IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Με το θερμόμετρο στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις να εκτινάσσεται και την ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο να αυξάνεται, επικίνδυνα σύννεφα μαζεύονται και στη Μαύρη Θάλασσα, όπου ΝΑΤΟ και Ρωσία διεκδικούν κυρίαρχη παρουσία. Νατοϊκές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, συμμετέχουν στη μεγαλύτερη του είδους πολυεθνική ναυτική άσκηση με την επωνυμία «Sea Shield 2019», η οποία ολοκληρώνεται αύριο. Η Μόσχα απάντησε θέτοντας σε επιχειρησιακή ετοιμότητα τον ρωσικό στόλο και τα πυραυλικά συστήματα που έχει εγκαταστημένα στις ακτές και όλα δείχνουν ότι η Μαύρη Θάλασσα θα αποτελέσει μαζί με αυτό της Ανατολικής Μεσογείου το άλλο πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ Δύσης και Ρωσίας. Οι Ρώσοι θέλουν την κλειστή αυτή θάλασσα, μέσω της οποίας μπαινοβγαίνουν στη Μεσόγειο, δική τους «λίμνη» και προσπαθούν να κρατήσουν μακριά τις νατοϊκές ναυτικές δυνάμεις. Το ΝΑΤΟ, από την πλευρά του, επιδιώκει μόνιμη στρατιωτική παρουσία υπό τον φόβο ότι ο ρωσικός επεκτατισμός μπορεί, κατά το πρότυπο της Κριμαίας, να

Η εντυπωσιακή σύλληψη τριών ουκρανικών πλοίων, με τα πληρώματά τους, από το ρωσικό πολεμικό ναυτικό, στο στενό του Κερτς, που ενώνει την Αζοφική με τη Μαύρη Θάλασσα, στις 25 του περασμένου Νοεμβρίου ήταν το πλέον εμβληματικό συμβάν εκ μέρους της Μόσχας, για το ποιος είναι το «αφεντικό» στην περιοχή. Τα ουκρανικά πλοία απέπλευσαν από την Οδησσό με κατεύθυνση τα ουκρανικά παράλια της Αζοφικής, αλλά, σύμφωνα με τη ρωσική εκδοχή, καταστρατήγησαν τους κανόνες διέλευσης και αγνόησαν τις προειδοποιήσεις των ρωσικών πολεμικών πλοίων. Η ένταση στην περιοχή αυξήθηκε κατακόρυφα από τον Μάρτιο του 2014, οπότε η Κριμαία πέρασε στον έλεγχο της Ρωσίας. Η Δύση αναφέρεται σε αυτή την κίνηση ως «προσάρτηση», ενώ η Μόσχα - όπως και η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού της χερσονήσου για να είμαστε δίκαιοι - την εκλαμβάνει ως «επανένωση». Όπως και να ‘χει, έκτοτε, τόσο η Μαύρη Θάλασσα, όσο και ειδικά η Αζοφική, αποτελούν ένα ακόμη σημείο τριβής μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης. Διότι το

Είναι πλέον κατά γενική ομολογία αποδεκτό πως η Τουρκία έχει μπει σε νέα φάση. Η αποπομπή Νταβούτογλου,  όπως γράψαμε προσφάτως , δεν σηματοδοτεί αυτή την αλλαγή. Σηματοδοτεί την εμβάθυνση μιας διαδικασίας που έχει μπει σε τροχιά εδώ και πολύ καιρό. Αποδεκτό είναι επίσης το γεγονός ότι σε αυτή τη νέα φάση τα ηνία της τουρκικής (εξωτερικής) πολιτικής θα κρατά ο πρόεδρος Ερντογάν, ακόμα πιο σφιχτά. Όπως έδειξε η ιστορία των τελευταίων χρόνων, όσο περισσότερο έλεγχο έχει ο Ερντογάν, τόσο πιο επικίνδυνη είναι η τουρκική πολιτική. Δεδομένου ότι ο Ερντογάν βρίσκεται μόνο ένα βήμα πριν την επισημοποίηση της απόλυτής του εξουσίας δεν είναι πολύ δύσκολο να σκεφτεί κανείς τί μπορεί να φέρει το μέλλον. Μεταξύ των αλλαγών που επέφερε ο Ερντογάν και το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) γενικότερα στην εξωτερική πολιτική τα τελευταία χρόνια βρίσκεται και το θέμα των σχέσεων της Τουρκίας με τη Δύση. Η στάση των ελίτ του ΑΚΡ είναι συχνά αντιφατική: πότε στρέφονται κατά των δυτικών το