IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

«Τον Σεπτέμβριο του ’16 σε συνεργασία με τα τουριστικά πρακτορεία φτιάξαμε ένα ειδικό γραφείο ώστε κανένα ομαδικό εισιτήριο να μην εκδίδεται πια από τους αρχαιοφύλακες στην Ακρόπολη. Αποτέλεσμα; Από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Δεκέμβριο, είχαμε θεαματικότατη μείωση των δωρεάν εισιτηρίων», εξηγεί η κ. Λούβη. Ασπασία Λούβη: 'Ομηρος συμφερόντων η υπουργός. Στο τέλος αυτής της συνέντευξης, ο αναγνώστης θα έχει μια πολύ καλή εικόνα για το πώς λειτουργεί εδώ και δεκαετίες το ελληνικό Δημόσιο. Οσα αποκαλύπτει σήμερα στην «Κ» η τέως πρόεδρος του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων, κ. Ασπασία Λούβη, στη μεγάλη κλίμακα αντανακλούν τη συνολική παθογένεια, δυσλειτουργία και αναποτελεσματικότητα του κράτους, που έπειτα από σχεδόν 8 χρόνια μνημονίων, συνεχίζει να υποφέρει από «αποστήματα» διαπλοκής. Η κ. Λούβη μιλάει για όλα τα φλέγοντα θέματα του ΤΑΠ, από το ηλεκτρονικό εισιτήριο μέχρι τα αναψυκτήρια στους αρχαιολογικούς χώρους, θέτει όμως και σοβαρά ερωτήματα για το αν υπάρχει η πολιτική

(...)  "η ενεργειακή ταυτότητα" συνοδεύει εδώ και χρόνια, προ μνημονίου, τα κτήρια και στις μεταβιβάσεις και την έχουμε πληρώσει ... Και, όπως θα διαπιστώσει κάθε έμφρων άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν τρεις (3) ταυτότητες για το ίδιο κτήριο και να είναι και οι τρεις πληρωμένες χωριστά! Ενεργειακή, ηλεκτρονική, κτηματική (κτηματολόγιο, που επίσης έχω πληρώσει). Αυτό είναι ληστεία,μνημονιακή ή όχι λίγο μας ενδιαφέρει. Και δεν είδα καμία αντίσταση σ αυτή την υποχρέωση, ούτε και επίκληση στη μια ενιαία ταυτότητα. Αν ήθελαν την καθαρότητα οι διοικούντες θα επέβαλαν μία για όλα. Και πληρωμένη εφ άπαξ. (...) Οι πολίτες που έχουν κάθε είδους ακίνητα, ακόμα και χωρίς κτίσμα, θα μισθοδοτούν σταθερά και για όσα χρόνια κατέχουν τα ακίνητα, ακόμα και σε περίπτωση δωρεάς, τους μηχανικούς, ενώ ταυτόχρονα καλούνται να πληρώσουν ένα νέο τσουχτερό χαράτσι για τα ακίνητά τους, το οποίο έχουν πληρώσει άλλες δυό φορές! Αυτό προβλέπει το άρθρο 64 του σχεδίου νόμου, που βρίσκε

Διακομματική Σ υντεχνιακή Ομοψυχία!    Ενώ κυβερνητική παράταξη και αντιπολίτευση διατελούν σε μόνιμη ρήξη στα εθνικά προβλήματα, ομονοούν αυτομάτως όταν απαιτούν χαριστικές διακρίσεις!  Πώς μπορείς να ψηφίζεις μέτρα περιστολής των πόρων των άλλων -για το κοινό καλό- την ώρα που φροντίζεις να διατηρηθεί ανέγγιχτη η δική σου πρόσοδος; Με την πολυπόθητη συμφωνία να μην κλείνει ποτέ, τις καθυστερήσεις στις καταβολές των συντάξεων και όχι μόνο λόγω τεχνικών προβλημάτων, τη συλλογή και των πλέον ισχνών ταμειακών διαθεσίμων, οι πατέρες του Εθνους εξακολουθούν να απαιτούν, οι ίδιοι να βγουν αλώβητοι από την πυρά. Τα 36.000 ευρώ που θα αποδοθούν στους βουλευτές της επαρχίας για τα διόδια του 2015 αποτελούν μία ακόμη απόδειξη της χρησιμοθηρικής κλαδικής εξαίρεσης από τον κανόνα, που χαρακτηρίζει και τους 300. Κανείς δεν το αμφισβητεί. Τα διόδια αυξήθηκαν, μάλιστα σε ορισμένες διαδρομές απαγορευτικά για τη μετακίνηση των πολλών. Για παράδειγμα στη διαδρομή Μεταμόρφωση – Σκάρφεια (Α

