IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

(...) Μα και βέβαια τα παιδιά πρέπει να διδάσκονται Αρχαία Ελληνικά. Και πρέπει να διδάσκονται, με ακόμη μεγαλύτερη έμφαση, σε μια Ελλάδα που θέλει να είναι ευρωπαϊκή χώρα. Διότι είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο του ευρωπαϊκού πολιτισμού, στο οποίο το ελληνόπουλο έχει πολύ ευκολότερη πρόσβαση και πολύ μεγαλύτερη οικειότητα από το ιταλάκι ή το γαλλάκι. Σκεφθείτε μόνον ποια θα ήταν η θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη αν κάποιος σοφός πολιτικός είχε αποφασίσει να ενισχύσει τις κλασικές σπουδές τώρα που υποχωρούν παντού. Αν όντως πρόσφεραν τη δυνατότητα σε φοιτητές από όλον τον κόσμο να διδάσκονται τα κείμενα του Πλάτωνος in sit u.  (...) Τον τίτλο τον δανείζομαι από έναν τόμο που κυκλοφόρησε το 2000 στη Γαλλία και τον οποίον επιμελήθηκαν οι δύο κορυφαίοι ελληνιστές που δεν υπάρχουν πια, η Ζακλίν ντε Ρομιγί και ο Ζαν Πιερ Βερνάν. Το ζητούμενο ήταν να εκθέσουν τη σημασία των Ελληνικών στην εκπαίδευση για να σώσουν τη διδασκαλία τους και να τα γλιτώσουν από την εξαφάνιση που τους επεφύ

1. Πολιτικός σκοταδισμός Μετά την πρόταση για κατάργηση των Θρησκευτικών περάσαμε σε νέα απαγόρευση: να καταργηθούν και τα Αρχαία Ελληνικά και να τα διδάσκονται μόνον οι κλασικοί φιλόλογοι! Ας αρχίσουμε από τα δύσκολα. Τα Θρησκευτικά. Το μάθημα δευτερευόντως είναι κατήχηση, κυρίως είναι μάθημα εκκλησιαστικής ιστορίας και θρησκειολογίας. Κανένας δεν υποχρεώνει το μαθητή που είναι άλλου θρησκεύματος, ή άθεος, να το παρακολουθήσει. Κάνει μια αίτηση και εξαιρείται. Γιατί το μάθημα να γίνει προαιρετικό; Είναι δευτερεύον; Οχι. Η εκμάθηση της πατερικής γραμματείας είναι αναγκαία για κάποιον που θέλει να γίνει ιστορικός, θεολόγος, φιλόλογος ή φιλόσοφος. Ο φιλόλογος πρέπει να γνωρίζει την εκκλησιαστική γλώσσα, την ιστορία των Συνόδων, τα κείμενα των Πατέρων, διότι διαφορετικά δεν θα μπορεί να καταλάβει το πέρασμα στην ελληνιστική και μεσαιωνική γραμματεία. Και δεν θα καταλάβει την ευρωπαϊκή ιστορία, η οποία έχει θεολογική βάση. Οι μεγαλύτεροι Ευρωπαίοι δια

(...) 102. Τέτοιο πήδημα δὲν τὸ εἶδαν οὔτε γάμοι, οὔτε χαρές, καὶ ἄλλες μέσα τους ἐπήδαν ἀθωότερες ζωές. 103. Τὰ φορέματα ἐσφυρίζαν καὶ τὰ ξέπλεκα μαλλιά, κάθε γύρο ποὺ ἐγυρίζαν ἀπὸ πάνου ἔλειπε μία. 104. Χωρὶς γόγγυσμα κι ἀντάρα πάρα ἐκείνη μοναχά, ὁποῦ ἔκαναν μὲ τὴν κάρα, μὲ τὰ στήθια, στὰ γκρεμά. (...) (...) 98. Ἐκαθότουνε εἰς τὰ ὄρη ὁ Σουλιώτης ξακουστός. Νὰ τὸν διώξει δὲν ἠμπόρει πείνα, δίψα, καὶ ἀριθμός. 99. Συχνὰ σπώντας τὰ θηκάρια μὲ τὰ χέρια τὰ λιγνά, ὁρμοῦν σ᾿ ἄπειρα κοντάρια. Τὲς γυναῖκες τῶν συχνά, 100. μεγαλόψυχα τραβάει τὸν ἴδιον αἴσθημα τιμῆς, ποὺ κοιτώντας τὸν Κομβάϋ εἶχε ὁ ἀνδρεῖος Τραγουδιστής. 101. Τὲς ἐμάζωξε εἰς τὸ μέρος τοῦ Τσαλόγγου τὸ ἀκρινὸ τῆς ἐλευθεριᾶς ὁ ἔρως καὶ τὲς ἔμπνευσε χορό. 102. Τέτοιο πήδημα δὲν τὸ εἶδαν οὔτε γάμοι, οὔτε χαρές, καὶ ἄλλες μέσα τους ἐπήδαν ἀθωότερες ζωές. 103. Τὰ φορέματα ἐσφυρίζαν καὶ τὰ ξέπλεκα μαλλιά, κάθε γύρο