IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Θεωρίες συνωμοσίας και ψυχολογικές ερμηνείες τους. Για το διαχρονικό αυτό φαινόμενο, μπορεί να υπάρχουν περισσότερες από μία εξηγήσεις. Είναι δηλαδή πολυπαραγοντικό. Βασιζόμενοι στην εμπειρία μας και σε υπάρχουσα βιβλιογραφία βρήκαμε τους εξής παράγοντες, που μπορεί να συμβάλλουν στην παρατηρούμενη προδιάθεση κάποιων ανθρώπων να γοητεύονται από θεωρίες συνωμοσίας και στη συνέχεια να τις υιοθετούν χωρίς πολλή διάθεση αμφισβήτησης. Τις επιλέγουν άτομα μειονεκτικά ή με αίσθημα κατωτερότητας, τα οποία δεν αντέχουν να αποδώσουν σε δική τους ευθύνη τις όποιες αποτυχίες τους και τους έρχεται πιο βολικό να οικοδομήσουν θεωρία όπου φταίνε «κάποιοι άλλοι». Βολεύονται με παρόμοιες θεωρίες, γιατί έτσι αποκτούν «άλλοθι» προκειμένου να δικαιολογήσουν την απροθυμία τους να πειθαρχήσουν σε κάποια περιοριστικά μέτρα ή να ενεργοποιηθούν σε κάτι, που δεν τους αρέσει. Πιστεύουν πως είναι δείγμα ευφυίας και «διάκρισης από το πλήθος» το να μην πιστεύουν την επικρατούσα «επίσημη

Ερευνητές του Χάρβαρντ αναζητούν το μυστικό της ευτυχίας. Ο Αριστοτέλης θεωρούσε ότι η ευδαιμονία αποτελεί το ύψιστο αγαθό στη ζωή και οδηγό για να ρυθμίζουμε τη συμπεριφορά μας. Η αναζήτηση της ευτυχίας απασχολεί διαχρονικά τους ανθρώπους, με διαφορετικό τρόπο σε κάθε εποχή. Ωστόσο, όπως συμβαίνει συχνά με τις υπαρξιακές αναζητήσεις, ενώ έχουμε το βλέμμα στραμμένο μέσα μας, η απάντηση βρίσκεται... δίπλα μας. Ερευνητές του Χάρβαρντ μελετούν τους παράγοντες που οδηγούν σε μία ευτυχισμένη ζωή, σε έρευνα που είναι σε εξέλιξη για περισσότερα από 80 χρόνια. Τα ευρήματά τους αναδεικνύουν τον ρόλο που παίζουν οι ανθρώπινες σχέσεις σε μία μακρά και ευτυχισμένη ζωή. Η μελέτη για την ανάπτυξη των ενηλίκων Η μελέτη του Χάρβαρντ για την ανάπτυξη των ενηλίκων ( adultdevelopmentstudy.org ) είναι η μακροβιότερη έρευνα που έχει γίνει για την ενήλικη ζωή. Ξεκίνησε το 1938, κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης. Οι ερευνητές άρχισαν να παρακολουθούν την υγεία 2

Panteleimon Giannakopoulos.  University Hospitals of Geneva, Dept. of Mental Health & Psychiatry. Παντελής Γιαννακόπουλος: Πρόεδρος του τμήματος Ψυχιατρικής των Πανεπιστημιακών Νοσοκομείων της Γενεύης (HUG)και Διευθυντής Γηριατρικής Ψυχιατρικής. Καθηγητής Ψυχιατρικής των πανεπιστημίων της Γενεύης και της Λοζάνης. Κορυφαίος της Ενήλικης Ψυχιατρικής στην Ευρώπη, με μόνιμη έδρα στην Ελβετία αλλά και έργο στις ΗΠΑ ο Παντελής Γιαννακόπουλος αναζητά τις αλήθειες και τα ψέματα της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Με περγαμηνές από το Λονδίνο και τις ΗΠΑ – έχοντας τελειώσει την Ιατρική της Αθήνας – και μ’ εξειδίκευση στη νευροπαθολογία των Ανοιών, ο Έλληνας ψυχίατρος και ψυχαναλυτής έχει αφιερώσει την επιστημονική ζωή του στη μελέτη και την θεραπεία της ανθρώπινης ψυχής. Ο Παντελής Γιαννακόπουλος ζει κι εργάζεται στη Γενεύη από το 1996, όπου διευθύνει το τμήμα Ψυχιατρικής και Γηριατρικής Ψυχιατρικής των Πανεπιστημιακών Νοσοκομείων και διδάσκει Ψυχιατρική στις ιατρικές σχολές των πανεπ

