IVOS 2: ΚΕΙΜΕΝΑ,ΕΙΚΟΝΕΣ

 Σκίτσο Π.ΜΑΡΑΓΚΟΥ  Από την πρώτη στιγμή και ώς τώρα πάνω από το κεφάλι της χώρας κρέμεται σαν σπαθί του Δαμοκλή το ερώτημα:  Θα μείνει ή θα φύγει από το ευρώ; Το ξέρω ότι έχετε μπουχτίσει αριθμούς - από εκεί που δεν διαβάζαμε κανέναν, μόνον του Προ-Πο και του Λόττο τα νούμερα, βρεθήκαμε ξαφνικά να αποστηθίζουμε σπρεντ και ελλείμματα, πρωτογενή και άλλα, και ρυθμούς υστέρησης των δημοσίων εσόδων ανά τρίμηνο. Συγγνώμη λοιπόν που πάλι νούμερα σερβίρω. Τα πιο πικρά, μάλιστα. Η ύφεση άρχισε να εγκαθίσταται στην ελληνική οικονομία από τα τέλη του 2008 - τότε που ήμασταν «θωρακισμένοι». Πήρε μια γερή δαγκωματιά το 2009 (-3,3%), άλλη μία το 2010 (-3,5%) και το 2011, τη δεύτερη χρονιά του Μνημονίου, έκανε μια απότομη βουτιά προς την άβυσσο (-6,9%) και όλοι νιώσαμε τον ίλιγγο της πτώσης. Κάπου εκεί, πάνω-κάτω, θα κινηθεί κι εφέτος.  Συνολικά, αθροιστικά σε πέντε χρόνια, η ελληνική οικονομία θα έχει χάσει έως τα τέλη του 2012 κάτι περισσότερο από 20% του ΑΕΠ της. Η μείωση είνα

Tο Καστελλόριζο και η Πόλη Το ερώτηµα δεν είναι γιατί τα είπε ο Πάγκαλος. Το ερώτηµα είναι πώς και γιατί αντεστράφη το ισοζύγιο αισιοδοξίας στις δύο πλευρές του Αιγαίου  Πολλοί Ελληνες που ταξιδεύουν αυτές τις µέρες στην Κωνσταντινούπολη νιώθουν όπως ένιωσε ο Θόδωρος Πάγκαλος και όπωςτο είπε στην πολύκροτη εν Πόλει οµιλία του. Νιώθουν, δηλαδή, πως αφήνουν πίσω τους µια χώρα που βουλιάζει στην απαισιοδοξία και φθάνουν σε µια χώρα που αποπνέει αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση – υπερβολική αυτοπεποίθηση κατά τη γνώµη µου, αλλά αυτό είναι µια άλλη συζήτηση... Το ερώτηµα, λοιπόν, δεν είναι γιατί τα είπε ο Πάγκαλος. Το ερώτηµα είναι πώς και γιατί αντεστράφη το ισοζύγιο αισιοδοξίας στις δύο πλευρές του Αιγαίου. Γιατί, µόλις πριν από δέκα χρόνια, συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. Ηταν οι Τούρκοι που µελαγχολούσαν κάθε φορά που επισκέπτον ταντην Αθήνα. Το 2001 ήταν η Ελλάδα που έσφυζε απόαισιοδοξία και αυτοπεποίθηση (υπερβολική, επίσης...), σίγουρη πως στον κόσµο του ευρώ ανοίγοντα