(...)  Το βασικό ζητούμενο σε μία χώρα που οι άνθρωποι της υποφέρουν είναι η δίκαιη κατανομή των πόρων. Και δίκαιη δεν λέγεται μία κατανομή που ξεκινά να “παρέχει” πρώτα στον καλύτερα αμοιβόμενο. Και απορώ τι σχέση έχει αυτή η λογική με οποιαδήποτε αριστερή σκέψη. Δεν θέλω να πεθάνει καμιά κατσίκα του γείτονα. Απλώς την ώρα που η δική μου κατσίκα τη βγάζει δεν τη βγάζει τη βδομάδα από την πείνα, εσύ ζητάς να τρώει η δική σου πιστοποιημένο βιολογικό χορτάρι. Ε, όχι ρε μάγκα, αυτό δε λέγεται κοινός αγώνας. (...) Φωτογραφίες του  Δημήτρη Μιχαλάκη Τα Χρόνια της Ελληνικής Κρίσης Μέσα από Φωτογραφίες Τι ήταν να εναντιωθούμε (οι περισσότεροι) στα όσα απαράδεκτα συμφωνήθηκαν για τους εργαζόμενους της ΔΕΗ. Γίναμε κοινωνικοί δαρβινιστές, γίναμε νεοφιλελεύθεροι, γίναμε μίζεροι μικροαστοί. Εντάξει, όλα έχουν ένα όριο. Γίναμε εμείς μικροαστοί μιλώντας για ένα από τα τεμένη του μικροαστικού ονείρου εδώ δεκαετίες στην Ελλάδα. Τα τεμένη του «να τρουπώσω, να παίρνω τον μι

«Δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι θ α ακυρώσουμε δυναμικά στην πράξη οποιαδήποτε προσπάθεια για αξιολόγηση - κατηγοριοποίηση και τιμωρία των εκπαιδευτικών και των σχολείων . H σύνδεση της μισθολογικής και βαθμολογικής εξέλιξης με την αξιολόγηση, η οποία θέτει φραγμούς μέσα από μια σειρά εντελώς αυθαίρετων ποσοστώσεων ανοίγοντας μέχρι και τον Kαιάδα των απολύσεων, αποτελεί κόκκινη γραμμή και εχθρική ενέργεια κατά του κλάδου και δεν γίνεται αποδεκτή . Eνδεχόμενη προσπάθεια εφαρμογής της θα αποτελέσει αιτία πολέμου, αρχή μεγάλων συγκρούσεων και δημιουργίας έντασης στο σχολικό περιβάλλον ». Tο τελεσίγραφο πολέμου υπογράφει η «Διδασκαλική Oμοσπονδία Eλλάδος » – « σε ανάλογο μήκος κύματος κινούνται οι θέσεις και της Oμοσπονδίας Λειτουργών Mέσης Eκπαιδεύσεως» («K» 14.7.2012). Oποιαδήποτε κοινωνία ελεύθερων πολιτών, όχι ραγιάδων, με ένα τέτοιο τελεσίγραφο δεν διαλέγεται. Δεν αντιτάσσει στον γκανγκστερικό εκβιασμό τη λογική, στην ομηρεία των παιδιών της τις αδιαπραγμάτ