Όσοι ανατρέφουν, εκπαιδεύουν ή διοικούν ανθρώπους ας διαβάσουν με προσοχή αυτήν εδώ την εξομολόγηση που κάνει ο Πιετσόριν μέσα στο περίφημο μυθιστόρημα του Ρώσου συγγραφέα Μιχαήλ Λέρμοντοβ «Ένας ήρωας του καιρού μας » (1840): «Ναι , αυτή ήταν η μοίρα μου από τα παιδικά μου χρόνια. Όλοι διαβάζανε στο πρόσωπό μου τα σημάδια κακών κλίσεων που πραγματικά δεν είχα. Τις υπέθεταν, και αυτές γεννήθηκαν μέσα μου. Ημουνα σεμνός, και με κατηγορούσαν για υποκρισία έγινα πανούργος... Είχα τη διάθεση ν’ αγαπήσω τον κόσμο ολόκληρο, αλλά κανείς δεν με καταλάβαινε, και έμαθα να τον μισώ. Η νεότητά μου, η άχρωμη, εξαντλήθηκε μέσα στους αγώνες μου εναντίον του εαυτού μου και εναντίον του κόσμου ολόκληρου. Επειδή φοβόμουνα μήπως με περιγελάσουν, παράχωσα τα ευγενέστερα αισθήματά μου στο βάθος της καρδιάς μου — και εκεί πέθαναν. Έλεγα την αλήθεια, αλλά δεν με πίστευαν και έγινα ψεύτης... Αρρώστησα Ηθικά το μισό μέρος της ψυχής μου δεν υπήρχε πια, είχε ξεραθεί, είχε πεθάνει. Το κοψα, το πέταξα

«Από καιρό σε καιρό ξαναδιαβάζω Ντίκενς, έναν συγγραφέα που κατείχε πάντα κεντρική θέση στο δικό μου πάνθεον των λογοτεχνών. Πρόσφατα το μάτι μου έπεσε πάλι σ’ ένα εκπληκτικό απόσπασμα από την Ιστορία δύο πόλεων: “Επειδή, καθώς φτάνω όλο και πιο κοντά, όλο και πιο κοντά στο τέλος, ανακαλύπτω πως πορεύομαι σε κύκλο, πλησιάζοντας ολοένα πιο κοντά στην αρχή. Μοιάζει να είναι ένας τρόπος εξομάλυνσης και προετοιμασίας του δρόμου. Την καρδιά μου αγγίζουν τώρα πολλές αναμνήσεις που είχαν από πολύ καιρό αποκοιμηθεί”. Με συγκινεί πάρα πολύ αυτό το απόσπασμα: Πραγματικά, καθώς πλησιάζω στο τέλος, ανακαλύπτω πως πορεύομαι σε κύκλο, πλησιάζοντας ολοένα πιο κοντά στην αρχή. Οι αναμνήσεις των θεραπευόμενων πυροδοτούν τώρα συχνότερα τις δικές μου, η δουλειά που κάνω μαζί τους προς το δικό τους μέλλον προσκαλεί και ανακινεί το δικό μου παρελθόν και διαπιστώνω πως επισκέπτομαι ξανά την ιστορία μου». Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το νέο  -και όπως ο ίδιος αναγγέλλει- τελευταίο αυτοβιογρα

Ο ορισμός των ψυχοσωματικών ασθενειών μετράει χιλιάδες χρόνια πίσω, αν θυμηθούμε τον Ιπποκράτη που έλεγε ότι κάθε νόσος ξεκινάει πρώτα από την ψυχή και μετά καταλήγει στο σώμα. Ωστόσο οι σύγχρονες επιστήμες διαχωρίζουν τα ψυχοσωματικά σε δύο κατηγορίες, όπως δηλώνει στο Πρακτορείο Fm και στην εκπομπή της Τάνιας Μαντουβάλου «104,9 Μυστικά Υγείας» η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια Φαίδρα Λογοθέτη. «Υπάρχουν κάποια ψυχοσωματικά που είναι ιατρικώς ανεξήγητα, αν σκεφτεί μάλιστα κανείς ότι το ένα τρίτο των ανθρώπων που πηγαίνει σε παθολόγο φεύγει χωρίς διάγνωση. Υπάρχει όμως και το είδος των ψυχοσωματικών που είναι διάφορες διαγνωσμένες ασθένειες, για τις οποίες η έρευνα έχει διαπιστώσει ότι συνδέονται με στρες και άλλες ψυχικά επιβαρυμένες καταστάσεις».  Ως εκ τούτου η ψυχολογική στήριξη είναι άκρως σημαντική επισημαίνει η κ. Λογοθέτη, επικαλούμενη και έρευνα του πανεπιστημίου του Southampton, σύμφωνα με την οποία τα τρία τέταρτα των ασθενών με ευερέθιστο έντερο, που έλαβ