IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

    Τι (δεν) συζήτησαν Πούτιν - Ερντογάν. Του Κώστα Ράπτη Πολιτικές πρωτοβουλίες για την επίλυση της ουκρανικής κρίσης δεν προέκυψαν κατά τη  χθεσινή συνάντηση του Βλαντίμιρ Πούτιν με τον Ταγίπ Ερντογάν , όσο και αν ο τελευταίος πολύ θα επιθυμούσε να αναλάβει και πάλι η χώρα του τον μεσολαβητικό ρόλο που είχε την άνοιξη. Η πόρτα των διαπραγματεύσεων είναι κλειστή από όλες τις πλευρές, μολονότι ο ένοικος του Κρεμλίνου σχολίασε κρυπτικά "ποτέ μην λες ποτέ”. Προέκυψαν ωστόσο από τη συνάντηση των δύο ηγετών δηλώσεις προθέσεων ενδεικτικές της πορείας περαιτέρω αναβάθμισης που ακολουθούν οι διμερείς οικονομικές σχέσεις. Και αυτό, σε μια συγκυρία οικονομικού πολέμου που για να επιτύχει οφείλει να γίνει παγκόσμιος, είναι ήδη κάτι σημαντικότερο από μία στρατιωτική εμπλοκή. Η πρόταση Πούτιν να δημιουργηθεί νέος αγωγός, ώστε η Τουρκία να καταστεί ο μεγαλύτερος διαμετακομιστής φυσικού αερίου και να σταθεροποιηθούν οι τιμές "χωρίς πολιτικές συνδηλώσεις”,

Ο γρίφος της «ισορροπημένης» στάσης των χωρών  της Μ. Ανατολής στον πόλεμο της Ουκρανίας. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει επιφέρει τεκτονικές αλλαγές στο διεθνές σύστημα και απειλεί με μια γενικευμένη αναταραχή που εκτείνεται πολύ πιο μακριά από τα σύνορα της Ουκρανίας, της Ρωσίας και της Ευρώπης. Ενώ η διεθνής κοινότητα στη μεγάλη πλειοψηφία της έχει καταδικάσει τη ρωσική εισβολή, σημειώνεται ισορροπημένη πολιτική την οποία επιχειρούν να κρατήσουν οι μεγάλες αραβικές χώρες και χώρες της Μέσης Ανατολής. Για λόγους, οικονομικούς, εσωτερικούς και γεωπολιτικούς αποφεύγουν να πάρουν θέση ή ακόμη και να συμμετάσχουν στην εκστρατεία κυρώσεων που έχει επιβάλει η Δύση στη Ρωσία. Η στάση αυτή δεν είναι άσχετη με τις γενικότερες εξελίξεις που έχουν δρομολογηθεί στον Αραβικό κόσμο τα τελευταία δυο χρόνια, με κομβικά σημεία τη σύναψη των συμφωνιών Αβραάμ για την ομαλοποίηση των σχέσεων αραβικών χωρών με το Ισραήλ, και τη δηλωμένη επιλογή της αμερικανικής κυβέρνησης Μπάιντεν να στρέψει το στρατ