρέφουν πολιτικά συστήματα, και τελικά αναδιαμορφώνουν το γεωπολιτικό σκηνικό του κόσμου. Εν ολίγοις είναι οι “μαμές” που ξεγεννούν ένα νέο, διαφορετικό κόσμο. Οι πανδημίες που έγραψαν ιστορία Από την Ιουστινιάνεια Πανώλη (541 μ.Χ.) και τον “Μαύρο Θάνατο” (1347-1351) ως την Ισπανική Γρίπη (1918-1919) οι πανδημίες, εκτός από εκατομμύρια θύματα, λειτουργούσαν ως καταλύτες και επιταχυντές ιστορικών και γεωπολιτικών εξελίξεων. Η Ιουστινιάνεια Πανώλη, η οποία αποδυνάμωσε την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (Βυζάντιο), έφερε στο προσκήνιο μια νέα δύναμη, τους Άραβες και μια νέα θρησκεία, τον Μουσουλμανισμό. Ο “Μαύρος Θάνατος” (βουβωνική πανώλη) εξασθένισε τις ευρωπαϊκές χριστια

Νουριέλ Ρουμπινί :  'Ερχεται η τέλεια καταιγίδα Οι δέκα λόγοι που συνηγορούν στο ότι έρχεται ύφεση που θα είναι μεγαλύτερη από αυτή του 1920. Γιατί ο οικονομολόγος μιλά για την «τέλεια καταιγίδα». Τα λάθη που έγιναν το 2008 και θα... πληρωθούν τώρα. Ενώ δεν υπάρχει ποτέ καλή στιγμή για μία πανδημία, η κρίση της Covid-19 έφτασε σε μία ιδιαίτερα κακή στιγμή για την παγκόσμια οικονομία. Ο κόσμος από καιρό έχει συρθεί σε μία τέλεια καταιγίδα οικονομικών, πολιτικών, κοινωνικοοικονομικών και περιβαλλοντικών κινδύνων, οι οποίοι τώρα αυξάνονται και γίνονται ακόμη πιο έντονοι, σημειώνει σε άρθρο του ο διάσημος οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί .  Νουριέλ Ρουμπινί Προσθέτει ότι, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2007-09, οι ανισορροπίες και οι κίνδυνοι που κυριαρχούν στην παγκόσμια οικονομία επιδεινώθηκαν από λάθη πολιτικής. Ετσι, αντί να αντιμετωπίσουν τα διαρθρωτικά προβλήματα που αποκάλυψε η οικονομική κατάρρευση και η ύφεση που ακολούθησε, οι κυβερνήσεις κατά κ