IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

  Η ζητούμενη “επανάσταση των γαρυφάλλων” και οι εχθροί της.  Όταν μια εποχή τελειώνει μπροστά στα μάτια μας «με οχλοβοή και πάταγο»–, οι ‘εχθροί του πλήθους’ κινούνται άνετα και εντός του.   Οι συγκεντρώσεις της 28ης Φεβρουαρίου υπήρξαν πάνδημες, όπως ήδη διαφάνηκε από το κλίμα των ημερών που προηγήθηκαν. Ωστόσο σύμφωνα με το πολιτικό ρεπορτάζ η μαζικότητα των κινητοποιήσεων –και της 28ης Φεβρουαρίου και της προηγούμενης– αιφνιδίασε την κυβέρνηση, και πιο συγκεκριμένα το περιβάλλον του ίδιου του πρωθυπουργού. Ο αιφνιδιασμός αυτός καταδεικνύει και το μέγεθος του χάσματος που έχει διανοιχθεί αναμεταξύ της κυβέρνησης (ιδίως των υψηλότερων κλιμακίων της), και της κοινωνίας. Δείχνει επίσης ότι το περιβάλλον του Μεγάρου Μαξίμου βρίσκεται μέσα σε μια ‘φούσκα εξουσίας’ που το αποτρέπει από το να διαυγάσει την πολιτική πραγματικότητα που διαμορφώνεται τον τελευταίο καιρό. Όμως η κινητοποίηση της κοινωνίας ήταν καθολική. Ως τέτοια υπερέβη τους πολιτικούς, ιδεολογικούς...

Μια νέα ατζέντα υπέρ των δημιουργικών δυνάμεων της εργασίας. Η 4η τεχνολογική επανάσταση απειλεί να προκαλέσει στις κοινωνίες ένα πολύ βαθύ ρήγμα. Ωστόσο υπάρχει και μια άλλη εκδοχή... Με αφορμή τη χτεσινή Πρωτομαγιά , αξίζει να σκεφτούμε ποια πραγματικότητα έχει να αντιμετωπίσει μια πολιτική υπέρ των δυνάμεων της εργασίας σήμερα. Οι δυνάμεις της εργασίας στον δικό μας κόσμο αντιμετωπίζουν μια πολλαπλή πίεση : ανταγωνισμός των δυναμικών οικονομιών της Ανατολής, νέες τεχνολογίες όπως η ρομποτοποίηση και η τεχνητή νοημοσύνη , δ ημογραφική αποψίλωση (έκδηλες συνέπειες έχει το τελευταίο, μαζί με την συνεπίδραση του 1ου, στο ασφαλιστικό σύστημα) και μαζική, έως και ανεξέλεγκτη μετανάστευση. Το δύσκολο αυτής της εξίσωσης έγκειται στο γεγονός ότι οι μεταβλητές της δεν αποτελούν αναγκαία κομμάτι του ίδιου στρατηγικού σεναρίου: η εφαρμογή των νέων τεχνολογιών, για παράδειγμα, μπορεί να συμβάλει ώστε οι οικονομίες της Δύσης να αντέξουν τον ανταγωνισμό εκείνων της Ανατολής· ως προς τη...

Τελικά, τι είναι «προοδευτικό»; Σε τούτη τη χώρα καταργήσαμε τη βασιλεία  όχι τα βασίλεια. Προοδευτικός. Μια λέξη που στο συλλογικό ασυνείδητο έχει θετικό πρόσημο. Μια λέξη που ειδικά στη χώρα μας, όμως, «κανιβαλίζεται» συνεχώς. Ιδίως όταν εκφέρεται από χείλη πολιτικών και ειδικότερα όταν επιχειρεί να προσδιορίσει τον τρόπο διακυβέρνησης μιας χώρας. Ποια, όμως, θα μπορούσε να είναι μια προοδευτική πρόταση στην Ελλάδα του 2021; Κατά τη γνώμη μας εκείνη που θα έδινε απαντήσεις σε προβλήματα του παρόντος και θα προσέδιδε ελπίδα για το μέλλον. Προοδευτική πρόταση είναι να δώσουμε άμεση και ρηξικέλευθη λύση στο πρόβλημα της υπερχρέωσης των νοικοκυριών και όχι να ψηφίζουμε διαρκώς στη βουλή μέτρα που διευκολύνουν εισπρακτικές εταιρίες και τη βίαιη ρευστοποίηση των πάντων. Μια οριζόντια νομοθετική παρέμβαση θα ήταν λύση: τα νοικοκυριά να πληρώνουν ως δόση το 30% των μηνιαίων εισοδημάτων τους για να επιτύχουν την εξαίρεση από τον πλειστηρι...

 Η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών είναι περισσότερο ώριμοι από το πολιτικό σύστημα και μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις με μεγαλύτερη ψυχραιμία σε σύγκριση με τα κόμματα στην πλειοψηφία τους. Έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν από αυτή τη θέση στην ανάγκη εισαγωγής  πολιτικών μεταρρυθμίσεων  χωρίς δημοσιονομικό κόστος, με στόχο να ελέγχουν οι Έλληνες την κυβέρνησή τους πιο αποτελεσματικά, ώστε μακροπρόθεσμα να προωθήσουν μια  νομοθεσία  που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των εργαζομένων, δηλαδή του 99% του πληθυσμού. Η ευκαιρία του δημοψηφίσματος, αποδεικνύει πως  η πλειοψηφία των Ελλήνων  πολιτών είναι περισσότερο ώριμοι από  το πολιτικό σύστημα  και μπορεί να λαμβάνει αποφάσεις με μεγαλύτερη ψυχραιμία σε σύγκριση με τα κόμματα στην πλειοψηφία τους.  Το μέγεθος της διαφοράς  ανάμεσα στο ΟΧΙ (61%) και στο ΝΑΙ (39%) δεν εξηγείται ούτε από την  επιρροή των κομμάτων , ούτε από τα  προγνωστικά , ούτε από την  απήχη...