IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

When Iceland’s President, Olafur Ragnar Grimmson was asked how the country managed to recover from the global financial disaster, he famously replied , “We were wise enough not to follow the traditional prevailing orthodoxies of the Western financial world in the last 30 years. We introduced currency controls, we let the banks fail, we provided support for the poor, and we didn’t introduce austerity measures like you’re seeing in Europe.” Με μια κίνηση που θα έκανε τα κεφάλια πολλών καπιταλιστών να εκραγούν αν συνέβαινε στις ΗΠΑ, η Ισλανδία μόλις καταδίκασε τον 26ο τραπεζίτη της σε φυλάκιση για το ρόλο που έπαιξε στην οικονομική κρίση του 2008. Με δύο διαφορετικές αποφάσεις από το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισλανδίας και το Δικαστήριο του Ρέκιαβικ, πέντε ανώτατοι τραπεζικοί από τις δύο μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας, τις Landsbankinn και Kaupping ,   κρίθηκαν ένοχοι    για χειραγώγηση των αγορών, υπεξαίρεση και παραβίαση πιστωτικών υποχρεώσεων. Οι περισσό

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson  «Η χώρα μας δεν έχει να κερδίσει τίποτα αν μπει στην ΕΕ»,  δήλωσε ο Ισλανδός πρωθυπουργός και πάγωσε τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις Εκπληκτοι με τη στάση της κυβέρνησης της Ισλανδίας δείχνουν οι δύο ανταποκριτές του βρετανικού πρακτορείου ειδήσεων Ρόιτερ στο Ρέικιαβικ, την πρωτεύουσα αυτού του νησιωτικού κράτους που βρίσκεται ανάμεσα στην ευρωπαϊκή και την αμερικανική ήπειρο. «Η εδώ κυβέρνηση αισθάνεται ότι μπορεί να αποφύγει τους διεθνείς επενδυτές απολαμβάνοντας ταυτόχρονα οικονομική ανάπτυξη» γράφουν οι Ρόμπερτ Ρόμπερτσον και Σάιμον Τζόνσον. «Η σκληρή στάση απέναντι στους πιστωτές παραμένει δημοφιλής στους ψηφοφόρους παρά τους ελέγχους στη ροή κεφαλαίων που εμποδίζουν τις ξένες επενδύσεις» παραδέχονται. «Τα χρέη των τραπεζών ούτε είναι ούτε θα γίνουν ποτέ δημόσιο χρέος!» δηλώνει απερίφραστα στο αμερικανικό οικονομικό ειδησεογραφικό πρακτορείο Μπλούμπεργκ ο Ισλανδός πρωθυπουργός Σίγκμουντουρ Γκουνλόιγκσον. «Μια παρόμοια σκληρή

Αργά αλλά σταθερά σχηματίζεται η τέλεια καταιγίδα στον πλανήτη - ενώ η διάσωση των πολιτών και όχι των τραπεζών, αφενός μεν θα οδηγούσε στην έξοδο από τη χρηματοπιστωτική κρίση, αφετέρου είναι απολύτως συμβατή με το ευρωπαϊκό δίκαιο  Από οικονομικής πλευράς προς το τέλος ενός οικονομικού κύκλου, το οποίο διανύουμε πιθανότατα σήμερα, οι επενδυτές οδηγούνται σε ένα άκρως κερδοσκοπικό « σύστημα χιονοστιβάδας » - όπου πλέον με τα νέα δάνεια δεν εξοφλούνται μόνο οι δόσεις, αλλά και οι τόκοι. Ανακυκλώνονται λοιπόν τα χρέη, αυξανόμενα συνεχώς από τους τόκους, ενώ η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει, όταν τα περιουσιακά στοιχεία, στα οποία επιθυμεί κανείς να επενδύσει, αποτελούν ένα πολύ μεγάλο ρίσκο, για ένα πολύ μικρό κέρδος – με αποτέλεσμα να μεταναστεύουν σταδιακά τα κεφάλαια σε πιο ασφαλείς περιοχές, αφήνοντας πίσω τους το απόλυτο χάος. Περαιτέρω, από πολιτικής πλευράς, τα έθνη αποτυγχάνουν όταν οι Θεσμοί παύουν να λειτουργούν, επειδή εξυπηρετούν αποκλειστικά και μόνο αυτούς που