IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

Περί του νέου εργασιακού νομοσχεδίου. Ατελεύτητες συζητήσεις, ενδελεχείς αναλύσεις και έντονες κριτικές προηγούνται της επικείμενης ψήφισης του νέου εργασιακού νομοσχεδίου. Ωστόσο, παρά το σύντομο, δωρικής μορφής  κείμενό του, τα νοήματα που μεταφέρει είναι  ξεκάθαρα και  μη επιδεχομενα αμφισβήτησης. Η ψήφισή του στη Βουλή,  σίγουρη και αυτή, όπως φαίνεται, καταργεί με μια μονοκονδυλιά, πλήθος άμεσων και έμμεσων εργασιακών δικαιωμάτων. Δικαιωμάτων, που απαίτησαν μακροχρόνιους αγώνες για να κατοχυρωθούν και που δικαιολογούνται από την διαμετρικά διαφορετική θέση  εργαζομένου και εργοδότη. Ο πρώτος, προσφέρει την εργασία του, προκειμένου  να επιβιώσει. Εξυπακούεται ότι χωρίς κρατική προστασία είναι έκθετος  σε  κάθε μορφή εκμετάλλευσης, από τον εργοδότη. Δεν είναι συνεπώς απαραίτητο, να είναι κανείς κομμουνιστής, Μαρξιστής ή και αναρχικός για να κατανοήσει την αυταπόδεικτη αυτή πραγματικότητα. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ταχύτατη ανασυγκρότηση και οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης των προηγ

Έρευνα – Εργαζόμενοι: Έρχεται νέο κύμα παραιτήσεων. Οι εργαζόμενοι ανησυχούν για την επάρκεια των μισθών τους, δηλώνουν πιεσμένοι και κύμα παραιτήσεων απειλεί τις επιχειρήσεις.   Ολα τα σημάδια, ότι στο άμεσο μέλλον και στην Ελλάδα θα εμφανιστούν φαινόμενα μαζικών παραιτήσεων από την εργασία, εμφανίζει η εγχώρια αγορά εργασίας, όπως σκιαγραφείται σε έρευνα του ομίλου Adecco: οι εργαζόμενοι ανησυχούν για τον μισθό, κυρίως σε συνάρτηση με τον πληθωρισμό, εκτιμώντας ότι στο άμεσο μέλλον δεν θα καλύπτει τις βασικές τους ανάγκες, η εργασιακή εξουθένωση τους τελευταίους 12 μήνες έχει ξεπεράσει κατά πολύ τον παγκόσμιο μέσο όρο και ήδη κάποιοι σχεδιάζουν να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους τους επόμενους μήνες. Σε αυτό το πλαίσιο, όπως επισημαίνει ο επικεφαλής του ομίλου στην Ελλάδα, Κωνσταντίνος Μυλωνάς, μιλώντας στην «Κ», οι επιχειρήσεις θα πρέπει να διαχειριστούν τόσο τις οικονομικές ανησυχίες των εργαζομένων τους όσο και τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με την ευημερία τους, παραμένοντας διαρ

 Σιωπηλή παραίτηση και 9-9-6 οι αντικρουόμενες τάσεις της εποχής μας. Οι κοινωνίες της δύσης και οι οργανισμοί τους θα πρέπει να κατανοήσουν πλέον ότι διοικούν ανθρώπους και όχι μηχανές. Μέσα στον κατακλυσμό των πληροφοριών που λαμβάνουμε, εμφανίζονται και ειδήσεις σχετικά με τις αλλαγές στις εργασιακές συνθήκες που υλοποιούνται. Από τη μία διαβάζουμε ότι η σύγχρονη τάση είναι η «μεγάλη παραίτηση» στελεχών από τις εταιρείες τους, καθώς η πανδημία και η τηλεργασία, που την συνόδεψε, αποθάρρυναν την επιστροφή των υπαλλήλων στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Παράλληλα, η «μεγάλη παραίτηση» δίνει τη θέση της στη « σιωπηλή παραίτηση » όπου τα στελέχη των επιχειρήσεων λειτουργούν με διάθεση μίνιμουμ προσφοράς προς τους οργανισμούς τους, προσπαθώντας να αποφύγουν ουσιαστικά την εργασία τους. Από την άλλη εκλεχτά μέλη της λέσχης των νέων δισεκατομμυριούχων όπως ο Έλον Μασκ αλλά και ο Κινέζος Τζακ Μα εκθειάζουν την «αμφισβητούμενη» και νομικά μη κατοχυρωμένη αλλά πρακτικά εφαρμο

Γαλέρα στη Μύκονο. Και ξαφνικά σκίστηκε το περιτύλιγμα του ελληνικού τουριστικού θαύματος και ξεχύθηκε η αθλιότητα των εργασιακών συνθηκών που βιώνουν οι ανειδίκευτοι της βαριάς μας βιομηχανίας. Οι πολλές κενές θέσεις εργασίας αποτελούν πλέον αντικείμενο προβληματισμού στο υψηλότερο επίπεδο (ενδεικτικό το πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής της Κυριακής»), χωρίς, ωστόσο, βούληση για αύξηση μισθών και βελτίωση των όρων απασχόλησης. Οι πολλές ανώνυμες και κάποιες επώνυμες μαρτυρίες σερβιτόρων, λαντζέρηδων, καθαριστριών, ξενοδοχοϋπαλλήλων είναι συγκλονιστικές. Απλήρωτες υπερωρίες, κανένα ρεπό,  ένσημα  λιγότερα  από τα δηλωμένα, παρακρατημένα φιλοδωρήματα, κακοποιητική συμπεριφορά  από  εργοδότες,  διαμονή σε κοντέινερ, σε παραπήγματα, σε  υπόστεγα,  σε  βρώμικα  και υποφωτισμένα δωμάτια ο ένας πάνω στον άλλο. Η κόλαση μέσα στον τουριστικό παράδεισο φτιάχτηκε εδώ και χρόνια. Η αδιαφορία του πολιτικού συστήματος, η αδράνεια των θεσμών και η κοινωνική ανοχή επέτρεψαν τη δημιουργία ενός αφανούς πρ

