IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Από τον μακρόκοσμο στον μικρόκοσμο:  Όταν η επιστήμη των υλικών μιμείται την Αστροφυσική.  Η μελέτη του φυσικού κόσμου εκτείνεται από τις μικρότερες δυνατές στις μεγαλύτερες παρατηρούμενες χωρικές κλίμακες. Από τη μία μελετάμε τα μικροσκοπικά σωματίδια που απαρτίζουν την ύλη και στη συνέχεια τα σωματίδια που, με τη σειρά τους, απαρτίζουν τα συστατικά της ύλης. Από την άλλη παρατηρούμε τους πλανήτες, τους αστέρες και τους γαλαξίες ως τις εσχατιές του Σύμπαντος. Δεδομένου ότι είμαστε εξοικειωμένοι με το μέγεθος του 1 μέτρου, οι αστέρες και οι γαλαξίες βρίσκονται σε αποστάσεις τετράκις εκατομμύρια (δηλαδή δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων) μεγαλύτερες, ενώ ο κόσμος των ατόμων περιορίζεται σε χώρους δισεκατομμύρια φορές μικρότερους από 1 μέτρο. Το 1 δισεκατομμυριοστό του μέτρου ονομάζεται νανόμετρο και η νανοτεχνολογία περιλαμβάνει τις τεχνικές που βασίζονται στη μελέτη και εκμετάλλευση των ιδιοτήτων των υλικών σε ατομικό και μοριακό επίπεδο. Δεν θα ήταν, επομένως, υπερβολή αν

Όλοι λίγο πολλοί γνωρίζουν πως το απόλυτο όριο ταχύτητας στο Σύμπαν, είναι η ταχύτητα του φωτός. Πρακτικά τίποτα δεν μπορεί να ταξιδέψει με ταχύτητα μεγαλύτερη από 299.792 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, δηλαδή 1.079 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Μπορεί οι παραπάνω ταχύτητες να μοιάζουν εξωπραγματικές, και πράγματι, η ανθρωπότητα θα αργήσει πολύ ακόμη πριν τις πλησιάσει καν, ωστόσο εάν δούμε την “μεγάλη εικόνα”, θα καταλάβουμε πως η ταχύτητα του φωτός είναι απελπιστικά “αργή”. Το γρηγορότερο αντικείμενο που έχει ποτέ κατασκευάσει ο άνθρωπος, είναι το Parker Solar Probe, που “ έσπασε τα κοντέρ” με “μόλις” 248.228 χιλιόμετρα την ώρα . Ο James O’Donoghue, του NASA Goddard Space Flight Center, δημιούργησε μερικά animation , για να μας δώσει να καταλάβουμε πόσο “γρήγορη” ή “αργή” είναι η ταχύτητα του φωτός. Ταξιδεύοντας με την ταχύτητα του φωτός, θα πετύχουμε 7,5 περιστροφές γύρω από τη Γη σε ένα δευτερόλεπτο. Εάν πάλι θέλουμε να ταξιδέψουμε στη Σελήνη, θα μας

     'Αραγε, τα άπειρα άστρα του σύμπαντος δεν είναι ικανά να φωτίσουν τον νυχτερινό ουρανό;   Π​​ριν από μερικές ημέρες, εκμεταλλευόμενος τις ήπιες και καθάριες νύχτες αυτής της εποχής, θέλησα να δείξω στη μεγάλη μου εγγονή ορισμένους εύκολα αναγνωρίσιμους αστερισμούς του Βορρά. Κι εκεί που όλα πήγαιναν μια χαρά, μου «πετάει» μια πραγματική «καραμπόλα»! «Δεν μου λες, παππού», μου είπε, «γιατί τη νύχτα ο ουρανός είναι σκοτεινός;». Θα μπορούσατε φυσικά να υποθέσετε, όπως έκανε και η εγγονή μου, ότι το σκοτάδι της νύχτας οφείλεται στην απουσία του Ηλίου από τον νυχτερινό ουρανό, η απάντηση όμως αυτή δεν είναι καθόλου ικανοποιητική. Γιατί, παρ’ όλη την απουσία του Ηλίου από τον νυχτερινό ουρανό, η ύπαρξη ενός «άπειρου» αριθμού άστρων στο σύμπαν θα ’πρεπε να κάνει τον ουρανό «άπειρα» λαμπερό, τόσο την ημέρα όσο και τη νύχτα. Το απλό, αλλά κάθε άλλο παρά απλοϊκό, αυτό ερώτημα για το σκοτάδι της νύχτας καταγράφηκε επίσημα το 1823 στη γερμανική «Αστρονομική Επετηρίδα» απ

'' ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ το φως ...'' ''  ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το φως  ...   ''  '' Πριν απ ' τα  μάτια  μου  ήσουν φως ... '' (...)  Κάποια στιγμή εκείνη η γυναίκα, που συνόδευε αιώνες τώρα τις περιπλανήσεις μου από νησί σε νησί και από θάλασσα σε θά- λασσα, προχώρησε στο αμυδρό φως των άστρων και με πλησίασε. Αυ- τήν τη φορά, η παρουσία της δεν ήταν μια ψευδαίσθηση. Είδα καθαρά τη μελαγχολία των ματιών της, ένιωσα το άγγιγμα των χεριών στο δι- κό μου πρόσωπο. «Το φως» , είπε, « έρχεται από πολύ μακριά. Από έναν Χώρο όπου δεν υπήρχε χώρος, κι από έναν Χρόνο όπου δεν υπήρχε χρόνος. Από τότε, τυλίγει τον Κόσμο και αναδεικνύει κάθε του έκ- φραση» . Με κοίταξε τρυφερά. « Η αυτοβιογραφία του φωτός», συνέχι- σε, «είναι λοιπόν και δική μου αυτοβιογραφία. Και δεν θα παύσει να γράφεται, όσο εγώ υπάρχω. Όσο εμείς υπάρχομε », ψιθύρισε κι άρχισε πάλι να απομακρύνεται. Μέσα στην παραζάλη και στο πάθος μου, δεν

Ενας έλληνας επιστήμονας, ο Κ. Λ. Τσακμακίδης, σκαρφίστηκε το απολύτως αδιανόητο:  να αναλύσει το φως σε ουράνιο τόξο βάζοντάς το να «χορέψει πυρρίχιο » και ύστερα να το υποχρεώσει σε σημειωτόν ώσπου να «του πάρει τα στοιχεία» Το να μετατρέψεις στιγμιαία το φως σε «στήλη άλατος», ώστε να το «διαβάσεις» σε μνήμες και κυκλώματα υπολογιστή, ήταν ως σήμερα ...αδιανόητο   Στις επερχόμενες εκλογές Τοπικής Αυτοδιοίκησης ο αγρότης Μήτσος δήλωσε ορθά κοφτά στον μέχρι τούδε δήμαρχο ότι δεν πρόκειται να τον ξαναψηφίσει. Είναι εξοργισμένος, λέει, γιατί «ενώ έσκαψαν ούλο το δρόμο για να βάλουν οπτική ίνα, το "Γκέιμ οφ Θρόουνς" συνεχίζει να κατεβαίν' με λόξιγκα». Ο δήμαρχος δεν είχε βέβαια τις τεχνικές γνώσεις για να του απαντήσει. Αν τις είχε, ίσως του έλεγε ότι «ένα παγκόσμιο δίκτυο οπτικών ινών αποτελεί τη ραχοκοκαλιά του Διαδικτύου, όπου τα δεδομένα κυκλοφορούν με τη μορφή αστραπιαίων φωτεινών παλμών. Αλλά για τη ρύθμιση της κυκλοφορίας σε όλες τις διασταυρώσε