  Έρχεται η τετραήμερη εβδομάδα εργασίας;   Τετραήμερη εργασία, τριήμερη ξεκούραση και περισσότερο ελεύθερο χρόνο με την οικογένεια. Και όλα αυτά με ίδιες αποδοχές. Για τους περισσότερους εργαζόμενους όλα αυτά μοιάζουν με άπιαστο όνειρο. Οι υποστηρικτές του νέου εργασιακού μοντέλου δεν μιλούν όμως μόνο για ικανοποιημένους εργαζόμενους, αλλά και για αύξηση της παραγωγικότητας. Το Βέλγιο θεσπίζει την τετραήμερη εργασία, κρατώντας ωστόσο σταθερό τον αριθμό των εβδομαδιαίων ωρών εργασίας. Οι εργαζόμενοι αποκτούν το δικαίωμα να επιλέγουν αν θα συμπληρώσουν τις ώρες τους σε τέσσερεις ή πέντε μέρες. Σύμφωνα με τον βέλγο πρωθυπουργό Αλεξάντερ ντε Κρο στόχος είναι η ενισχυθεί η δυναμικότητα της οικονομίας και να συνδυαστεί καλύτερα το επάγγελμα με την οικογένεια. Μερικές άλλες χώρες ή μεμονωμένες εταιρίες έχουν δοκιμάσει ή εξετάζουν το νέο εργασιακό μοντέλο που λέγεται πως ωφελεί την οικονομία και τους εργαζόμενους: Ισλανδία Από το 2015 μέχρι το 2019 η Ισλανδία δοκίμασε την τετραήμερη εργασία

Το σκοτεινό πρόσωπο του ελληνικού τουρισμού. Τι κρύβεται πίσω από το success story  της τουριστικής βιομηχανίας στη χώρα μας;   Εργαζόμενοι που προσελκύονται με παραπλανητικές μεθόδους από το εξωτερικό προσφέρουν μαύρη και κακοπληρωμένη (υπερ)εργασία σε ελληνικά ξενοδοχεία. Μεγάλη έρευνα για τις εταιρείες-μεσάζοντες και για τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες στις τουριστικές επιχειρήσεις της Μεσογείου. Ο Βλαντ είναι φοιτητής σε πανεπιστήμιο της Ρουμανίας. Αναζητά καλοκαιρινή εργασία, κατά προτίμηση σε ένα ηλιόλουστο μέρος, όπως η Ελλάδα. Ψάχνει στο διαδίκτυο και στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του γραφείου καριέρας του πανεπιστημίου του. Εκεί βρίσκει μια συμβουλευτική εταιρεία ανθρώπινου δυναμικού με έδρα την Ελλάδα, που προσφέρει θέσεις εργασίας σε ελληνικά θέρετρα. Περνάει τη διαδικτυακή συνέντευξη και λαμβάνει προσφορά εργασίας για ένα ελληνικό ξενοδοχείο. Φτάνοντας όμως στο ξενοδοχείο της Χαλκιδικής όπου επρόκειτο να εργαστεί, διαπιστώνει ότι τίποτα δεν είναι όπως το περίμενε

 UNREPORTED EUROPE Βουλγαρία: Φτώχεια, πενιχροί μισθοί και άθλιες συνθήκες εργασίας.  Ο Κοσταντίν, ο Άνγκελ, η Ελένα και η Έλκα ανήκουν στους χιλιάδες εργαζομένους στον τομέα της υφαντουργίας στην Ανατολική Ευρώπη, που εργάζονται με μισθούς πείνας. Ο συγκεκριμένος τομέας είναι υπό διαρκή πίεση εξαιτίας των παραγωγών χαμηλού κόστους που υπάρχουν στην Αφρική, την Ασία και την Τουρκία. Υπάρχει περίπτωση λόγω αυτού του συνεχή ανταγωνισμού να κινδυνεύσουν οι μονάδες στην Ανατολική Ευρώπη; Τι πρόκειται όμως να συμβεί στους χιλιάδες εργαζόμενους, που δουλεύουν σε εργοστάσια που βρίσκονται συχνά σε αδύναμες περιοχές;  Βουλγαρία: Φτώχεια, πενιχροί μισθοί και άθλιες συνθήκες εργασίας… 5.30 το πρωί. Είμαστε στη Βουλγαρία μπροστά από ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια ρούχων στην Ευρώπη στο Γκότσε Ντέλτσεφ . Ενώ στο Μπαγκλαντές, οι εργάτες στα εργοστάσια αυτά απεργούν για καλύτερους μισθούς, οι άνθρωποι εδώ συνεχίζουν να δουλεύουν, παρόλο που δεν παίρνουν πολλ